Porównanie DJI Mini 4 Pro vs DJI Air 3 Fly More Combo (RC2)

Odległość, jaką quadkopter może pokonać w powietrzu na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. W uproszczeniu jest to zasięg drona w kilometrach. Należy pamiętać, że mniejsze i lżejsze drony mają zwykle bardziej ograniczony zasięg lotu w porównaniu do większych i mocniejszych modeli. W tym ostatnim może osiągnąć 30 km lub więcej. Ponadto na maksymalną odległość lotu często wpływają czynniki pogodowe i ładunek przewożony przez helikopter.

Maksymalny czas lotu quadkoptera na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. Wskaźnik ten jest raczej przybliżony, ponieważ najczęściej wskazuje się na idealne warunki; w praktyce czas lotu może okazać się krótszy niż podano. Niemniej jednak, według tych danych, całkiem możliwe jest oszacowanie ogólnych możliwości śmigłowca i porównanie go z innymi modelami - dłuższy deklarowany czas lotu i w praktyce oznacza zwykle większą autonomię.

Należy pamiętać, że w przypadku nowoczesnych śmigłowców czas lotu wynoszący 20 minut lub więcej jest uważany za dobry wskaźnik, a w najbardziej „długich” modelach może osiągnąć 40 minut.

Najwyższa prędkość, jaką może rozwinąć quadkopter w locie poziomym. Należy pamiętać, że w większości przypadków parametr ten jest wskazany dla optymalnych warunków pracy: pełne naładowanie akumulatora, niska temperatura powietrza, minimalna waga itp. Niemniej jednak całkiem możliwe jest skupienie się na tym zarówno przy wyborze, jak i porównywaniu ze sobą różnych modeli.

Należy zauważyć, że kwadrokoptery jako klasa technologii zostały pierwotnie opracowane jako stabilne i zwrotne platformy powietrzne, a nie jako pojazdy o dużej prędkości. Dlatego też należy szukać szczególnie szybkiego kwadrokoptera tylko wtedy, gdy umiejętność szybkiego przemieszczania się z miejsca na miejsce jest dla Ciebie krytycznie ważna (na przykład, jeśli urządzenie zostało zakupione do nagrywania wideo szybko poruszających się obiektów na dużych obszarach).

Prędkość, z jaką quadkopter wznosi się w powietrze lub opada na ziemię. Modele rekreacyjne, fotograficzne i wideo charakteryzują się zazwyczaj bardziej umiarkowanymi prędkościami wznoszenia/schodzenia, podczas gdy drony profesjonalne lub wyścigowe mogą wznosić się i opadać znacznie szybciej. Wskaźnik ten można wykorzystać do oceny, jak szybko helikopter może wznieść się na wysokość do filmowania lub, jeśli to konieczne, ominąć przeszkody, a duża prędkość opadania przyda się, jeśli dron będzie musiał szybko i bezpiecznie powrócić na ziemię.

Zdolność quadkoptera do utrzymania i utrzymania stabilnych parametrów lotu przy wietrznej pogodzie. W kolumnie tej zwyczajowo podaje się siłę wiatru w metrach na sekundę, co zapewnia bezproblemowy start i lądowanie drona w ramach dopuszczalnej prędkości wiatru. Bezpośrednio w locie helikoptery mogą pokonać opór jeszcze szybszych wiatrów. Jednak starty i lądowania przy sile wiatru powyżej wyznaczonego poziomu obarczone są nieprzewidywalnymi ruchami drona, utratą kontroli i zwiększonym ryzykiem sytuacji awaryjnych.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwane przez kamerę helikoptera (wbudowaną lub dołączoną) podczas fotografowania w standardzie Quad HD.

Ten standard jest pośredni między Full HD (patrz wyżej) a UltraHD 4K (patrz poniżej); W nowoczesnych kamerach dronowych rozmiar ramki Quad HD może wynosić od 2560 do 2720 px w poziomie i od 1440 do 1530 px w pionie. W niektórych sytuacjach takie wideo okazuje się najlepszą opcją: daje lepsze szczegóły niż Full HD, a jednocześnie nie wymaga tak potężnego „wypełnienia” i pojemnych dysków jak 4K.

