Porównanie Maiwo K1686P vs Maiwo K16N

Interfejs napędu przewidziany w konstrukcji kieszonkowej, czyli inaczej sposób podłączenia napędu.

Sensowne jest używanie kieszeni do przechowywania danych wewnętrznych, dlatego do połączenia wykorzystywane są odpowiednie interfejsy. Należy również pamiętać, że w modelach wewnętrznych (patrz „Typ”) interfejs napędu często nie jest określony, ponieważ odpowiada interfejsowi łączącemu samą kieszeń z komputerem. Jeśli chodzi o konkretne opcje, obecnie najbardziej odpowiednie są SATA 3 i PCI-E 4x. Więcej szczegółów na ich temat:

— SATA 3. Najnowsza i najbardziej zaawansowana, a w kieszeniach dyskowych także najpopularniejsza wersja interfejsu SATA. Interfejs ten jest przeznaczony dla wewnętrznych urządzeń pamięci masowej, głównie dysków twardych; Stosunkowo słabo nadaje się do dysków SSD, ponieważ nie pozwala na wykorzystanie wszystkich potencjalnych możliwości pamięci półprzewodnikowej. Konkretnie, SATA 3 zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s, podczas gdy do takich złączy można podłączyć także dyski wcześniejszych wersji SATA - z tą różnicą, że prędkość połączenia będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.
Warto dodać, że oprócz tradycyjnych dysków SATA 2,5” i 3,5” (patrz „Format Factor”), podłączanych za pomocą złącza o tej samej nazwie, obecnie można znaleźć także moduły SSD w formacie M.2, które również użyj połączenia w formacie SATA. Takie modele są zauwa...żalnie gorsze pod względem szybkości działania od rozwiązań dla M.2 PCI-E, ale są tańsze. Podłączane są do gniazda M.2, które musi obsługiwać SATA.

— SATA 2. Poprzednik SATA 3 opisanego powyżej; Ta wersja umożliwia przesyłanie danych z prędkością do 300 Mbit/s. Znacznie rzadziej spotykany jest w kieszeniach, głównie wśród przestarzałych modeli – np. rozwiązań zewnętrznych korzystających z USB 2.0 (patrz „Podłączenie”).

- PCI-E. Opcja występująca wyłącznie w modelach z napędami M.2 (patrz „Format dysku”). Moduły takie wykorzystują złącze M.2, przez które połączenie jest najczęściej realizowane w formacie PCI-E. Jednocześnie specyfikacje zwykle określają wersję i liczbę linii PCI-E - obsługiwane prędkości zależą bezpośrednio od tego. Na przykład oznaczenie „PCI-E 3.0 2x” oznacza 2 ścieżki PCI-E w wersji 3.0; ta wersja zapewnia 984 MB/s na linię, więc całkowita prędkość wynosi odpowiednio około 1,97 GB/s. Jednak obecnie częściej spotykane są bardziej zaawansowane opcje - np. PCI-E 3.0 4x, gdzie prędkość wynosi już około 3,9 GB/s. Jednocześnie dyski i kieszenie o różnych wersjach i liczbie linii PCI-E w tym przypadku są zwykle ze sobą kompatybilne, z tym wyjątkiem, że prędkość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.

-SATA/SAS. Modele obsługujące połączenie poprzez dwa interfejsy - SATA lub SAS. Ten ostatni jest specjalistycznym standardem stosowanym przede wszystkim w systemach serwerowych; Kieszenie z tą funkcją mają również odpowiedni cel. A taką wszechstronność osiąga się dzięki temu, że kontrolery SAS są kompatybilne także z dyskami SATA, dzięki czemu oba typy złączy można mieć w kieszeni. Jednocześnie SAS wyraźnie przewyższa SATA szybkością działania - w zależności od wersji wynosi ona do 22,5 Gbit/s (w porównaniu z maksymalnie 6 Gbit/s w SATA). Warto jednak wziąć pod uwagę, że interfejs SAS nie ma ściśle określonego typu złącza – do takiego połączenia można zastosować kilka rodzajów wtyczek; Nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno.

Przewidziany w konstrukcji sposób podłączenia kieszeni z zainstalowanym napędem do komputera.

