Porównanie WinGun W401 vs Umarex DX17

Typ opisuje ogólną zasadę działania pistoletu/rewolweru. Wśród modeli pneumatycznych w naszych czasach można znaleźć pistolety gazowe, wielokompresyjne, kompresyjne, PCP i sprężynowe(tłokowe i gazowe), a także modele elektryczne (AEG). Osobną kategorią jest broń z zasadą działania broni palnej - modele nabojowe na Flauberta, a także pistolety startowe. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z tych typów:

- Balon gazowy. Najpopularniejsza odmiana pneumatyki krótkolufowej w naszych czasach. Jako źródło energii w takich pistoletach stosuje się gaz ze specjalnych butli - najczęściej w postaci standardowych wymiennych wkładów na 12 g dwutlenku węgla. Jedynymi wyjątkami są niektóre modele airsoftowe o kalibrze 6 mm - mogą korzystać z tzw. green gasu, który napełnia się do zbiornika w magazynku (lub rękojeści); a niektóre pistolety ASG pozwalają na obie opcje mocy jednocześnie. Jednak w każdym razie modele z butlami gazowymi mają szereg zalet, które zapewniły ich popularność. Po pierwsze są łatwe w obsłudze i wymagają minimum wysiłku – nie trzeba męczyć się z pompowaniem czy napinaniem mechanizmu, wystarczy na czas wymienić wkłady. Po drugie, ta moc pozwala na użycie systemu Blow-back dla maksymalnego podob...ieństwa do broni wojskowej (patrz poniżej). Po trzecie, wszystkie takie pistolety są wielostrzałowe. Po czwarte, tylko ten rodzaj mocy nadaje się do tworzenia pneumatyki w postaci rewolwerów. Wady systemów balonów gazowych obejmują konieczność zakupu nie tylko pocisków, ale także gazu, a także zmniejszenie wydajności w chłodne dni; jednak te punkty w większości przypadków nie są krytyczne.

— Tłok sprężynowy. Mechanizm oparty na zastosowaniu sprężynowego tłoka poruszającego się w specjalnym cylindrze. Taki tłok podczas napinania broni cofa się i jest mocowany zatyczką, a po naciśnięciu spustu zostaje zwolniony i porusza się do przodu, wpychając powietrze do lufy. Przed każdym strzałem trzeba ręcznie napiąć broń, a w większości tych modeli dodatkowo załadować kolejny pocisk. Nie jest to zbyt wygodne, szczególnie w przypadkach, gdy powinno się dużo strzelać. Ponadto mechanizm sprężynowo-tłokowy daje zauważalny zwrot - i to dość specyficzny, odmienny od broni palnej; a do napinania w większości pistoletów tego typu stosuje się pęknięcie lufy, co również ma swoje wady (więcej szczegółów w rozdziale "System napinania"). Z drugiej strony modele sprężynowo-tłokowe mają również zauważalne zalety. Przede wszystkim jest to prostota konstrukcji, która przekłada się na niezawodność, niski koszt i szerokie możliwości tuningu. Druga sprawa to dobra powtarzalność strzałów, ponieważ przy każdym napinaniu do tłoka dostaje się standardowa porcja powietrza. A pistolety-"przerwy" są również wyposażone w dość długie lufy, co pozwala zwiększyć długość linii celowniczej i zwiększyć dokładność celowania.

- Ze sprężyną gazową. Odmiana opisanego powyżej mechanizmu sprężynowo-tłokowego, w którym uszczelniony cylinder ze specjalnym gazem pełni rolę sprężyny. Wewnątrz takiego cylindra porusza się jego własny tłok, gdy broń jest napięta, gaz jest sprężony, po wystrzeleniu rozszerza się, popychając główny tłok. Taka pneumatyka pracuje zauważalnie ciszej i ciszej niż modele sprężynowo-tłokowe, odrzut nie jest tak wyraźny, a sama sprężyna gazowa praktycznie nie traci swoich właściwości gdyż zużywa się i może być przechowywana w stanie ściśniętym przez nieograniczony czas. Z drugiej strony takie mechanizmy są dość drogie i kłopotliwe, a wymienione zalety nie są tak często decydujące. Dlatego w pneumatyce o krótkich lufach sprężyny gazowe nie są szeroko stosowane.

