Porównanie Micromed Evrika 40x-1280x vs Levenhuk 870T

Ogólne przeznaczenie mikroskopu.

Obecnie dostępne są 4 główne opcje zastosowania: mikroskop dziecięcy, edukacyjny, laboratoryjny i specjalistyczny. Jednocześnie różne opcje (przynajmniej z trzech pierwszych) można z powodzeniem łączyć w jednym modelu - np. najprostsze i najtańsze mikroskopy edukacyjne można z powodzeniem pozycjonować jako mikroskopy dziecięce, a te najbardziej zaawansowane także jako laboratoryjne . A oto szczegółowy opis różnych opcji docelowych:

- Dziecięce. Najprostsze i najtańsze mikroskopy, przeznaczone przede wszystkim dla dzieci stawiających pierwsze kroki w naukach przyrodniczych (a także dla innych niewymagających użytkowników, którzy nie potrzebują szczególnie zaawansowanej funkcjonalności). W związku z tym w takich urządzeniach brakuje zaawansowanych funkcji, takich jak blokada ostrości, oświetlenie według metody Koehlera, wyjścia wideo (dla modeli cyfrowych i opto-cyfrowych), trinokular z możliwością podłączenia kamery itp. Dodatkowo korpus może być wykonany w jasnych kolorach , a plastik jest zwykle używany jako materiał na korpus. Niemniej jednak wiele mikroskopów dziecięcych jest wyposażonych w obrotowe głowice umożliwiające szybką regulację powiększenia, a całkowite powiększenie może znacznie przekroczyć 600x „po wyjęciu z pudełka” i 1000x w konfiguracjach z najwyższej półki.

- Ed...ukacyjny. Mikroskopy dobrze nadające się do użytku edukacyjnego; czasami takie spotkanie jest nawet bezpośrednio wskazane przez producenta. Specyficzna funkcjonalność takich modeli jest dość zróżnicowana, typ może być również różny (zarówno biologiczny, jak i stereoskopowy). Ogólnie rzecz biorąc, urządzenia tej specjalizacji zajmują pozycję pośrednią między prostymi i niedrogimi mikroskopami dziecięcymi a zaawansowanym sprzętem laboratoryjnym. Jednocześnie istnieje wiele modeli, które mają wspólny cel - „dziecięcy/edukacyjny” lub „edukacyjny/laboratoryjny”. Pierwszy typ jest prosty i niedrogi, do celów edukacyjnych nadaje się głównie do szkoły; z kolei druga opcja może się przydać nawet na uniwersyteckim wydziale nauk przyrodniczych.

- Laboratorium. Najbardziej zaawansowany typ nowoczesnych mikroskopów, przeznaczony do pełnoprawnych badań laboratoryjnych i innych poważnych zadań. W związku z tym takie modele nie są tanie, ale dają obraz wysokiej jakości i ogólnie mają najszerszą funkcjonalność (choć konkretny zestaw możliwości oczywiście może być inny). Wśród możliwości spotykanych w mikroskopach laboratoryjnych są ruchome stoliki, montaż filtrów świetlnych, 2 rodzaje oświetlenia (dolne i górne), oświetlenie Według metody Koehlera, przydatność do specjalnych metod mikroskopowych (fluorescencyjne, kontrast fazowy) itp.

- Specjalistyczne. Mikroskopy o określonej konstrukcji i przeznaczeniu, w taki czy inny sposób różniące się od bardziej tradycyjnych modeli. Te różnice mogą być różne; w związku z tym konkretna specjalizacja również się różni. Tak więc ostatnio dość dużą popularność zyskały przenośne modele do smartfonów: za pomocą specjalnego spinacza do bielizny takie urządzenie jest przymocowane bezpośrednio do gadżetu naprzeciwko głównego aparatu, a ekran smartfona pełni rolę okularu. Innym popularnym typem są kompaktowe mikroskopy cyfrowe bez własnych ekranów, które są podłączane do komputerów PC lub laptopów przez USB, a nawet do smartfonów przez Wi-Fi (w tym przez Internet). Obejmuje to również profesjonalny sprzęt o dość wąskiej specjalizacji: stereoskopy ze specjalnymi mocowaniami do protetyki dentystycznej, do lutowania mikroukładów itp .; mikroskopy do badań metalurgicznych; urządzenia na statywie z przedłużaczem, przeznaczone do kontroli poszczególnych obszarów na dużych obiektach; mikroskopy porównawcze do badań balistycznych i śladowych w kryminalistyce; itd.