Należy zauważyć, że parametr ten jest określany tylko w przypadkach, gdy interfejs połączenia różni się od interfejsu przemiennika (patrz wyżej). Podobna funkcja jest typowa dla wszystkich modeli zewnętrznych i stacji dokujących (patrz "Typ"): obecnie najczęściej używają USB 3.2 gen1, rzadziej - USB 2.0 lub USB C w tej lub innej wersji (patrz poniżej). W rozwiązaniach wewnętrznych złącze napędu rzadko różni się od złącza samej kieszeni, chociaż zdarzają się wyjątki.

Należy również powiedzieć, że w modelach zewnętrznych sposób połączenia jest zwykle określany przez rodzaj dostarczonego kabla; Co więcej, taki kabel często jest rozpinany, z możliwością zastąpienia go „przewodem” z innym rodzajem wtyczki.

Jeśli chodzi o konkretne metody połączenia, oto ich główne możliwości:

-USB 2.0. USB służy do podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, w tym kieszeni; jest to najpopularniejszy nowoczesny interfejs do tego celu. A wersja 2.0 jest najstarszym obecnie używanym standardem USB. Możliwości takiego połączenia są bardzo skromne - w szczególności zasilanie przez złącze to 2,5 W, a maksymalna szybkość przesyłania danych nie przekracza 480 Mbit/s. Jest to zauważalnie wolniejsze niż chociażby SATA 2 (3Gb/s) nie wspominając o SATA 3 (6 Gb/s); więc ogó...lnie ten standard jest uważany za przestarzały, a w kieszeniach z tego typu połączeniem ogólna szybkość pracy jest ograniczona tylko możliwościami USB 2.0. Jednak obsługa tego interfejsu jest niedroga; w przypadku prostych zadań, które nie są związane z dużą ilością informacji, często wystarcza; ponadto urządzenia USB 2.0 są w pełni kompatybilne z nowszymi portami USB. Tak więc w dzisiejszych czasach wciąż można znaleźć kieszenie z tego typu połączeniem - są to w zasadzie najprostsze i najtańsze modele.

- USB 3.2 gen.1. Łączy się z pełnowymiarowym złączem USB (nie USB C) zgodnym z wersją 3.2 gen1. Ta wersja (wcześniej znana jako USB 3.1 gen1 i USB 3.0) jest bezpośrednim następcą USB 2.0, oferując 10x szybszy transfer danych – do 4,8 Gb/s – i większą moc. Wspomniana prędkość jest prawie jeden do jednego z możliwościami popularnego wewnętrznego interfejsu SATA 3; dlatego kieszenie z tego typu połączeniem są obecnie niezwykle powszechne.

-USB C 3.2 gen1. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen1. Pod względem możliwości ta metoda jest identyczna z opisanym powyżej „zwykłym” USB 3.2 gen1, jedyną różnicą jest rodzaj złącza. USB C to stosunkowo nowy standard stosowany zarówno w elektronice stacjonarnej, jak i przenośnej. Złącze to jest zauważalnie mniejsze od standardowego USB A (nieco większe niż microUSB), a jednocześnie ma wygodną, dwustronną konstrukcję. Jednak szczególnie w komputerach, a nawet laptopach, porty USB C są używane znacznie rzadziej niż pełnowymiarowe USB, więc ta opcja jest stosunkowo rzadka w kieszeniach.

-USB C 3.2 gen2. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen2. Więcej ogólnych informacji na temat USB C można znaleźć powyżej. A wersja USB 3.2 gen2 (wcześniej znana jako 3.1 gen2 lub po prostu 3.1) jest następcą 3.2 gen1 z jeszcze bardziej zaawansowanymi parametrami: maksymalna prędkość połączenia w tym standardzie wynosi 10 Gb/s. Z drugiej strony taka prędkość jest zbędna dla dysków SATA, obsługa tej wersji jest dość droga, a porty USB C 3.2 gen2 wciąż są stosunkowo rzadkie. Dlatego ta opcja nie otrzymała dystrybucji w kieszeniach: jest dostępna tylko w niektórych modelach dla dysków SSD M.2 z połączeniem PCI-E, gdzie prędkość wewnętrznego interfejsu jest już mierzona w dziesiątkach gigabitów na sekundę.

