Porównanie Soeks Ecovizor F4 vs Anmez GreenTest mini ECO

Ogólne przeznaczenie urządzenia. Zauważ, że istnieje wiele modeli, które łączą kilka celów jednocześnie: na przykład miernik azotanów jest często łączony z dozymetrem lub testerem wody.

- Miernik azotanów. Mierniki azotanów w pierwotnym znaczeniu tego słowa to urządzenia przeznaczone do pomiaru poziomu azotanów (soli kwasu azotowego) w różnych produktach. Początkowo azotany są ważnym składnikiem nawozów mineralnych, służą jako materiał budowlany dla roślin i znajdują się w prawie wszystkich żywych organizmach. Jednak nadmiar azotanów w pożywieniu jest szkodliwy dla organizmu człowieka. Dlatego możliwość pomiaru ich stężenia w konkretnym produkcie jest ważna dla osób dbających o zdrowe odżywianie.

- Dozymetr. Urządzenia do pomiaru dawki promieniowania jonizującego. W tym przypadku funkcja dozymetru rzadko jest jedyna, najczęściej jest dostarczana jako dodatek do miernika azotanów (patrz wyżej). Niemniej jednak takie urządzenia są w stanie zarówno określić ogólną sytuację promieniowania w pomieszczeniu lub na zewnątrz, jak i rejestrować promieniowanie produktów i przedmiotów, wykrywając przedmioty zanieczyszczone promieniowaniem. Aby to zrobić, musisz przestrzegać pewnych zasad pomiaru; najczęściej są one wskazane w instrukcjach, w skrajnych przypadkach można odwołać się do źródeł specjalnych.

- Tester wody. Przyrządy do określania ogólnej...jakości wody. Głównym kryterium takiej oceny jest stopień mineralizacji – ilość zanieczyszczeń rozpuszczonych w wodzie. Jednocześnie mniej lub bardziej zaawansowane testery wody sprawdzają nie tylko całkowitą ilość zanieczyszczeń, ale zawartość poszczególnych substancji – soli twardości, związków organicznych i jonów metali ciężkich i na podstawie tych trzech danych wyprowadzają złożony wynik. Oczywiście żadne urządzenie nie jest idealnie dokładne, ale za pomocą testera wodnego można dość niezawodnie oddzielić wodę pitną od wody niezdatnej do użytku. Ponadto takie urządzenia są niezbędne do oceny wydajności filtrów – wystarczy zmierzyć parametry wody przed i po filtracji.

- Wskaźnik pól elektromagnetycznych. Urządzenia przeznaczone do wykrywania pól elektromagnetycznych i pomiaru ich natężenia. Silne promieniowanie elektromagnetyczne niekorzystnie wpływa zarówno na różne urządzenia elektroniczne, jak i na organizm człowieka. Źródłem takich pól mogą być nie tylko zewnętrzne emitery (linie energetyczne, potężne radary), ale także urządzenia domowe - np. mikrofalówka z wadą ekranowania. Wskaźniki EMI pozwalają zidentyfikować niekorzystne poziomy zanieczyszczenia elektromagnetycznego i podjąć działania w odpowiednim czasie.

- Tester stężenia soli. Urządzenia do pomiaru ilości soli kuchennej w różnych produktach spożywczych, głównie płynnych. Sól jest niezbędna dla organizmu, ale zbyt dużo soli prowadzi do dyskomfortu, a nawet problemów zdrowotnych; a w przypadku niektórych chorób wskazane są diety o niskiej zawartości soli. Jednocześnie nie zawsze można określić zasolenie do smaku: sól może być „zamaskowana” innymi składnikami, surowego produktu nie zawsze da się skosztować itp. W związku z tym produkowane są specjalne urządzenia, które pozwalają obiektywnie mierzyć stężenie soli i kontrolować jej zużycie.

- Miernik poziomu CO2. Urządzenia przeznaczone do pomiaru stężenia dwutlenku węgla w powietrzu. Najbardziej znanym objawem zwiększonego stężenia CO2 jest duszność w pomieszczeniu. Jednak zgodnie z doznaniami nie zawsze można obiektywnie ocenić ten szczegół - na przykład w upale nawet świeżo wentylowane pomieszczenie z minimalnym poziomem dwutlenku węgla może wydawać się duszne, a na mrozie wręcz przeciwnie uczucie duszności jest przytępione. Jednocześnie zwiększona zawartość CO2 prowadzi do różnych kłopotów – od bólów głowy i pogorszenia koncentracji, a skończywszy na problemach zdrowotnych. Dlatego w celu utrzymania optymalnego mikroklimatu pożądane jest kontrolowanie ilości dwutlenku węgla, dla którego produkowane są specjalne urządzenia.

Zakres pomiarowy azotanów zapewniany przez urządzenie o odpowiednich funkcjach (patrz „Przeznaczenie”). W rzeczywistości jest to stężenie azotanów (od minimalnego do maksymalnego), które ten model jest w stanie skutecznie wykryć.

