Porównanie Harley Benton Victory vs Harley Benton RX-10

Liczba regulatorów głośności przewidzianych dla gitary elektrycznej.

Jeśli jest tylko jedna kontrolka, oznacza to, że muzyk może regulować tylko ogólną głośność instrumentu. Istnieją jednak modele, które mają kilka pokręteł regulacji głośności – zwykle jest ich nie mniej niż liczba przetworników (2 lub 3), co pozwala osobno regulować głośność każdego przetwornika. A ponieważ specyfika dźwięku zależy od rodzaju użytego przetwornika (patrz „Schemat przetwornika”), a nawet jego lokalizacji, to zmieniając wzajemną głośność poszczególnych przetworników można uzyskać różne barwy dźwięku. Jednocześnie w konstrukcji można również przewidzieć ogólną regulację głośności, która pozwala regulować ją w klasyczny sposób i nie bawić się ustawieniami każdego przetwornika.

Obecność płytki ochronnej (pickguard) na korpusie gitary.

Taka nakładka znajduje się na górnym pokładzie, najczęściej jest wykonana z wytrzymałego tworzywa i wyraźnie różni się kolorem, dzięki czemu jest dobrze widoczna. Jego głównym zadaniem jest ochrona powierzchni decku przed kostkami (np. podczas gry dynamicznym uderzeniem), które mogłyby uszkodzić lakierowaną powierzchnię drewnianą. Specyficzny kształt i rozmiar podstrunnicy może się różnić, ale w każdym przypadku pokrywa ona przynajmniej powierzchnię pod strunami (patrząc na gitarę w pozycji roboczej), a czasami - pod strunami, a nawet nad nimi.

Obecność w gitarze elektrycznej systemu przelotowego mocowania strun.

W klasycznym przez zapięcie rolę ogranicznika pełni sam korpus instrumentu - wykonane są w nim otwory, w których mocowane są struny (od strony mostka). Zaletą tej konstrukcji jest lepszy kontakt strun z ciałem, co pozwala na dobre podtrzymanie. Jednak w maszynach tremolo (patrz „Most”) istnieje inny rodzaj montażu przelotowego - gdy otwory znajdują się nie na korpusie, ale na moście; w szczególności ten wariant jest charakterystyczny dla maszyn Vintage Tremolo. W takich przypadkach samo mocowanie przelotowe jest jedynie cechą konstrukcyjną mostka, a kontakt strun z korpusem zależy od cech mocowania „maszyny” do korpusu i może być różny.

Metoda mocowania gryfu do korpusu stosowana w gitarze elektrycznej.

- Śruba. Najtańszy i najbardziej praktyczny (pod względem technologii produkcji i naprawy) sposób montażu: szyja przykręcana jest do korpusu. Dzięki temu montaż gitary jest niezwykle prosty, a gryf można łatwo wyjąć z gotowego instrumentu w celu naprawy lub nawet wymiany na nowy. Zauważ, że chociaż metoda śrubowa jest uważana za „budżetową” (i spotyka się ją głównie w instrumentach o podobnym poziomie), nie można powiedzieć, że jest zdecydowanie gorsza od innych wariantów: gitary tej konstrukcji mają stosunkowo słabe wybrzmienie, ale dają jasny, ostry ton z dobrym atakiem. Mogą być używane w prawie każdym gatunku, ale nadal są uważane za najbardziej odpowiednie do ciężkiej muzyki.

- klejone. Szyjka montowana we wgłębieniu w korpusie i mocowana w niej za pomocą żywicy epoksydowej lub innego kleju. Taka konstrukcja nie pozwala na tak mocny atak, jak na gryfach śrub, ale zapewnia doskonałe wybrzmienie i przyjemną kolorystykę brzmienia. Ogólnie rzecz biorąc, połączenie klejowe uważa się za bardziej zaawansowane, ponieważ lepiej ujawnia właściwości akustyczne drewna. Z drugiej strony takie narzędzia są bardziej skomplikowane i droższe zarówno w produkcji, jak i w naprawie niż przykręcane.