- PCI-E. Łączy się ze standardowym gniazdem PCI-E na płycie głównej. Innymi słowy, te kieszenie są podłączone do komputera w taki sam sposób, jak karty graficzne, karty dźwiękowe i inne karty rozszerzeń. Ta konstrukcja jest używany w wybranych modelach wewnętrznych dysków SSD M.2; korzystając z takiej kieszeni, można podłączyć podobny dysk do komputera stacjonarnego, nawet jeśli własne porty M.2 płyty głównej są zajęte, niedostępne, nie nadają się do podłączenia (np. wykorzystują interfejs SATA, podczas gdy dysk jest przeznaczony dla PCI -E) lub w ogóle.
Zwróć uwagę, że takie kieszenie są zazwyczaj kompatybilne z modułami SSD dla M.2 PCI-E bez żadnych problemów, ale kompatybilność z M.2 SATA powinna być wyjaśniona osobno (chociaż taka funkcjonalność jest również spotykana). Należy również powiedzieć, że gniazda PCI-E i urządzenia do nich mogą mieć różną liczbę linii, a ogólna zasada jest następująca: liczba linii dla gniazda na „płycie głównej” nie powinna być mniejsza niż liczba podłączona płytka. Jednak w kieszeniach z takim połączeniem zwykle przewidziane są nie więcej niż 4 linie, więc można je podłączyć do slotów PCI-E już od 4x.

- IDE. Przestarzały interfejs do podłączania dysków wewnętrznych. Niezwykle rzadko występuje we współczesnych kieszeniach - w poszczególnych modelach przeznaczonych do montażu nowoczesnych lub HDD/SSD w przestarzałych komputerach bez SATA i innych odpowiednich złączy.

Główny materiał, z którego wykonany jest korpus kieszeni.

- Tworzywo sztuczne / gumowe. Ta kategoria obejmuje modele, które w konstrukcji obudowy wykorzystują tworzywo sztuczne i/lub gumę. Specyficzny stosunek i cechy zastosowania tych materiałów są różne: korpus może być w całości z tworzywa sztucznego, mieć gumowe podkładki na końcach w celu zwiększenia ochrony przed wstrząsami, być całkowicie pokryty gumą itp. A w przypadkach (patrz „Typ”) materiały te można również uzupełnić innymi – takimi jak EVA, neopren czy nawet tkanina. Tak czy inaczej, plastikowe / gumowe obudowy można znaleźć wyłącznie w modelach zewnętrznych, w tym w stacjach dokujących. Takie kieszenie są nieco gorsze od metalowych pod względem wytrzymałości i niezawodności, ale są tańsze, a przy normalnym codziennym użytkowaniu wspomniana różnica nie jest krytyczna.

- Stal. Obudowy wykonane z metalu są najczęściej wykonane ze stali, ale istnieją inne opcje (na przykład stopy aluminium). Tylko ta opcja znajduje się w wewnętrznych kieszeniach – wynika to z szeregu cech takich akcesoriów. Jeśli chodzi o modele zewnętrzne w podobnej konstrukcji, są one znacznie mocniejsze i bardziej niezawodne od plastikowych, ponadto metalowa obudowa stwarza dodatkowe poczucie solidności. Przeciwną wadą tych zalet jest wyższa cena.

Liczba osobnych gniazd na napędy, przewidziana w konstrukcji kieszeni, innymi słowy - liczba napędów, dla których ten model jest przeznaczony.

Oprócz modeli na jeden slot, w dzisiejszych czasach można znaleźć rozwiązania bardziej pojemne – na dwa napędy, a nawet więcej. To „wielokrotne ładowanie” występuje w trzech typach urządzeń. Pierwsza to kieszenie wielkoformatowe do celów stacjonarnych (patrz wyżej), działające w formacie oddzielnych magazynów na duże ilości danych. Modele te mogą obsługiwać macierze RAID (patrz wyżej) i inne funkcje specjalne. Drugi typ urządzeń z więcej niż jednym gniazdem to oddzielne stacje dokujące (patrz „Typ”) o podobnej funkcjonalności. Trzeci typ to modele serwerowe (patrz „Przeznaczenie”) z instalacją wewnętrzną; ponownie pozwalają na organizację tablic, ale za pomocą samego serwera.

Należy pamiętać, że urządzenia zewnętrzne z jednym gniazdem mogą być zasilane z portu USB, ale kilka napędów w tym przypadku nieuchronnie wymaga oddzielnego zasilacza (patrz „Zasilanie”).