- Optyczne. Tradycyjne mikroskopy wykorzystujące soczewki i inne elementy optyczne. Zapewniają wysoką jakość obrazu i dobry współczynnik powiększenia, a jednocześnie nie są zależne od prądu (poza tym, że system podświetlenia może wymagać baterii). W tego typu mikroskopach stosowane są tradycyjne okulary, ale istnieją oddzielne modele, które pozwalają na podłączenie zewnętrznej kamery i wyświetlenie obrazu na ekranie komputera. Należy również pamiętać, że jest to jedyna zasada stosowana w modelach stereoskopowych (patrz „Typ”)

- Cyfrowy. Mikroskopy tego typu to tak naprawdę aparaty cyfrowe, uzupełnione o potężną optykę powiększającą. Obraz z takiej kamery musi być wyświetlany na ekranie; niektóre modele mają własne wyświetlacze, inne nie i muszą być podłączone do komputera/laptopa. Zaletą pierwszego typu jest niezależność od sprzętu zewnętrznego, zaletami drugiej opcji są kompaktowość i stosunkowo niski koszt. Jednocześnie należy zauważyć, że pod względem powiększenia większość mikroskopów cyfrowych ustępuje mikroskopom optycznym, a zasada ta nie jest odpowiednia dla obrazów stereoskopowych.

- Optyczno-cyfrowe. Mikroskopy łączące cechy modeli optycznych i cyfrowych (patrz odpowiednie punkty). Takie modele różnią się od urządzeń „czysto cyfrowych” bardziej zaawansowaną optyką, z wieżyczką i dużym powiększeniem; z optycznego - wbudowana kamera i zastosowanie...ekranu jako okularu (okulary tradycyjne nie są stosowane w modelach optyczno-cyfrowych).

Zakres powiększeń zapewnianych przez urządzenie wynosi od minimalnego do maksymalnego.

Powiększenie mikroskopu oblicza się według wzoru „powiększenie okularu pomnożone przez powiększenie obiektywu”. Na przykład obiektyw 20x z okularem 10x da powiększenie 10 * 20 = 200x. Nowoczesne mikroskopy mogą być wyposażone w wieloobiektywowe głowice obrotowe, obiektywy zmiennoogniskowe (patrz poniżej) oraz wymienne okulary - dzięki czemu w większości modeli można regulować powiększenie. Pozwala to na dostosowanie urządzenia do różnych sytuacji: gdy trzeba zobaczyć drobne szczegóły, stosuje się duży stopień powiększenia, ale aby poszerzyć pole widzenia, należy je zmniejszyć.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnych krotności dla różnych zadań można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że wielu producentów podchodzi do sztuczki i wskazuje maksymalną wartość powiększenia pod względem stopnia powiększenia uzyskanego z dodatkową soczewką Barlowa. Taki obiektyw może naprawdę poważnie zwiększyć powiększenie, ale nie jest faktem, że obraz okaże się wysokiej jakości; aby uzyskać więcej informacji, patrz „Zawartość opakowania”.

Liczba obiektywów w obrotowej głowicy mikroskopu.

Głowica obrotowa to okrągła dysza z kilkoma obiektywami o różnym powiększeniu. Obracając taką dyszę, możesz zmienić aktualnie używany obiektyw; a im więcej obiektywów, tym szerszy wybór użytkownika przy wyborze optymalnego powiększenia mikroskopu. Z drugiej strony duża ilość optyki wpływa na wielkość i cenę urządzenia. W związku z tym większość nowoczesnych mikroskopów ma 3 – 4 obiektywy – liczba ta jest uważana za optymalną pod względem funkcjonalności i ceny.