Oceniając parametr ten należy wyjść z tego, że zgodnie z normami sanitarnymi maksymalne dopuszczalne stężenie (MPC) azotanów w produktach może wynosić od 30 mg/kg (ananas, kukurydza, owoce cytrusowe) do 2000 mg/kg ( brokuły, kalafior i kapusta pekińska, seler ). Rzeczywista kwota może być oczywiście zauważalnie niższa lub wyższa niż RPP; odpowiednio im szerszy zakres, tym większe możliwości urządzenia, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że jego zasięg będzie zbyt wąski. Górna granica zakresu wynosi zwykle 5000 mg/kg, a nawet 10 000 mg/kg, co w praktyce jest więcej niż wystarczające. Idealnie dolna granica powinna wynosić 0, ale można to osiągnąć zdecydowanie na każdym urządzeniu – częściej spotyka się wartość około 20 mg/kg. Jednak ten szczegół również zwykle nie jest krytyczny.

Podział skali urządzenia podczas pracy w trybie miernika azotanów (patrz „Przeznaczenie”).

Większość nowoczesnych mierników azotanów jest cyfrowa, a dokładność pomiaru skali jest najmniejszą różnicą między tymi dwiema wartościami, które przyrząd może wykryć. Na przykład, jeśli wskaźnik ten wynosi 0,1 mg / kg, urządzenie „zobaczy” różnicę między wynikami 15,5 i 15,6 mg / kg, ale wyniki 15,51 mg / kg i 15,54 mg / kg będą wyświetlane jako „15,5”.

W związku z tym im niższa dokładność pomiaru, tym dokładniejsze pomiary zapewnia urządzenie. Należy jednak pamiętać o dwóch kwestiach. Po pierwsze, „cienki” niekoniecznie oznacza „dokładny”, a przy wyborze należy również zwrócić uwagę na maksymalny błąd (patrz poniżej). Po drugie, w praktyce dokładność pomiaru 0,1 mg/kg jest zwykle więcej niż wystarczająca – mniejsza różnica odczytów w życiu codziennym najczęściej nie odgrywa żadnej roli. Jednak są też mniejsze wartości – do 0,001 mg/kg.

Zakres mocy przestrzennego równoważnika dawki w mikrosiwertach/godzinę (μSv/h) zapewniany przez urządzenie z funkcją dozymetru (patrz „Przeznaczenie”).

Mikrosiwert (pochodzący z siwertu) jest jednostką miary dawki promieniowania pochłanianej przez organizm człowieka. Technicznie ta jednostka jest podobna do mikrorentgenu (patrz poniżej) - oba w rzeczywistości opisują dawkę otrzymanego promieniowania; niektóre jednostki można nawet zamienić na inne, 1 mikrorentgen / godzinę odpowiada 0,01 μSv / h. Jednak w naszych czasach, mówiąc o bezpośrednim wpływie promieniowania na organizm człowieka, preferowane są mikrosiwerty.

Promieniotwórczość naturalna wynosi średnio od 0,08 do 0,2 μSv / h. Za bezpieczny próg dla człowieka, w zależności od standardów sanitarnych w różnych krajach, uważa się najczęściej około 0,3 – 0,4 μSv/h. Należy pamiętać, że dozymetry domowe dają dość znaczny błąd, a jeśli wynik pomiaru jest na poziomie progowym, nie oznacza to, że poziom jest niebezpieczny. Niemniej jednak w takich przypadkach warto skontaktować się z punktem sanitarnym lub inną podobną strukturą, aby sprawdzić sytuację profesjonalnym dozymetrem – zwłaszcza jeśli chodzi o miejsce stałego pobytu ludzi.

Zakres mocy przestrzennego równoważnika dawki w mikrorentgenach/godzinę (μR/h) zapewniany przez urządzenie z funkcją dozymetru (patrz „Przeznaczenie”).

Mikrorentgen (pochodzący od „rentgen”) to tradycyjna jednostka miary dawki promieniowania stosowana jeszcze przed wprowadzeniem mikrosiwertu. Obecnie do opisu ogólnej zdolności promieniowania jonizującego (jego wpływu na powietrze) formalnie używa się mikro-promieni rentgenowskich, natomiast mikrosiwertów używa się do opisu wpływu promieniowania na organizm. Jednak obie jednostki w rzeczywistości opisują to samo - dawkę otrzymanego promieniowania; dlatego w zasadzie dopuszcza się stosowanie zarówno mikrorentgenów, jak i mikrosiwertów. Jednostki te są powiązane w ten sposób: 1 μg/h = 0,01 μSv/h.

Aby uzyskać więcej informacji na temat określonych wartości promieniowania tła, zobacz „Zakres mocy przestrzennego równoważnika dawki” powyżej.