- Przez. Nazwa tej metody wynika z tego, że szyja przechodzi przez ciało, do „dolnego” (od strony...mostka) końca. Wiele instrumentów tego typu od tyłu wygląda tak, jakby dwie dodatkowe części były przymocowane do litego kawałka drewna, z którego wyrzeźbiono szyjkę i środkową część korpusu, aby nadać korpusowi pożądany kształt i szerokość (choć technologia wykonania jest, oczywiście nieco bardziej skomplikowane). Uważa się, że mocowanie na szyję maksymalizuje możliwości drewna i pozwala uzyskać dźwięk najwyższej jakości, z płaską charakterystyką częstotliwościową i doskonałym podtrzymaniem. Jednak takie konstrukcje są dość drogie, a także wymagają niezwykle ostrożnego obchodzenia się - zwłaszcza, że naprawa szyjki przelotowej jest w najlepszym razie trudna i kosztowna, a często w ogóle niemożliwa. Zwróć uwagę, że ta opcja jest używana głównie w basach, gitary elektryczne z metodą montażu przelotowego są produkowane znacznie rzadziej.

Szerokość gryfu gitary elektrycznej. Bliżej ciała szyja może się nieco rozszerzać, ale nie jest to konieczne, a kąt rozszerzenia może być inny. Dlatego za główny rozmiar uważa się szerokość w obszarze nakrętki.

Parametr ten ma podwójne znaczenie. Z jednej strony szeroka szyjka jest niewygodna dla muzyków o małych dłoniach i krótkich palcach – w takich przypadkach może być trudno dosięgnąć odległych strun. Z drugiej strony szersza szerokość oznacza większą odległość między poszczególnymi strunami, co zmniejsza prawdopodobieństwo uderzenia sąsiedniej struny w przypadku niedokładnego naciśnięcia i może ułatwić grę (zwłaszcza jeśli gitarzysta ma duże grube palce). Nie są to jednak momenty absolutne, a wygoda grania to sprawa bardzo subiektywna, zależna od wielu cech muzyka i techniki, którą posługuje się. Należy również pamiętać, że szyjki mogą mieć różne profile (patrz wyżej), a instrumenty o różnych profilach szyjki będą inaczej czuli w dłoniach, nawet przy tej samej szerokości nakrętek. Dlatego najbardziej niezawodną metodą z wyboru jest wypróbowanie prętów o różnych rozmiarach i profilach „na żywo”, aby określić najlepszą opcję i wybrać na jej podstawie.

Najmniejsza szerokość nakrętki we współczesnych gitarach elektrycznych wynosi około 39 mm. Ten rozmiar występuje głównie w gitarach basowych (patrz „Rodzaj”), które mają 4 struny i szyjkę, która wyraźnie rozszerza się w kierunku korpusu (dzięki czemu można ją zrobić dość wąską od góry, zwłaszcza że podczas...gry na basie nuty rzadko są zaciśnięty na samej szyi) ... Gitary elektryczne (w tym półakustyczne) są nieco szersze - od 41 mm, 43 - 48 mm uważa się za przeciętne, a w największych instrumentach szyjka może mieć szerokość do 55 mm (jednak takie wymiary są typowe głównie dla instrumentów z więcej niż 6 strun) ...

Promień krzywizny podstrunnicy zamontowanej na gitarze elektrycznej.

Nakładka znajduje się bezpośrednio pod strunami, do tego muzyk podczas gry naciska na struny. Jeśli spojrzysz na szyję w przekroju, jej górna część z podstrunnicą będzie miała kształt łuku; w tym przypadku zakłada się promień tego łuku. Im mniejszy promień, tym bardziej wypukły będzie ten łuk i odwrotnie, duży promień będzie odpowiadał prawie płaskiej powierzchni.

Ogólnie uważa się, że mniejszy promień podstrunnicy lepiej nadaje się do grania akordów, a gładsza, płaska powierzchnia ułatwia wykonywanie pasaży technicznych z dużą ilością specjalnych technik, takich jak klamry (paski). Średnia i, można powiedzieć, klasyczna wartość średnicy to 12", jest to najpopularniejsza opcja wśród nowoczesnych gitar elektrycznych. Najmniejsza liczba to nieco ponad 7", występuje w niektórych gitarach z korpusami Stratocaster (obie w oryginalne instrumenty firmy Fender oraz w kopiach ). A najbardziej płaskie klocki mają średnicę 20 cali lub więcej.

Zwróć uwagę, że często występują instrumenty o zmiennym promieniu podstrunnicy - mniejszym na główce (gdzie akordy grane są częściej) i większym na korpusie (gdzie nuty grane są solo). W takich przypadkach wskazany jest promień nakrętki.