Jeśli chodzi o rzeczywistą liczbę klatek na sekundę, im jest ona wyższa, tym płynniejszy jest film, tym mniej rozmycia ruchu w klatce. Z drugiej strony prędkość fotografowania bezpośrednio wpływa na wymagania dotyczące mocy „wypełnienia” i objętości gotowych plików. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s – średnio, od 30 do 60 kl./s – wysokimi. Prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie do filmowania w zwolnionym tempie, jednak z wielu powodów to w standardzie QuadHD rzadko zapewnia się taką możliwość: stosunkowo proste urządzenia wymagałyby do tego zbyt mocnego i drogiego wypełnienia , a w zaawansowanych śmigłowcach, gdzie koszt elektroniki nie jest szczególnie istotny, producenci wolą używać nagrywania w zwolnionym tempie w wyższych rozdzielczościach.

Kąt widzenia zapewniany przez standardową kamerę quadkoptera; dla optyki z regulowanym zoomem z reguły brana jest pod uwagę wartość maksymalna.

Kąt widzenia to kąt między liniami łączącymi środek soczewki z dwoma przeciwległymi skrajnymi punktami widzialnego obrazu. Zwykle mierzone po przekątnej w poprzek ramki, ale mogą być wyjątki. Jeśli chodzi o konkretne wartości tego parametru, we współczesnych śmigłowcach mogą one wynosić od 55 - 60 ° do 180 °, a nawet więcej. Jednocześnie szerszy kąt (przy pozostałych warunkach równych) pozwala jednocześnie zmieścić w ramie więcej miejsca; a węższy zajmuje mniej miejsca, ale przedmioty wpadające w kadr wyglądają na większe, łatwiej na nich dostrzec poszczególne drobne detale. Dlatego wybierając parametr ten warto zastanowić się, co jest dla Ciebie ważniejsze: szerokie pokrycie czy dodatkowy efekt powiększenia.

W trybie Time-Lapse fotografowanie odbywa się z bardzo niską liczbą klatek (jedna klatka co kilka sekund, a nawet minut), dzięki czemu w gotowym filmie uzyskuje się efekt szybkiego ruchu (np. dzień od wschodu słońca). do zachodu słońca zmieści się w kilkanaście minut). Może to być bardzo wygodne w przypadku rejestrowania długoterminowych wydarzeń, w których konieczne jest uchwycenie nie tyle szczegółów, co ogólnego trendu. Na przykład za pomocą Time Lapse można sfotografować, jak plac był wypełniony ludźmi przed koncertem, lub jak zmieniało się oświetlenie krajobrazu o wschodzie / zachodzie słońca, „wyciskając” te procesy z kilku godzin do kilku minut .

Zwróć uwagę, że konkretne cechy implementacji Time Lapse w helikopterach mogą się różnić, ten punkt powinien być wyjaśniony osobno.

- Funkcja powrotu do domu. Dzięki tej funkcji quadkopter może automatycznie powrócić do punktu startowego. Specyficzne niuanse tej funkcji mogą się różnić. Tak więc niektóre modele wracają „do domu” na polecenie użytkownika, inne są w stanie zrobić to samodzielnie – np. w przypadku utraty sygnału z pilota lub krytycznego obniżenia poziomu naładowania baterii; w wielu urządzeniach obie opcje są dostępne jednocześnie. Należy również pamiętać, że funkcja ta występuje nawet w modelach, które nie mają modułu GPS (patrz „Czujniki”) - śmigłowiec może orientować się w przestrzeni w inny sposób (za pomocą czujników bezwładnościowych, sygnału z pilota itp.) .

- Tryb podążaj za mną. Tryb, który pozwala kwadrokopterowi stale podążać za użytkownikiem z niewielkiej odległości – niczym „osobisty dron”. Sposób wdrożenia takiego trybu i wymagany do niego sprzęt może być inny: niektóre modele śledzą kierunek do nadajnika i siłę sygnału z niego, inne stale odbierają dane z modułu GPS smartfona lub innego gadżetu i śledzą te współrzędne itp. Tak czy inaczej, taki tryb może być przydatny nie tylko do rozrywki, ale także do całkiem praktycznych celów - na przykład do używania kwadrokoptera jako „komory powietrznej”, która jest stale blisko operatora, a jednocześnie nie nie zajmują rąk.

- Dronie (dystans). Początkowo termin „dronie” odnosi się do selfie (zdjęcia lub wideo) w...ykonanego z drona. Ten tryb jest przeznaczony głównie do takich zadań. A jego istota polega na tym, że śmigłowiec płynnie oddala się od pewnego obiektu po danej trajektorii, utrzymując ten obiekt w centrum kadru. Klasyczny wariant latania w trybie Dronie to oddalanie się najpierw poziomo, potem poziomo i w górę; jednak w niektórych modelach trajektorię drona można dodatkowo dostosować. Sterowanie ramką może odbywać się również na różne sposoby – od prostego celowania w określony punkt, a kończąc na zaznaczeniu obiektu na ekranie z dalszym „inteligentnym” śledzeniem tego obiektu. Tak czy inaczej, mimo całej swojej prostoty, ta technika nagrywania pozwala tworzyć całkiem interesujące filmy: na przykład w ten sposób możesz najpierw uchwycić grupę ludzi w jednym filmie, a następnie piękno krajobraz wokół nich.

