Porównanie SJCAM SJ8 Dual vs SJCAM SJ8 Pro

Możliwości kamery do nagrywania wideo w standardzie QuadHD.

Standard ten obejmuje szeroki zakres rozdzielczości - od 1440 do 3456 px w poziomie i od 1440 do 2160 px w pionie, z prawie dwoma dziesiątkami wariantów pośrednich. Jest to dość specyficzna opcja przejściowa między stosunkowo niedrogą FullHD 1080p a wymagającą UltraHD 4K, umożliwiająca nagrywanie wideo o wyższej rozdzielczości niż 1080p bez znacznego zwiększania kosztów technologii. Należy pamiętać, że czyste rozdzielczości QuadHD rzadko występują w telewizorach i monitorach, ale nowoczesne technologie pozwalają wygodnie oglądać filmy w tym formacie na dowolnych ekranach o wysokiej rozdzielczości.

Innym ważnym wskaźnikiem podanym w tym punkcie jest liczba klatek na sekundę. Im wyższa, tym płynniejszy i gładszy ruch będzie w kadrze, tym wyraźniej oddzielne szczegóły będą widoczne w dynamicznych scenach. Tak więc prędkość nagrywania 25 kl./s lub 30 kl./s odpowiada w przybliżeniu standardowej liczbie klatek na sekundę w kinie i telewizji; taki obraz jest całkiem odpowiedni do oglądania, ale szybko poruszające się obiekty w kadrze będą wyglądać na rozmyte. Gdy prędkość zostanie zwiększona do 60 kl./s, efekt ten staje się prawie niewidoczny. Najwyższa liczba klatek na sekundę QuadHD we współczesnych kamerach sportowych wynosi 120 kl./s; częstotliwość ta jest używana...podczas nagrywania filmów w zwolnionym tempie (podobnie jak modele o częstotliwości 100 kl./s), ponieważ przy normalnej prędkości odtwarzania wystarcza 60 kl./s.

Możliwości kamery do nagrywania wideo w rozdzielczości Ultra HD 4K.

Format ten obejmuje kilka rozdzielczości, w których rozmiar klatki poziomej wynosi około 4 tysięcy px. Najpopularniejsza w kamerach sportowych jest rozdzielczość 3840x2160 (dwukrotnie większa niż FullHD z każdej strony), ale są też inne opcje, na przykład 3840x1920, odpowiadające proporcjom 2:1. Ogólnie rzecz biorąc, 4K jest swego rodzaju następcą Full HD: wśród standardów HD przewyższających Full HD najpopularniejszym jest UltraHD, w szczególności wiele zaawansowanych telewizorów jest produkowanych z ekranami 3840x2160. Format ten jednak jest dość wymagający pod względem mocy obliczeniowej i pamięci, dlatego jest stosunkowo rzadko spotykany w kamerach sportowych, głównie wśród modeli klasy premium.

Innym ważnym wskaźnikiem podanym w tym punkcie jest liczba klatek na sekundę. Im wyższa jest, tym płynniejszy i równiejszy będzie ruch w kadrze, tym wyraźniej będą widoczne oddzielne szczegóły w dynamicznych scenach. Jednak w trybie UltraHD większość współczesnych kamer sportowych generuje bardzo niską liczbę klatek na sekundę - najczęściej 30 kl./s, a w niektórych modelach 24 kl./s lub nawet 15 kl./s. Takie wideo jest całkiem przydatne do oglądania, ale szybki ruch w kadrze może wyglądać na rozmazany. Są kamery, które potrafią nagrywać UltraHD z solidną prędkością 60 kl./s – efekt rozmycia podczas takiego filmowania jest prawie niewidoczny, jednak podobne modele kosztują odpowiednio.

Liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę w zwolnionym tempie (Slow Motion).

Ogólnie takie nagrywanie nazywa się „szybkim”, ponieważ odbywa się przy zwiększonej liczbie klatek na sekundę (ponad 60 kl./s). W rezultacie podczas odtwarzania z normalną prędkością (60 kl./s i mniej) film wygląda zwolnionym (stąd nazwa „Slow Motion”). To spowolnienie można wykorzystać zarówno do zwykłej rozrywki, jak i jako narzędzie artystyczne, a nawet do celów naukowych - do uchwycenia ruchu zbyt szybkiego dla ludzkiej percepcji. W każdym razie im wyższa liczba klatek na sekundę w zwolnionym tempie, tym bardziej można spowolnić wideo i tym bardziej zaawansowana jest pod tym względem kamera. Z drugiej strony, im wyższa liczba klatek na sekundę, tym wydajniejsza powinna być część graficzna, a to z kolei wpływa na cenę urządzenia, czasem dość zauważalnie.

Należy również pamiętać, że nagrywanie w zwolnionym tempie może być dostępne tylko w określonych rozdzielczościach, nie zawsze maksymalnych; te momenty mogą być bezpośrednio wskazane w charakterystyce kamery sportowej.

Obecność systemu cyfrowej (elektronicznej) stabilizacji w konstrukcji kamery.