- Obiektyw zmiennoogniskowy. Obiektyw o zmiennym powiększeniu. Taka optyka pozwala na płynną zmianę ogólnego powiększenia mikroskopu w określonych granicach, bez zmiany obiektywu/okularu i nawet bez odrywania się od obserwacji. Z drugiej strony obiektywy zmiennoogniskowe są bardziej skomplikowane i droższe niż optyka o stałym powiększeniu. W związku z tym stosuje się je głównie w mikroskopach stereoskopowych (patrz „Typ”): podczas napraw, montażu i innych zadań, do których takie urządzenia są wykorzystywane, niezwykle przydatna jest możliwość płynnej regulacji powiększenia.

- Wielość powiększenia. Współczynnik powiększenia zapewniany przez obiektyw. Parametr ten wraz z powiększeniem okularu wpływa na ogólne powiększenie instrumentu (patrz wyżej). Większość mikroskopów biologicznych (patrz „Typ”) jest wyposażona w kilka obiektywów o różnym powiększeniu na głowicy obrotowej; pozwala to na dostosowanie powiększenia zgodnie z życzeniem użytkownika. Standardowe opcje powiększenia takich obiektywów to 4x, 10x, 40x, 100x.

- Achromatyczny. Jeden z rodzajów korekcji kolorów stosowanych w soczewkach. Konieczność korekcji barw wynika z tego, że światło o różnych kolorach jest różnie załamywane przez soczewki, a bez dodatkowych środków obraz w mikroskopie rozmazałby się z tęczowymi plamami. Achromatyczna to jeden z najprostszych rodzajów korekcji kolorów, w takiej optyce korygowane są zniekształcenia kolorów w kolorze żółtym i zielony...m. Obiektywy-achromaty wyróżniają się prostotą konstrukcji i niskim kosztem. Co prawda jakość obrazu w nich jest daleka od ideału: taki obiektyw daje wyraźny obraz tylko w środku obrazu, szerokość pola ostrości wynosi około jednej trzeciej całkowitej szerokości pola widzenia, a czerwony - na krawędziach obrazu mogą pojawić się niebieskie plamy. Jest to jednak wystarczające do ogólnej znajomości, wstępnego szkolenia, a często do poważniejszych zadań.

- Planachromat. Ulepszona i dopracowana różnorodność obiektywów achromatycznych (patrz wyżej). W planachromatach przewidziana jest dodatkowa korekcja krzywizny pola, dzięki której obszar wyraźnie widocznego obrazu w takich soczewkach wynosi co najmniej 2/3 całkowitej szerokości pola widzenia, a często nawet więcej. Są to soczewki, które są zalecane do poważnych badań i profesjonalnego użytku.

- Średnica osadzenia. Rozmiar gwintu używanego do mocowania obiektywu. Większy otwór zwykle oznacza szerszą soczewkę obiektywu, co oznacza wyższą aperturę i lepszą jakość obrazu. Z drugiej strony duży rozmiar wpływa na wymiary, wagę i koszt optyki. We współczesnych mikroskopach spotyka się głównie średnice od 20 do 35 mm. Znając rozmiar gwintu, możesz zakupić soczewki zamienne lub zamienne do urządzenia.

- Monokular. Okular jednosoczewkowy, który można oglądać tylko jednym okiem. Z oczywistych względów jest używany tylko w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Zaletami monokularów są przede wszystkim mniejsze rozmiary i koszt niż inne odmiany; ponadto nie wymagają dopasowania między źrenicami. Z drugiej strony ciągłe patrzenie przez okular jednym okiem jest męczące, więc ta opcja słabo sprawdza się w sytuacjach, w których trzeba często i długo zaglądać w mikroskop.

- Lornetka. Podwójny okular, który można oglądać obydwoma oczami jednocześnie. Należy zauważyć, że taka optyka jest używana nie tylko w mikroskopach stereoskopowych, pierwotnie przeznaczonych do oglądania obiektu przez dwa obiektywy (patrz „Typ”), ale także w mikroskopach biologicznych z jednym obiektywem. Faktem jest, że o wiele wygodniej jest zajrzeć do urządzenia optycznego dwojgiem oczu niż jednym, oczy są mniej obciążone, a zmęczenie nie pojawia się tak szybko. Dlatego do poważnych zadań związanych z częstym używaniem mikroskopu najlepszą opcją są lornetki (lub trinokulary, patrz poniżej). Taka optyka jest droższa niż jednookularowa, ale rekompensuje to łatwość obsługi.