- PCP (pompowanie wstępne). Pistolety, w których źródłem energii jest powietrze pod wysokim ciśnieniem pompowane do specjalnego nieusuwalnego zbiornika. Pojemność takiego czołgu pozwala zazwyczaj na oddanie kilkudziesięciu strzałów na jednym ładowaniu, a ciśnienie wewnątrz może sięgać 200 atmosfer lub nawet więcej, co pozwala na osiągnięcie dużej prędkości wylotowej. Jednocześnie pneumatyka PCP daje dobrą powtarzalność strzałów (przynajmniej przez większość tankowań, aż do krytycznego spadku ciśnienia) i praktycznie nie ma odrzutu. Z drugiej strony zbiornik nieuchronnie okazuje się dość nieporęczny, co nieuchronnie wpływa na wagę i wymiary całej konstrukcji; a jedyna możliwość jego mniej lub bardziej wygodnego umieszczenia - pod lufą - również znacząco wpływa na równowagę (środek ciężkości jest przesunięty do przodu). Ponadto sama procedura tankowania jest dość skomplikowana: albo trzeba pompować powietrze specjalną pompką (która nie zawsze jest dostarczana), albo skorzystać z dodatkowego sprzętu, takiego jak kompresor lub butla nurkowa. W rezultacie pistolety PCP są w dzisiejszych czasach dość rzadkie i przeznaczone są głównie dla sportowców.

- Wielokrotna kompresja. Podobnie jak w opisanych powyżej modelach PCP, źródłem zasilania tych pistoletów jest wbudowany zbiornik powietrza. Jednak ładunek w zbiorniku wystarcza tylko na jeden strzał, powietrze pompowane jest ręcznie, za pomocą wbudowanej pompki, a do osiągnięcia pełnego ciśnienia trzeba wykonać kilka ruchów dźwignią pompki. Jako dźwignię najczęściej stosuje się wahliwy jelec lub górną część rygla osłonowego; jednocześnie zbiornik nie musi być za każdym razem pompowany do pełna, a wybierając jedną lub drugą liczbę ruchów dźwigni, możesz dostosować początkową prędkość pocisku. Modele wielokompresyjne są stosunkowo proste i niedrogie, pozwalają na dużą prędkość pocisku, prawie bez odrzutu i nie wymagają skomplikowanych procedur napełniania powietrzem. Jedną z kluczowych wad tej konstrukcji jest konieczność pompowania przed każdym strzałem, co może być dość męczące. Drugim niuansem jest słaba powtarzalność strzałów: nawet przy tej samej liczbie ruchów dźwigni pompy ciśnienie w zbiorniku może się nieznacznie różnić od pompowania do pompowania. Dodatkowo dla wygodnego użytkowania dźwignia pompy musi być dość długa, co odpowiednio wpływa na długość całego pistoletu; jednak ten moment można również uznać za zaletę: zwiększenie długości lufy wpływa pozytywnie na celność strzału, a często także na prędkość wylotową pocisku.

— Kompresja. Uproszczony odpowiednik opisanego powyżej mechanizmu wielokompresyjnego: konstrukcja ma również zbiornik powietrza i wbudowaną pompkę, jednak aby napełnić zbiornik wystarczy wykonać tylko jeden ruch dźwignią pompy. Pod względem merytorycznym takie modele łączą cechy pistoletów wielokompresyjnych i sprężynowo-tłokowych. Z jednej strony nie cofają się i można je długo napinać; z drugiej strony do napięcia broni wystarczy jeden ruch, a najczęściej zabieg ten łączy się również z przeładowaniem. Główną wadą tego typu broni jest to, że aby osiągnąć dobrą energię wylotową dzięki tylko jednemu napompowaniu, potrzebny jest duży zbiornik i długa dźwignia pompy. Z tego powodu takie pistolety muszą być bardzo długie i ciężkie, co stwarza niedogodności w użytkowaniu. W rezultacie tego typu mechanizm nie otrzymał dużej dystrybucji.

