Porównanie Fiskars 1066708 vs Truper PRL-P

Całkowita długość ostrza łopaty. W przypadku łopat „kopiących” (na przykład bagnet, patrz „Kształt”), ten rozmiar faktycznie określa głębokość, na jaką można kopać jednorazowo; w przypadku modeli „ładujących” (na przykład łopaty) całkowita powierzchnia zależy od długości i odpowiednio pojemności wstęgi.

Warto zauważyć, że dla każdego rodzaju łopaty istnieją pewne standardy dotyczące rozmiaru ostrza. Jednak różne modele tego samego typu i kształtu mogą znacznie różnić się długością. Jednocześnie, jeśli długość jest zbyt krótka, będziesz musiał wykonać więcej ruchów, a zbyt duże płótno będzie ciężkie i nieporęczne i będzie wymagało większego wysiłku podczas pracy. Dlatego przy wyborze warto wziąć pod uwagę cechy zamierzonego zastosowania: na przykład stosunkowo krótkie ostrze wystarczy do małej wiejskiej klombu, a większa łopata przyda się do pracy w dużym ogrodzie. Rekomendacje dotyczące bardziej szczegółowych zadań można znaleźć w specjalistycznych źródłach.

Całkowita szerokość ostrza łopaty.

Wartość tego parametru będzie się różnić w zależności od tego, do czego służy łopata - kopanie, załadunek/rozładunek materiałów sypkich czy odśnieżanie. W pierwszym przypadku (na przykład w łopatach bagnetowych) szerokość wykopanego otworu zależy od wielkości płótna. Nie zawsze musi być duża, a szeroka łopata stawia większy opór, co oznacza, że duża łopata nie zawsze jest najlepszym wyborem. Na przykład płótna drenażowe (patrz „Kształt”) są początkowo wąskie.

W drugim przypadku (łopaty) duża szerokość pozwala na zgarnięcie większego ładunku, jednak ten ładunek będzie odpowiednio ważył. Dlatego tutaj różnica między różnymi modelami często nie jest zbyt duża - większość płócien ma szerokość w zakresie 220 - 260 mm.

W trzecim przypadku (łopaty do śniegu i skrobaki) duża szerokość pozwala na jednorazowe łapanie większej ilości śniegu, co jest wygodne na dużych otwartych przestrzeniach. Ale w trudnych warunkach z dużą ilością wąskich przejść i ciasnych zakamarków lepiej wybrać węższe narzędzie, które może iść tam, gdzie nie pasuje szerokie płótno.

Grubość ostrza łopaty.

Przy tym samym materiale (patrz wyżej), im grubsze ostrze, tym mocniejsze i bardziej niezawodne, a jednocześnie większa jego waga i droższa łopata. Dlatego sensowne jest szukanie modeli o dużej grubości wstęgi podczas ciężkich prac - kopanie gęstej gleby, usuwanie dużej ilości stęchłego śniegu itp. Jednocześnie 1,5 mm jest uważane za minimum dla pełnowymiarowych stalowych łopat, maksimum to tylko 2 mm, po prostu nie ma sensu grubsze ostrza. Ale w modelach plastikowych liczba ta może osiągnąć 3 mm, a nawet więcej.

Twardość stali, z której wykonane jest ostrze łopaty. Najpopularniejszym oznaczeniem jest Rockwell, w jednostkach HRC; im większa liczba w oznaczeniu, tym twardsza stal.

Ostrze łopaty musi być wystarczająco twarde, aby nie uginało się pod obciążeniem i mniej więcej utrzymywać ostrzenie (jeśli występuje); jednocześnie zbyt twardy metal ma tendencję do kruszenia się, a pod obciążeniem może pękać. W związku z tym istnieje pewien zakres twardości, w jakim produkowane są ostrza łopaty. Na przykład radziecki model GOST 19596-87 z 1989 roku, który nadal obowiązuje w wielu krajach byłego ZSRR, przewiduje zakres 37 ... 53 HRC dla łopat ogrodowych i budowlanych do celów „kopania” (bagnet i prostokątne) i 35 ... 51 HRC dla wszystkich innych typów. Jednak w sprzedaży są też twardsze łopaty - do 55 HRC: jest to maksymalna wartość twardości, przy której ostrze ugnie się, a nie złamie. A minimalna wartość faktycznie spotykana na współczesnym rynku to około 42 HRC.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli zakupiono łopatę do prostej pracy - kopanie miękkiej gleby w małych ilościach, ładowanie / rozładowywanie niezbyt ciężkich i gęstych materiałów - możesz zignorować parametr ten, ponieważ nawet najdelikatniejsza stal „łopatowa” może być całkiem niezawodna. Ale jeśli planowane są poważne zadania, np. praca w gęstych glebach gliniastych, warto poszukać twardszego narzędzia.

- Drewno. Nawet niedrogie gatunki drewna są w większości dość trwałe i niezawodne, zwłaszcza że łodyga może być dość gruba. Co więcej, materiał ten jest również trwały - żywotność drewnianego uchwytu jest często porównywalna z żywotnością samego płótna. Jednak w porównaniu ze stalowymi uchwytami (patrz poniżej), takie uchwyty są uważane za mniej niezawodne, nie tylko dlatego, że zawsze można je zdemontować. Z drugiej strony, złamaną lub zbyt długą/krótką łodygę można łatwo wymienić na nową.Pamiętaj też, że drewno ma stosunkowo niską przewodność cieplną i nie chłodzi tak bardzo jak metal i jest generalnie przyjemne w dotyku.