- Rakieta (powiększenie). Tryb lotu, w którym śmigłowiec płynnie wznosi się na określoną wysokość po ściśle pionowej trajektorii. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej Dronie, używa się go głównie podczas kręcenia wideo: najpierw kręcimy pewną scenę w zbliżeniu, a gdy idziemy w górę, kamera obejmuje coraz większy obszar wokół tej sceny. Z reguły w trybie Rocket można ustawić wysokość, po osiągnięciu której urządzenie się zatrzyma.

- „Tryb orbity” (latanie po okręgu). Tryb pozwalający na wystrzelenie samolotu na orbicie kołowej wokół określonego punktu. Wykorzystywany jest również głównie do filmowania wideo: w takich przypadkach kamera pozostaje stale skierowana na dany obiekt, ale kąt i tło, dzięki ruchowi drona, ulegają ciągłym zmianom. W ustawieniach „orbita” z reguły można ustawić jego promień, wysokość i kierunek ruchu, a także kąt kamery.

- Helix (lot spiralny). Kolejny tryb używany jako technika artystyczna do nagrywania filmów. W tym trybie śmigłowiec trzymając dany obiekt na środku kadru, porusza się wokół niego po spirali, stopniowo oddalając się i zwiększając wysokość. Pozwala to uzyskać maksymalną różnorodność widoków i kątów pokrycia.

Zwróć uwagę, że tryby Dronie, Rocket, Helix i Orbit pierwotnie pojawiły się jako część zastrzeżonego zestawu narzędzi QuickShot w dronach DJI z serii Mavic. Jednak później podobne funkcje wprowadzili inni producenci, więc teraz nazwy te są używane jako rzeczowniki pospolite.

- Plan lotu(Punkty trasy). Możliwość ustawienia kwadrokoptera na konkretną trasę lotu, na podstawie punktów kontrolnych. Funkcja ta jest bardzo podobna do flyby za pomocą punktów GPS (patrz wyżej), jednak jest wykonywana inaczej, bez korzystania z nawigacji GPS. Jedną z najpopularniejszych wariantów jest budowanie trasy w aplikacji na smartfona, za pomocą której sterujemy helikopterem; po uruchomieniu programu smartfon wysyła do urządzenia sekwencję poleceń odpowiadającą trasie. Ogólnie rzecz biorąc, tryb Waypoints nie jest tak dokładny jak Flyby GPS i oferuje mniej wariantów. Dlatego funkcja ta służy głównie do celów rozrywkowych; jeśli w dronie znajduje się kamera, może się przydać do robienia selfie lub prostych klipów wideo.

- Leć nad punktami GPS. Tryb pozwalający na wystrzelenie kwadrokoptera po określonej trasie - wstępne ustawienie auta na oddzielne punkty trasy (według współrzędnych GPS) oraz kolejność ich przejazdu. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe ustawienia - na przykład prędkość i wysokość na niektórych odcinkach trasy. Funkcja ta jest pod wieloma względami podobna do trybu Waypoints (patrz poniżej), ale można ją znaleźć głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki. Jednocześnie zastosowanie GPS zapewnia większą dokładność, co umożliwia wykorzystanie drona do celów zawodowych. Na przykład, jeśli wyznaczysz w ten sposób trasę do zdjęć lotniczych, operator może w pełni skoncentrować się na pracy z kamerą bez rozpraszania się sterowaniem helikopterem.

- Tryb akrobatyczny. Specjalny tryb do wykonywania akrobacji. Pamiętaj, że specyficzne znaczenie tego trybu może się różnić w zależności od poziomu i przeznaczenia drona. Tak więc w najprostszych modelach rozrywkowych zwykle dostarczane są automatyczne programy, które pozwalają wykonywać określone akrobacje dosłownie „za naciśnięciem przycisku”. A w zaawansowanych pojazdach w trybie akrobacyjnym system stabilizacji jest wyłączony, a dron jest bardzo czuły na polecenia operatora; wymaga to dużej precyzji w sterowaniu, ale daje maksymalną kontrolę nad lotem.