- AEG (z napędem elektrycznym). Pneumatyka wykorzystująca napęd elektryczny jako źródło zasilania. Zgodnie z konstrukcją mechanizmu roboczego jest on podobny do mechanizmu sprężynowo-tłokowego - podstawą tego mechanizmu jest cylinder i tłok obciążony sprężyną. Jednak tłok w tym przypadku nie jest cofany ręcznie, ale za pomocą wspomnianego silnika elektrycznego. Dzięki temu strzelec nie musi wykonywać „nadmiernych ruchów” związanych z plutonem broni. Ponadto ta zasada działania pozwala zapewnić nawet w pełni automatyczny tryb strzelania - w rzeczywistości wiele krótkolufowych AEG nie kopiuje nawet tradycyjnych pistoletów, ale pistolety maszynowe. Osobno warto zauważyć, że AEG nie są szczególnie powszechne wśród tradycyjnej pneumatyki, ale są bardzo popularne w pistoletach airsoftowych wykorzystujących plastikowe kulki kalibru 6 mm (więcej szczegółów w dziale "Kaliber").

- Pod patronatem Flauberta. Broń wykorzystująca nabój Flaubert (kaliber 4 mm). Aby uzyskać więcej informacji na temat tego wkładu, zobacz „Rodzaj amunicji”, tutaj zauważamy, że najczęściej takie modele są wykonane w postaci rewolwerów (patrz „Współczynnik kształtu”). W rzeczywistości jest to broń palna małego kalibru; jednak energia wylotowa, penetracja i śmiertelna siła takich rewolwerów są tak niskie, że w wielu krajach są one prawnie utożsamiane z pneumatyką i sprzedawane bez specjalnych zezwoleń. Należy pamiętać, że taka broń jest bardziej wymagająca w utrzymaniu niż pneumatyka, wymaga regularnego czyszczenia i smarowania (najlepiej po każdym użyciu, ponieważ skład perkusji, który jest podstawą ładunku miotającego w nabojach Flauberta, bardzo agresywnie oddziałuje z metal lufy). Jednak dla niektórych użytkowników ten moment jest bardziej zaletą – uwydatnia podobieństwo do broni wojskowej. Ale z jednoznacznych niedociągnięć takich modeli warto zwrócić uwagę na wysoki koszt amunicji: jeden nabój Flaubert jest znacznie droższy niż ołowiany pocisk i znacznie droższy niż piłka.

- Pod pustym nabojem. Rodzaj broni znany również jako „pistolety startowe”. Ściśle mówiąc, takie pistolety nie są już bronią, ale specjalną pirotechniką. Tak więc pusty („lekki szum”) nabój nie ma pocisku (więcej szczegółów w rozdziale „Typ amunicji”), a po wystrzeleniu daje tylko efekt dźwiękowy i błysk; a korek jest zainstalowany w lufie pistoletu, więc nie można z niego wystrzelić żywego lub nawet traumatycznego naboju. Niemniej jednak pistolety startowe zwykle całkowicie imitują działanie automatycznych analogów bojowych - odrzut, wyrzucanie nabojów, opóźnienie poślizgu itp. Początkowo takie narzędzia były szeroko stosowane do sygnalizowania "startu" w zawodach sportowych - stąd nazwa. Jednak w naszych czasach zakres ich zastosowania jest znacznie szerszy: pistolety pod ślepym nabojem są używane podczas kręcenia filmu, do nadawania sygnałów dźwiękowych na duże odległości, podczas szkolenia psów służbowych, w szkoleniu profesjonalnych strzelców (zarówno na biegu jałowym, jak i za oswojenie się z dźwiękiem wystrzału i odrzutu ) itp.

Długość robocza lufy zainstalowanej w pistolecie/rewolwerze wynosi od komory do lufy. W modelach airsoftowych (przede wszystkim AEG, patrz „Typ”), podana jest długość lufy wewnętrznej, wzdłuż której bezpośrednio porusza się pocisk. Od tego parametru zależą bezpośrednio trzy główne punkty: początkowa prędkość pocisku, długość linii celowania i wymiary broni.