- Trinokularowy. Różnorodne lornetki (patrz odpowiedni punkt), uzupełnione o trzeci kanał optyczny dla specjalnej kamery wideo okularowej. Taka kamera jest zwykle podłączona do komputera PC lub laptopa; instalując go w gni...eździe na trzeci okular można wykonywać zdjęcia i filmy, a także wyświetlać obraz w czasie rzeczywistym na ekranie komputera. Jednocześnie możesz normalnie patrzeć przez mikroskop. Urządzenia trinokularowe są wysoce funkcjonalne i wszechstronne, ale złożone i drogie.

- Wyświetlacz LCD. Mikroskop posiada ekran LCD, który zastępuje tradycyjny okular. Nie trzeba za każdym razem pochylać się nad takim urządzeniem, aby obejrzeć obraz, co jest bardzo wygodne, jeśli obserwacje trzeba połączyć z robieniem notatek i innymi podobnymi czynnościami. Mikroskopy tej konstrukcji mają zwykle funkcję fotografowania i nagrywania wideo, a także różne wbudowane narzędzia - na przykład siatkę skali do oceny wielkości widocznych obiektów, wyświetlanych bezpośrednio na ekranie. Ponadto obraz na ekranie może zobaczyć nie tylko bezpośredni użytkownik, ale także każdy, kto znajduje się w pobliżu; takie możliwości są niezbędne podczas szkoleń, konsultacji, prezentacji itp. Z drugiej strony takie mikroskopy są nieporęczne i drogie.

- Wielość powiększenia. Powiększenie zapewniane przez okular. Parametr ten, wraz z powiększeniem obiektywu, wpływa na ogólne powiększenie urządzenia (patrz wyżej). Klasyczna opcja dla okularów w mikroskopach to 10x, ale zdarzają się też wyższe wartości. W zestawie może znajdować się kilka okularów o różnym powiększeniu - w celu zmiany ogólnego stopnia powiększenia. Istnieje oznaczenie wielokrotności z indeksem alfabetycznym, na przykład WF10x. Oznacza to, że okular ma rozszerzone pole widzenia (WF - szerokie, EWF - extra-wide, UWF - ultraszeroki).

- Nachylenie okularu. Odchylenie okularu determinuje pozycję głowy obserwatora podczas patrzenia przez mikroskop oraz ogólną łatwość obsługi. Według tego wskaźnika można wyróżnić trzy główne opcje: stały kąt, regulowany kąt, brak pochylenia. Stały kąt to najczęściej 30 ° lub 45 ° w stosunku do poziomu, wartości te są uważane za najwygodniejsze. W mikroskopach o regulowanym kącie cały statyw wraz z tubusem i stolikiem mocowany jest do podstawy za pomocą obrotowego mocowania. Jest to najwygodniejsza opcja, pozwalająca dostosować pochylenie do własnych preferencji, ale z czasem montaż ma tendencję do luzowania, dlatego rzadko jest używany w profesjonalnych mikroskopach. Trzeci typ - mikroskopy pionowe, bez nachylenia - nie otrzymały zbyt dużego rozmieszczenia: ta konstrukcja jest używany w niektórych modelach stereoskopowych (patrz "Typ"), aby utrzymać scenę ściśle poziomą (jest to ważne przy niektórych pracach z przedmiotami mikroskopowymi).

- Średnica osadzenia. Średnica nominalna okularu zastosowanego w mikroskopie oraz średnica osadzenia w tubusie do montażu okularu. Nowoczesne mikroskopy wykorzystują kilka standardowych średnic, w szczególności 23 i 27 mm. W praktyce parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadku, gdy planowany jest zakup zapasowych lub wymiennych okularów do mikroskopu, lub jeśli „gospodarstwo” ma już okular i należy ocenić jego kompatybilność z tym modelem.

- Korekcja dioptrii. Zakres regulacji dioptrii przewidziany w okularze. Ta korekcja jest stosowana, aby osoba krótkowzroczna lub dalekowzroczna mogła patrzeć przez mikroskop bez okularów lub soczewek kontaktowych. W większości modeli z tą funkcją zakres korekcji wynosi około 5 dioptrii w obie strony; pozwala to na użycie mikroskopu w przypadkach łagodnej do umiarkowanej krótkowzroczności/nadwzroczności.