Każda stabilizacja ma za zadanie skompensować niewielkie drgania obrazu wynikające z niestabilności trzymania w rękach, drgań od silnika lub nierówności drogi (podczas użytkowania w transporcie) itp. Cyfrowa stabilizacja realizowana jest w następujący sposób: na krawędziach matrycy alokowana jest „rezerwa”, która w normalnych warunkach nie uczestniczy w tworzeniu ostatecznego obrazu. Jeśli urządzenie się waha, elektronika kamery wybiera z rezerwy pewne fragmenty obrazu i buduje obraz w taki sposób, aby ostatecznie pozostał stabilny.

W porównaniu z inną metodą stabilizacji - optyczną (patrz niżej), systemy cyfrowe są niezwykle proste i niezawodne, ponadto są niedrogie i prawie nie mają wpływu na wagę, wymiary i cenę kamery. Jednocześnie przy tej metodzie stabilizacji zmniejsza się użyteczny obszar matrycy, co może niekorzystnie wpłynąć na jakość obrazu i ilość szumów na nim.

Obecność systemu stabilizacji optycznej w konstrukcji kamery.

Każda stabilizacja ma za zadanie skompensować niewielkie drgania obrazu wynikające z niestabilności trzymania w rękach, wibracji silnika lub nierówności drogi (podczas użytkowania w transporcie) itp. Stabilizacja optyczna realizowana jest przez system ruchomych soczewek i żyroskopów w obiektywie kamery; taki system monitoruje drgania urządzenia i dostosowuje optykę tak, aby obraz padający na matrycę pozostawał nieruchomy.

Metoda optyczna jest uważana za bardziej zaawansowaną niż opisana powyżej elektroniczna: pozwala na wykorzystanie całego obszaru matrycy, co przyczynia się do dobrej jakości obrazu. Jednocześnie mechanizm stabilizacji okazuje się dość skomplikowany i drogi, a często też dość delikatny. Dodatkowo zwiększa wagę i wymiary całego urządzenia – niewiele, ale w niektórych sytuacjach może to mieć znaczenie. Natomiast miniaturyzacja takich systemów dodatkowo wpływa na cenę. W konsekwencji obecność stabilizatora optycznego jest najczęściej oznaką dość zaawansowanej kamery.

Liczba megapikseli w matrycy kamery sportowej, czyli rozdzielczość tej matrycy (1 megapiksel to 1 milion punktów światłoczułych).

Uważa się, że im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu. To prawda z punktu widzenia tego, że producenci starają się instalować w zaawansowanych kamerach sensory o wysokiej rozdzielczości. Jednocześnie nie ma tu sztywnych reguł, a z technicznego punktu widzenia liczba megapikseli determinuje jedynie maksymalną rozdzielczość obrazu, jaką można uchwycić tą matrycą. Jakość tego obrazu będzie zależeć zarówno od wielu cech samego czujnika (rozmiar, typ, specjalne rozwiązania konstrukcyjne), jak i od charakterystyki kamery (od optyki po oprogramowanie układowe). Przy wyborze należy więc skupić się nie tyle na rozdzielczości matrycy, co na ogólnej klasie kamery i recenzjach z przykładowymi materiałami filmowymi.

Dodatkowe informacje dotyczące matrycy zamontowanej na obiektywie. Ta pozycja może wskazywać zarówno rozmiar przekątnej (w calach), jak i model czujnika, a czasem oba parametry jednocześnie. W każdym razie takie dane są podawane, jeśli urządzenie jest wyposażone w wysokiej jakości matrycę, która wyraźnie wyróżnia się na tle ogólnym. Z modelem wszystko jest dość proste: znając nazwę czujnika, można znaleźć na nim szczegółowe dane. Rozmiar warty rozważenia bardziej szczegółowo.

Przekątna matrycy tradycyjnie jest wskazana w częściach ułamkowych cala – odpowiednio np. czujnik o 1/2,3” będzie większy niż 1/2,6”. Większe czujniki są uważane za bardziej zaawansowane, ponieważ dają lepszą jakość obrazu przy tej samej rozdzielczości. Wynika to z faktu, że ze względu na większą powierzchnię sensora, każdy pojedynczy piksel jest też większy i dostaje się na niego więcej światła, co poprawia czułość i redukuje szumy. Oczywiście rzeczywista jakość obrazu będzie zależeć również od szeregu innych parametrów, ale generalnie większy rozmiar matrycy oznacza zwykle bardziej zaawansowany aparat.

Maksymalna rozdzielczość, z jaką kamera sportowa może robić zdjęcia. Określa się w pikselach poziomo i pionowo.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z rozdzielczością matrycy (patrz wyżej): całkowita liczba pikseli na zdjęciu z reguły odpowiada liczbie pikseli w matrycy. Na przykład rozdzielczość zdjęcia 4608x3456 odpowiada matrycy 15925248 pikseli, czyli około 16 megapikseli. Jeśli liczba pikseli na zdjęciu jest większa niż deklarowana rozdzielczość matrycy, oznacza to, że producent stosuje „sztuczki” programowe, które pozwalają „rozciągnąć” rozdzielczość zdjęcia do wyższej niż początkowo. Zmniejsza to koszt urządzeń, ale także wpływa na jakość zdjęć.