W pneumatyce krótkolufowej (do 20 - 25 cm) i rewolwerach Flauberta długa lufa pozwala na osiągnięcie wyższych prędkości początkowych. Co prawda nie ma tu sztywnej zależności, a modele z tymi samymi rozmiarami lufy mogą się znacznie różnić prędkością początkową (zwłaszcza, że ta ostatnia również zależy od wielu parametrów, przede wszystkim zasady działania - patrz "Typ"). Jednak pistolety z długą lufą są generalnie lepsze do strzelania z dużej odległości niż pistolety z krótką lufą. Wynika to z drugiego niuansu – długości linii celowniczej: długa lufa pozwala zwiększyć odległość między muszką a całością, redukując tym samym błędy w celowaniu. Jednak w odniesieniu do wymiarów, zwiększenie długości lufy nie tylko sprawia, że broń jest bardziej nieporęczna, ale także pogarsza jej równowagę, ponieważ środek ciężkości przesuwa się z tego powodu do przodu.

Z tym wskaźnikiem wiąże się jeszcze kilka niuansów. Tak więc w kopiach pistoletów bojowych (patrz wyżej) długość lufy dobierana jest zgodnie z rozmiarem broni, z której ten model został skopiowany. A w przypadku produktów nabojowych na pusty nabój (patrz...„Typ”) parametr ten w ogóle nie jest wskazany, ponieważ w takich pistoletach praktycznie nie ma pełnowartościowej lufy.

Prędkość wylotowa - czyli prędkość pocisku przy wyjściu z lufy - zapewniana przez pistolet/rewolwer. Zwróć uwagę, że w przypadku niektórych broni rzeczywista prędkość wylotowa może się różnić; więcej na ten temat, patrz „Typ”, i tutaj zauważamy, że w przypadku takich modeli charakterystyka zwykle wskazuje średnią wartość dla idealnych warunków.

Ogólnie rzecz biorąc, im większa prędkość pocisku, tym większy zasięg broni i większa jej zdolność penetracji. W związku z tym w niektórych krajach wskaźnik ten jest podstawą prawnych ograniczeń sprzedaży pneumatyki (co do zasady sprzedawcy działający w dobrej wierze posiadają odpowiednie informacje). A w przypadku broni ASG ten moment jest ważny ze względów bezpieczeństwa: zbyt duża prędkość piłki zwiększa prawdopodobieństwo kontuzji. Jednak pistolety ASG zwykle dają nie więcej niż 100 m/s. Jak na standardy klasycznej pneumatyki jest to bardzo mało: większość pneumatyki o krótkich lufach mieści się w zakresie 100-125 m/s, w niektórych modelach prędkość początkowa może osiągnąć 125-150 m/s, a nawet więcej.

W „floberach” prędkości są wyższe: wskaźnik do 175 m / s jest uważany za stosunkowo niski, do 200 m / s - średnia, a niektóre modele z długimi lufami dają ponad 200 m / s. Nal...eży jednak pamiętać, że mówimy o prędkościach deklarowanych przez producenta, podczas gdy rzeczywista wydajność będzie w dużej mierze zależeć od cech wkładu (obciążenie, skład, jakość wykonania). Dlatego rzeczywiste prędkości początkowe w takiej broni mogą znacznie różnić się od deklarowanych.

System napinania przewidziany w broni - czyli sposób przeniesienia jej mechanizmu do pozycji gotowości do strzału.

Parametr ten dotyczy głównie klasycznej pneumatyki; można tu znaleźć pistolety z automatycznym napinaniem, pękaniem lufy, a także zamkami i systemami spustowymi. Prawie wszystkie bronie pod nabój Flaubert i puste naboje (patrz „Typ”) są automatycznie napinane, jako wyjątek istnieją indywidualne modele spustów. A cechy różnych systemów są następujące:

- Autopluton. Systemy zapewniające automatyczny naciąg broni przed każdym strzałem; innymi słowy, przy takim pistolecie strzelec nie musi wykonywać żadnych dodatkowych czynności, aby napiąć broń. Zalety takich systemów są oczywiste - sprawiają, że strzelanie jest tak proste i wygodne, jak to tylko możliwe. Jest to więc ta opcja, która jest najbardziej popularna w nowoczesnej pneumatyce o krótkich lufach; inne systemy napinające są stosowane głównie tam, gdzie są one niezbędne ze względów konstrukcyjnych. Należy jednak pamiętać, że cechy automatycznego napinania mogą się różnić w zależności od typu i kształtu broni (patrz wyżej dla obu). Tak więc pistolety blow-back (patrz niżej) i modele typu AEG mają zwykle samonapinanie w pełnym tego słowa znaczeniu - czyli na każdy strzał wystarczy nacisnąć spust, a naciąg spustu pozostaje bez zmian i raczej niski. Jednak w...przypadku pierwszego strzału w takich pistoletach może być konieczne odciągnięcie kurka lub nawet przesunięcie zamka. W rewolwerach automatyczny naciąg oznacza zwykle tak zwany mechanizm podwójnego działania, w którym napinanie spustu (i obracanie bębna) odbywa się za pomocą siły mięśni strzelca po naciśnięciu spustu. Ten format pracy wymaga znacznego wysiłku na spuście, więc większość z tych rewolwerów umożliwia oddzielne napinanie spustu; istnieją również pistolety bez blow-back z tą funkcją. A w przypadku modeli kompresyjnych i wielokompresyjnych automatyczny naciąg jest wskazane, jeśli mechanizm pistoletowy zostanie napięty podczas procesu napełniania; w takiej broni nadal nie można obejść się bez „dodatkowych ruchów” między strzałami.

- Migawka. Systemy zapewniające ręczne napinanie przed każdym strzałem za pomocą zamka. Występują głównie w dwóch typach pistoletów pneumatycznych. Pierwszy typ to większość pneumatyki PCP. W takich modelach żaluzja ma postać osobnego uchwytu lub dźwigni; w modelach wielostrzałowych, dzięki swojemu ruchowi, kolejny ładunek z magazynka podawany jest do lufy, w modelach jednostrzałowych komora otwiera się i zamyka, umożliwiając załadowanie broni. Dzięki takiemu formatowi działania ilość części poruszających się w broni w momencie oddania strzału zostaje zredukowana do absolutnego minimum, co z kolei zmniejsza wstrząsy – to ważna zaleta, biorąc pod uwagę, że pistolety PCP wykorzystywane są głównie w sportowym strzelaniu precyzyjnym . Drugi typ pistoletów z tym systemem napinania to modele sprężynowo-tłokowe. Jednocześnie w klasycznej pneumatyce kalibru 4,5 mm rolę migawki pełni zwykle dźwignia, broń taka jest zwykle jednostrzałowa i ma oryginalną konstrukcję; i airsoftowe modele kopiujących pistoletów bojowych kalibru 6 mm i pluton w nich odbywa się w podobny sposób - poprzez przesuwanie osłony-rygla (ramy rygla) tam iz powrotem.

- Złamanie pnia. Metoda napinania występująca wyłącznie w modelach sprężynowo-tłokowych (patrz „Typ”). Lufa w takich pistoletach jest montowana na obrotowym uchwycie i przekręca się po naciągnięciu, dzięki czemu broń dosłownie „łamie się” na pół (stąd nazwa). W tym przypadku tłok zostaje napięty, a komora otwiera się do przeładowania (taka broń jest wykonana tylko jednostrzałowo). Modele przełomowe są proste, niedrogie, łatwe w obsłudze i wymagają minimum umiejętności, dzięki czemu nadają się nawet dla początkujących strzelców. Z drugiej strony nie ma sensu wielokrotne ładowanie takiej broni, a mocowanie lufy może się poluzować w miarę zużywania się. Warto również zauważyć, że lufa w „załamaniach” powinna być dość długa – inaczej siła naciągu byłaby zbyt duża do normalnej pracy z bronią. Ten niuans może być zarówno zaletą, jak i wadą, w zależności od planowanego użycia pistoletu.

— Kurkowy. Systemy, w których kurek musi być ręcznie napinany przed każdym strzałem. Dość rzadka opcja; znaleziono w szczególności w pistoletach pojedynczych, w których zrezygnowano z automatycznego napinania w celu obniżenia kosztów i/lub uproszczenia konstrukcji, a także w niektórych rewolwerach miniaturowych, gdzie rozmiar broni nie pozwalał na pełnowartościowy podwójny mechanizm działania (automatyczny naciąg).

Rodzaj amunicji, do której przeznaczony jest pistolet/rewolwer.