Rozstaw źrenic w mikroskopie wyposażonym w okular "pod dwoje oczu" - binokularowy lub trinokularowy.

W rzeczywistości ten punkt wskazuje odległość między środkami optycznymi okularów. Dla normalnej widoczności musi dokładnie odpowiadać odległości między źrenicami oczu użytkownika – stąd między innymi nazwa „międzyźrenica”. A ponieważ odległość między źrenicami może się znacznie różnić u różnych osób, we wszystkich nowoczesnych mikroskopach (dla których jest to ogólnie istotne), okulary są ruchome, a szerokość ich położenia można regulować. W tym punkcie wskazano odpowiednio zakres takiej regulacji. Najczęściej jest to od 55 do 75 mm - to wystarczy, aby wybrać opcję dla prawie każdego dorosłego użytkownika. Ale są też bardziej rozbudowane zakresy regulacji, głównie z rozszerzeniem w dół - na przykład 52 - 76 mm lub 48 - 75 mm. Takie cechy mogą się przydać zwłaszcza w przypadku mikroskopu dziecięcego.

Typ i/lub rozmiar stolika przedmiotowego, zamontowanego w mikroskopie. Przypomnijmy, że stolik przedmiotowy to powierzchnia, na której umieszczony jest badany preparat.

- Stacjonarny. Stolik przedmiotowy, zamocowany nieruchomo; ustawianie ostrości w takich mikroskopach odbywa się poprzez poruszanie w górę i w dół tubusu z obiektywem i okularem. Takie układy są proste i niedrogie, jednak ustawianie ostrości przy patrzeniu przez ciągle poruszający się okular nie jest zbyt wygodne. Ponadto w przypadku zaawansowanych mikroskopów biologicznych (patrz „Rodzaj”) z binokularem i trinokularem (patrz „Okular”) ten wariant również nie jest odpowiedni z powodu pewnych względów konstrukcyjnych. Natomiast zdecydowana większość mikroskopów stereoskopowych wyposażona jest w stoliki stacjonarne – jest to najrozsądniejsza konstrukcja, biorąc pod uwagę specyfikę zastosowania.

- Ruchomy. W tego typu mikroskopach cały układ optyczny jest sztywno zamocowany na statywie, a stolik przedmiotowy można przesuwać w górę i w dół dla ustawiania ostrości optyki. Taka konstrukcja może występować wyłącznie w mikroskopach biologicznych (patrz „Rodzaj”). Jest nieco bardziej złożona i droższa niż konstrukcja z nieruchomym stolikiem, ale równocześnie jest znacznie wygodniejsza: przy ustawianiu ostrości okular nie porusza się, co pozwala wygodnie regulować obraz bez patrzenia w górę. Ponadto to właśnie ruchomy stolik najbardziej nadaje się do zaawansowan...ych urządzeń z binokularami i trinokularami (patrz „Okular”), prawie wszystkie takie mikroskopy posiadają takie wyposażenie.

Jeśli chodzi o wymiary stolika przedmiotowego, mogą się one wahać od 75x75 mm do 240x200 mm, a nawet więcej. Tutaj przy wyborze warto wziąć pod uwagę planowane wymiary badanych preparatów.

Obecność nośnika leku w scenografii.

Prowadnica preparacji to urządzenie do płynnego przesuwania szkieł preparacyjnych pod obiektywem mikroskopu, a także do ustalania warunkowych współrzędnych poszczególnych odcinków preparacji. Za ruch odpowiadają mechanizmy, które umożliwiają oddzielne przesuwanie szkła w kierunku wzdłużnym i poprzecznym. Ustalenie współrzędnych zapewniają specjalne skale z noniuszem, dokładność określenia współrzędnych może wynosić od 0,1 do 0,01 mm.

Funkcja ta występuje wyłącznie w mikroskopach biologicznych (patrz Typ). Jego obecność może być niezwykle istotna dla badań związanych z dużymi współczynnikami powiększenia. Bez nośnika leków szkło musiałoby być przesuwane ręcznie, a znalezienie określonych obszarów byłoby trudnym, jeśli nie niemożliwym zadaniem.