Zakres wartości wyrażony w mikrosiwertach na godzinę, w którym można ustawić próg ostrzegawczy promieniowania. Jeśli ten próg zostanie przekroczony, urządzenie wyemituje sygnał dźwiękowy wskazujący na niebezpiecznie wysoką moc przestrzennego równoważnika dawki.

Funkcja ta jest wygodna, ponieważ użytkownik nie musi patrzeć na ekran, aby otrzymać ostrzeżenie. W praktyce daje to dodatkową wygodę: na przykład możesz schować urządzenie do kieszeni i mieć je cały czas przy sobie, uwalniając ręce; możesz sprawdzić poziom w trudno dostępnych miejscach, gdzie możesz sięgnąć ręką, ale nie patrzeć itp. Więcej informacji na temat mikrosiwertów na godzinę można znaleźć w punkcie „Zakres mocy przestrzennego równoważnika dawki” powyżej. Tutaj przypominamy, że zgodnie z ogólną zasadą poziom do 0,4 μS / h jest uważany za bezpieczny, ale w niektórych przypadkach wygodniejszy będzie inny próg odpowiedzi. Na przykład, jeśli dozymetr zostanie zabrany ze sobą na krótkotrwałą podróż do obszaru o podwyższonym zakresie mocy przestrzennego równoważnika dawki, gdzie odczyty 1 - 1,5 μSv / h są normalne, próg można ustawić na wyższą wartość - a dozymetr będzie ostrzegał tylko o najgorętszych strefach, nie reagując na ogólny poziom.

Zakres wartości wyrażonych w mikrorentgenach na godzinę, w którym można ustawić próg ostrzegawczy promieniowania. Jeśli ten próg zostanie przekroczony, urządzenie wyemituje sygnał dźwiękowy wskazujący na niebezpiecznie wysoką moc przestrzennego równoważnika dawki.

Funkcja ta jest wygodna, ponieważ użytkownik nie musi patrzeć na ekran, aby otrzymać ostrzeżenie. W praktyce daje to dodatkową wygodę: na przykład możesz schować urządzenie do kieszeni i mieć je cały czas przy sobie, uwalniając ręce; może służyć do sprawdzania mocy przestrzennego równoważnika dawki w trudno dostępnych miejscach, gdzie można sięgnąć ręką, ale nie popatrzeć itp. Więcej informacji na temat mikrorentgenów na godzinę można znaleźć w akapicie „Zakres mocy przestrzennego równoważnika dawki” powyżej . W tym miejscu przypominamy, że z reguły przestrzenna dawka do 40 μR / h jest uważana za bezpieczną, ale w niektórych przypadkach wygodniejszy będzie inny próg odpowiedzi. Na przykład, jeśli dozymetr zostanie zabrany ze sobą na krótką wycieczkę do obszaru o wysokiej mocy przestrzennego równoważnika dawki, gdzie odczyty 100 - 150 μR / h są normalne, próg można ustawić na wyższą wartość - a dozymetr będzie ostrzegał tylko o najgorętszych strefach, nie reagując na ogólny poziom.

Minimalna energia promieniowania gamma, którą urządzenie jest w stanie zarejestrować.

Takie promieniowanie jest jednym z kluczowych składników promieniowania radioaktywnego; ma ono największą siłę penetracji, a promienie gamma są odpowiedzialne za większość tła promieniowania otoczenia. Parametr ten faktycznie określa czułość dozymetru, jego zdolność do wykrywania tego typu promieniowania.

Teoretycznie im niższa zarejestrowana energia, tym bardziej czułe urządzenie, tym słabsze tło może wykryć. W praktyce w większości dozymetrów domowych parametr ten wynosi 0,1 MeV - to wystarcza dla takich urządzeń; wyższa czułość jest typowa głównie dla sprzętu profesjonalnego.

Zakres pomiaru mineralizacji zapewniany przez urządzenie z funkcją testera wody (patrz „Przeznaczenie”); innymi słowy - zakres od najniższego do najwyższego stężenia zanieczyszczeń w wodzie, jakie urządzenie może wykryć.

Do oszacowania zasięgu w konkretnym urządzeniu przydatne są poniższe dane. Mineralizacja do 5 mg/l odpowiada wodzie destylowanej, wartość do 50 mg/l uważana jest za optymalną dla wody pitnej. Poziomy do 150 mg/l to średniej jakości woda pitna (ze źródeł górskich i studni artezyjskich, a także filtrowana przez filtry węglowe). Za maksymalny dopuszczalny dla wody pitnej uważa się wskaźnik 150 - 300 mg / l, mineralizacja powyżej 300 mg / l sprawia, że woda nie nadaje się do spożycia, a na poziomie ponad 500 mg / l woda może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Jednak większość nowoczesnych testerów wodnych pokrywa te zakresy z pewnym marginesem: urządzenia o zakresie od 0 do 999 mg / l, a czasem do kilku tysięcy mg / l, nie są rzadkością.