Pneumatyka może używać kulek lub pocisków ołowianych, a niektóre modele są kompatybilne z obydwoma odmianami jednocześnie. W broni pod nabój Flaubert i naboju ślepym typ amunicji jest już oczywisty z nazwy. Oto bardziej szczegółowy opis każdej opcji:

- Balony. Zwykłe kule okrągłe; dla tradycyjnej pneumatyki 4,5 mm są wykonane z metalu, dla broni ASG kalibru 6 mm z tworzywa sztucznego (choć zdarzają się też inne materiały). Właściwie airsoftowa „broń” z definicji wykorzystuje wyłącznie kulki, nie jest przeznaczona do innych rodzajów ładunków. Jeśli chodzi o klasyczną pneumatykę, tutaj główną zaletę tej opcji można nazwać niskim kosztem - kulki są gdzieś znacznie tańsze niż pociski ołowiane. Ponadto mają dobrą siłę penetracji, a magazynki i systemy przeładowania kulek są niezwykle proste. Z drugiej strony taka amunicja mniej nadaje się do celnego strzelania z dużej odległości. Po pierwsze, kule są gorsze od pocisków pod względem właściwości balistycznych; po drugie, są zwykle wykonane z twardej stali i praktycznie nie nadają się do pracy z lufami gwintowanymi. Z drugiej strony w przypadku strzelania rekreacyjnego i prostego treningu na stosunkowo krótkim dystansie punkty te nie są krytyczne; więc to właśnie ten rodzaj amunicji jest najczęściej spotykany w nowoczesnych pistoletach pneumatycznych.

- Ołów kule. Poci...sk w tym przypadku nazywany jest pociskiem o kierunkowym kształcie, z wyraźnie zaznaczonym przodem i tyłem. Specyficzna forma takich pocisków może być różna, ale wszystkie mają szereg cech wspólnych. Tak więc każdy pocisk z tą samą prędkością początkową leci dalej i trafia dokładniej niż piłka. Materiałem jest zwykle ołów lub inny miękki metal, co zapewnia szereg zalet. Po pierwsze, pociski świetnie spisują się z lufami gwintowanymi: krawędzie pocisku wyraźnie wpasowują się w rowki na wewnętrznej powierzchni (wiele pocisków jest nawet w stanie lekko się rozciągnąć w momencie strzału, aby zapewnić jak najlepsze dopasowanie do lufy), pocisk jest skutecznie rozkręcany i stabilizowany, a gwintowanie jest minimalne. Po drugie, pociski spłaszczają się, gdy trafią w mniej lub bardziej twardą powierzchnię - minimalizuje to ryzyko rykoszetu. Jednocześnie pociski są droższe od kulek, a w modelach wielostrzałowych wymagają bardziej złożonej konstrukcji magazynków i mechanizmów przeładowania. W rezultacie tego typu amunicja jest stosunkowo rzadka w pneumatyce krótkolufowej - głównie w profesjonalnych pistoletach dalekiego zasięgu, a także w modelach, w których wynika to z cech konstrukcyjnych (w szczególności pociski lepiej nadają się do tłoka sprężynowego " przerwy").

- Kulki / ołowiane kule. Możliwość używania obu typów amunicji opisanych powyżej na raz, do wyboru. Zwróć uwagę, że taką wszechstronność można zrealizować na różne sposoby: niektóre pistolety/rewolwery są rzeczywiście uniwersalne pod względem rodzaju amunicji (chyba że każda odmiana potrzebuje własnego magazynka), inne produkowane są w dwóch osobnych wersjach – na naboje i na kulki. Ten punkt należy wyjaśnić osobno przed zakupem. Warto również wziąć pod uwagę, że w „wszystkożernej” broni z gwintowaną lufą lepiej jest używać kul, jeśli to możliwe, a kule należy traktować jako rezerwę. Wynika to z faktu, że kule są słabo kompatybilne z taką bronią; zobacz "Lufa" po szczegóły.