Teoretycznie wysoka rozdzielczość zdjęć może zapewnić dobrą szczegółowość, ale w praktyce wiele zależy od właściwości matrycy (przede wszystkim wielkości fizycznej) oraz cech przetwarzania obrazu.

— Zdjęcia podczas wideo. Możliwość robienia zdjęć bezpośrednio podczas nagrywania wideo - zwykle za pomocą osobnego przycisku. W ten sposób wygodnie jest uchwycić najważniejsze momenty tego, co się dzieje. Takie zdjęcia są uzyskiwane w jakości znacznie lepszej niż „stopklatki” z nakręconego wideo.

— Zdjęcia seryjne. Funkcja ta pozwala na stworzenie kilku zdjęć jednocześnie w krótkim czasie (zwykle jest to ułamek sekundy). Seria zdjęć zwiększa prawdopodobieństwo uchwycenia dobrego momentu, co może być bardzo istotne ze względu na specyfikę korzystania z kamer sportowych.

— Nagrywanie jednym kliknięciem. Możliwość szybkiego włączenia kamery do nagrywania – dosłownie za dotknięciem przycisku, zgodnie z nazwą. Co więcej, z reguły taki przycisk działa nawet wtedy, gdy urządzenie jest wyłączone. Co prawda, nagranie nieuchronnie rozpoczyna się z pewnym opóźnieniem; ale często to opóźnienie wynosi ułamek sekundy.

— Transmisja strumieniowa na żywo. Możliwość strumieniowego przesyłania wideo do popularnych serwisów, takich jak YouTube i sieci społecznościowe (Facebook, Instagram, TikTok itp.). Z reguły funkcja strumieniowania online jest realizowana, gdy kamera sportowa jest podłączona do Internetu przez sieć Wi-Fi, rzadziej — przez połączenie przewodowe (tylko przez urządzenie klienckie z zewnątrz). Komunikacja z sieci...ą WWW może odbywać się bezpośrednio lub za pośrednictwem „pośrednika” – smartfona lub komputera. Będzie to wymagało użycia odpowiedniego oprogramowania.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy kamery sportowej, w którym nagrywanie wideo odbywa się ze spowolnioną częstotliwością, co w praktyce służy głównie do filmowania wolno postępujących procesów. Tak więc np. długą podróż lub długi zachód słońca można zmieścić w 3-minutowym filmie.

— Automatyczne obracanie. Funkcja automatycznego obracania zrobionych zdjęć i filmów do pozycji odpowiadającej pozycji kamery. Bez tej funkcji wszystkie wyniki nagrywania byłyby wyświetlane podczas oglądania wyłącznie w orientacji poziomej, a materiał filmowy nagrany pionowo lub odwróconą pozycją kamery musiałby zostać obrócony w edytorze zdjęć lub wideo. Z reguły na początku nagrywania wideo automatyczne obracanie jest blokowane, aby pozycja kadru w dowolnym momencie odpowiadała obrotowi samej kamery względem pozycji początkowej.

— Zdjęcia panoramiczne. Możliwość wykorzystania kamery do robienia zdjęć panoramicznych. W tradycyjnych kamerach sportowych (patrz „Rodzaj”) takie fotografowanie odbywa się w następujący sposób: kamera wykonuje kilka oddzielnych zdjęć, które są następnie sklejane w jednym obrazie przez oprogramowanie. Odnośnie modeli panoramicznych i 360-stopniowych (patrz ibid.), warto zauważyć, że nie wszystkie takie modele obsługują fotografowanie w formacie panoramicznym, dlatego warto osobno sprawdzić obecność tej funkcji.

— Oznaczenia kluczowych momentów. Możliwość dodawania do materiału filmowego specjalnych oznaczeń, wskazujących kluczowe momenty. Przeglądając takie materiały możesz, jeśli chcesz, przejść bezpośrednio do oznaczeń - to prostsze niż ręczne szukanie odpowiedniego momentu. Funkcja ta jest szczególnie przydatna podczas nagrywania długich filmów, a także dużej liczby oddzielnych plików. Oznaczenie z reguły umieszcza się bezpośrednio podczas filmowania poprzez naciśnięcie specjalnego przycisku lub poleceniem głosowym.

— Tryb nocny. Dedykowany tryb do fotografowania i nagrywania w warunkach słabego oświetlenia. Specyficzna implementacja tej funkcji może być różna: w niektórych modelach czułość czujnika jest zwiększona, w innych wykorzystywane jest fotografowanie w zakresie podczerwieni. W związku z tym konkretne możliwości mogą się różnić: nie każda kamera z tą funkcją jest w stanie fotografować w całkowitej ciemności, te niuanse należy wyjaśnić osobno.