— Nabój Flauberta. Nabój małego kalibru (4 mm), będący w rzeczywistości kapsułą z pociskiem, bez próbki prochu (lub z bardzo małą ilością prochu - w postaci kilku ziaren). W rzeczywistości jest to broń palna, jednak pod względem właściwości balistycznych broń pod nabój Flauberta jest porównywalna z pneumatyką, przez co w wielu krajach jest oficjalnie utożsamiana z pneumatyką i sprzedawana bez specjalnych zezwoleń (jednak punkt ten nie boli wyjaśnić osobno). Należy zauważyć, że zdecydowana większość broni pod nabój tego naboju to rewolwery; pistolety są rzadkie i mają specyficzną konstrukcję (więcej szczegółów w rozdziale „Form Factor”).

- Pusty wkład. Nabój z łuską, podkładką i ładunkiem prochowym, podobny w konstrukcji do pełnoprawnej broni palnej, z tym wyjątkiem, że nie zawiera pocisku. Zamiast tego pysk koperty jest zaciśnięty w formie „gwiazdki” lub pokryty zaślepką wykonaną z łatwo zniszczalnego materiału, jakim jest plastik. Należy pamiętać, że takie naboje mogą być używane nie tylko w specjalistycznej „broni” (patrz „Typ”), ale także w większości pistoletów traumatycznych i bojowych odpowiedniego kalibru; jednak pistolety gazowe zwykle nie wymagają specjalnych zezwoleń i każdy może ćwiczyć z nimi podstawowe umiejętności (m.in. pracę z odrzutem i reakcją na strzał).

Rodzaj przyrządu celowniczego przewidzianego w konstrukcji pistoletu / rewolweru.

Zdecydowana większość pneumatyki krótkolufowej, „flobertów” i pistoletów startowych wyposażona jest w najprostsze mechaniczne przyrządy celownicze w postaci muszki i szczerbinki. W broni pneumatycznej modele z regulowanymi i nieregulowanymi celownikami są w przybliżeniu równe; w rewolwerach Flauberta możliwość regulacji jest nieco mniej powszechna niż nieregulowane muszki i szczerbinki ; aw modelach do pustego wkładu w zasadzie nie ma sensu zapewniać regulacji. Istnieją pistolety/rewolwery w ogóle bez przyrządów celowniczych.

Oto ogólne cechy różnych typów zakresu:

- Nieuregulowane. Muszka i szczerbinka, nieruchome i bez dodatkowych ustawień. Zaletami tego projektu są prostota, niski koszt i niezawodność; ponadto taki celownik jest prawie niemożliwy do zestrzelenia z powodu przypadkowego uderzenia muszki lub celownika w obcy przedmiot. Główną wadą jest faktyczna niemożność regulacji, która nie pozwala na dostosowanie przyrządów celowniczych do zmiany odległości, bocznego wiatru lub odchyleń spowodowanych błędami produkcyjnymi. Z drugiej strony dla strzelania rekreacyjnego na krótkich dystansach momenty te nie są decydujące, a poważne wady fabryczne są w praktyce niezwykle rzadkie. Jeśli więc maksymalna celność nie jest dla Cie...bie krytyczna, wystarczy celownik bez możliwości regulacji.

- Regulowany. Przyrządy celownicze z możliwością regulacji; jednak konkretne możliwości takiego dostosowania mogą być inne. Jedną z najpopularniejszych opcji jest regulacja wysokości celownika, aby wyzerować broń w określonej odległości. W tym celu zwykle stosuje się śrubę mikrometryczną. Inną opcją jest celownik z możliwością poruszania się w poziomie, przeznaczony głównie do kompensacji błędów w konstrukcji samej broni, które dają boczne przemieszczenie punktu uderzenia. Najbardziej zaawansowane modele – w większości precyzyjne pistolety sportowe – pozwalają na regulację szczerbinki w obu osiach. Tak czy inaczej, regulowany celownik jest bardziej skomplikowany i droższy niż nieregulowany, może wymagać dodatkowej regulacji przez samego użytkownika, ale dzięki takim urządzeniom można osiągnąć maksymalną dokładność strzelania.
Zwracamy również uwagę, że w sprzedaży można znaleźć pneumatykę wyposażoną w celowniki optyczne lub kolimatorowe; są również regulowane.

- Zaginiony. Brak własnych przyrządów celowniczych to niezwykle rzadka opcja, spotykana w dwóch odmianach broni pneumatycznej i podobnych. Pierwszym z nich są pistolety z tłokiem sprężynowym i PCP (patrz „Typ”) z długimi lufami i dużą prędkością wylotową, przeznaczone do precyzyjnego strzelania. Posiadają mocowania celownicze (patrz niżej) lub sloty na takie mocowania, dzięki czemu strzelec może wybrać celownik według własnego gustu. Druga odmiana to rewolwery (głównie nabojowe dla Flauberta) o miniaturowych rozmiarach, pierwotnie nieprzeznaczone do strzelania celowanego w klasycznym tego słowa znaczeniu.

Obecność uchwytu na dodatkowy celownik w konstrukcji pistoletu / rewolweru.

Takie montaże umieszczane są na szczycie broni i przeznaczone są przede wszystkim do celowników optycznych i kolimatorowych. Najpopularniejszym rodzajem mocowania w pneumatyce krótkolufowej jest szyna Weaver / Picatinny: ma profil w kształcie litery T i charakterystyczne poprzeczne szczeliny do sztywnego mocowania zainstalowanych akcesoriów. Formalnie szyny Weaver i Picatinny to różne rodzaje siedzeń; jednak większość celowników dostępnych na rynku cywilnym jest kompatybilna z obydwoma wariantami jednocześnie, więc tego typu mocowania zazwyczaj nie są rozdzielone.

Większość broni z mocowaniem lunety to dwa rodzaje pistoletów pneumatycznych: potężne modele dalekiego zasięgu do strzelania z dużą precyzją, a także kopie broni wojskowej, głównie pistoletów maszynowych (w tym przeznaczonych do airsoftu). W rewolwerach Flauberta dodatkowe mocowania prawie nigdy nie są używane: instalowanie optyki / kolimatorów na takiej broni nie ma większego sensu ze względu na mały zasięg skuteczny. Natomiast w pistoletach na nabój ślepy listwa celownicza może być przewidziana wyłącznie jako element dekoracyjny uwydatniający zewnętrzne podobieństwo do broni wojskowej; takim „mocowaniem” może być nawet atrapa, która nie odpowiada standardowym rozmiarom i nie nadaje się do umieszczania przyrządów celowniczych (co jednak nie jest w tym przypadku wadą).

Całkowita długość broni wynosi zwykle od lufy do części wystającej najdalej do tyłu (zazwyczaj spód rękojeści). Parametr ten nie tylko pozwala ocenić ogólną kompaktowość pistoletu, ale może być również przydatny przy doborze do niego akcesoriów - np. kabury, futerału czy torby transportowej.

Całkowita waga broni. Z reguły „pusta” waga jest podana w charakterystyce, bez materiałów eksploatacyjnych (pociski / naboje, naboje).

Parametr ten ma dwa znaczenia. Z jednej strony ciężki pistolet / rewolwer jest żmudny, aby utrzymać wagę przez długi czas; ponadto wzrost masy często wiąże się ze zwiększeniem długości lufy, dzięki czemu środek ciężkości przesuwa się do przodu - a to dodatkowo zwiększa niedogodność. Z drugiej strony masywność daje dodatkowe podobieństwo do broni wojskowej i ogólne wrażenie solidności, a w modelach z blow-backiem (patrz wyżej) zmniejsza również odczuwalny odrzut. Dlatego wielu uważa, że znaczna waga jest zaletą, a nie wadą.

Należy pamiętać, że w modelach pod nabój Flaubert i nabój ślepy waga mniej więcej odpowiada broni wojskowej o podobnym modelu lub rozmiarze. W pneumatyce rozrzut może być dość duży, zwłaszcza że nie każdy taki pistolet jest kopiowany z bojowego. Warto tutaj zauważyć, że modele PCP są najbardziej masywne (patrz „Rodzaj”): ze względu na wbudowany czołg waga takich pistoletów wynosi zwykle 1 kg lub więcej. Pneumatyka variable Pump jest nieco lżejsza - tutaj znajdziesz broń o wadze do 900 g, a nawet do 800 g. Maksymalna wartość dla AEG to 900-1000 g, a w najlżejszych modelach waga nie przekracza 700 g. A wśród modeli sprężynowo-tłokowych...i balonów gazowych można znaleźć prawie każdą wagę - od małej ( mniej niż 600 g) do znacznej (ponad 1 kg).