- Stal. Trzpień stalowy z reguły stosuje się w łopatach z ostrzem wykonanym z tego samego materiału (są wyjątki, ale niezwykle rzadkie); Co więcej, w większości przypadków taki uchwyt jest przyspawany lub przynitowany do płótna i można go odłączyć tylko poprzez oderwanie go od narzędzia. Główną zaletą stali jest jej duża wytrzymałość, łopaty ogrodowe/budowlane tego typu lepiej nadają się do pracy z dużymi obciążeniami niż narzędzia z drewnianymi uchwytami. Ponadto materiał ten nadaje się do składania modeli podróżnych / samochodowych (patrz "Typ"). Jednocześnie sadzonki stalowe są zauważalnie cięższe niż drewniane, a długa praca z taką łopatą wymaga większej siły i wytrzymałości. Ponadto stal jest zauważalnie droższa, wymiana takich uchwytów jest niezwykle trudna (a najczęściej j...est to po prostu nieuzasadnione), a jeśli uchwyt pęknie, cała łopata staje się bezużyteczna. Warto więc specjalnie poszukać pełnowymiarowej łopaty ze stalowym uchwytem przede wszystkim do skomplikowanych prac, do których drzewo może nie być wystarczająco niezawodne.

- Aluminium. Inny rodzaj nacięć metalowych na stałe przymocowanych do płótna jest podobny do opisanych powyżej stalowych. Pod względem właściwości aluminium z jednej strony jest zauważalnie lżejsze od stali, z drugiej strony nie jest tak wytrzymałe i może okazać się nieodpowiednie do ciężkiej pracy.

- Plastikowy. Główne zalety plastiku to lekkość i niski koszt. Ponadto, podobnie jak drewno, w niskich temperaturach nie marznie dłoni, dzięki czemu doskonale nadaje się na narzędzia do odśnieżania (patrz „Typ”). Ale pełnowymiarowe łopaty budowlane / ogrodowe z plastikowymi uchwytami są rzadkością i są przeznaczone głównie do użytku tam, gdzie nie planuje się specjalnych obciążeń - wytrzymałość plastiku, zwłaszcza w niedrogich modelach, jest raczej niska.

- Bez uchwytu. Łopaty w ogóle nie wyposażone w sadzonki, sprzedawane w formie płótna z tiulem. Główną zaletą tej konfiguracji jest to, że możesz wybrać klamkę według własnego uznania; jest to szczególnie przydatne w przypadkach, gdy standardowe kojce nie są odpowiednie z tego czy innego powodu (na przykład, jeśli użytkownik jest wysoki, a standardowe sadzonki są prawie wszystkie za krótkie). Większość z tych modeli zakłada użycie z drewnianą rączką i nie pozwala na użycie innych materiałów; jednak tego momentu nie można nazwać szczególnie krytycznym.

Rodzaj uchwytu przewidziany do konstrukcji łopaty.

W tym przypadku uchwyt nie oznacza całego uchwytu, ale urządzenie na końcu uchwytu, które można trzymać ręką podczas pracy. Takie urządzenie sprawia, że praca jest nieco wygodniejsza - w szczególności trzymając narzędzie za rączkę, można uniknąć obracania rączki i nieplanowanego „wysypywania” ziemi (lub innego materiału) z łopaty. Ten szczegół nie jest jednak obowiązkowy.

Najbardziej popularne są uchwyty w kształcie litery D - są uważane za optymalne z punktu widzenia wygody, m.in. mozolnie. Uchwyty T są znacznie mniej popularne: mają prostszą konstrukcję i są lepsze dla niektórych użytkowników, ale generalnie mniej wygodne.

Obecność specyficznego zagięcia w uchwycie łopaty (lub w tiulu, w którym włożony jest uchwyt). Z powodu tego wygięcia ostrze nie znajduje się na poziomie rękojeści, ale niżej (jeśli trzymasz łopatę poziomo w pozycji roboczej). Uważa się, że ten ergonomiczny kształt łopaty nieco ułatwia wykonywanie pewnych czynności - w szczególności podczas kopania ziemi nie trzeba schylać się tak nisko, jak przy łopatce bez zginania.

Obecność gumowanego uchwytu w konstrukcji łopaty.

Sama guma jest zbyt miękka, aby można ją było wykorzystać jako materiał bazowy uchwytu. Dlatego w tym przypadku najczęściej oznacza gumową podkładkę na rączce. Takie podkładki są zaprojektowane tak, aby uchwyt był wygodny w trzymaniu, nie ślizgał się i nie chłodził dłoni. Można je znaleźć tylko w łopatach z metalowymi uchwytami, wykonanych z aluminium lub tworzywa sztucznego (patrz „Materiał do cięcia”) - funkcja ta nie dotyczy sadzonek drewnianych (w szczególności są dość wygodne same w sobie).

Całkowita długość łopaty; w przypadku modeli o zmiennej długości (składane lub teleskopowe, patrz wyżej) maksymalny rozmiar jest brany pod uwagę w pozycji wysuniętej do maksimum.

W przypadku łopat pełnowymiarowych (ogrodowych, budowlanych, odśnieżających – patrz „Rodzaj”) optymalna długość zależy przede wszystkim od wzrostu użytkownika. Uważa się, że szpadel umieszczony pionowo powinien znajdować się 10 cm poniżej stawu barkowego; jednak niektórzy wolą krótszy instrument, do łokcia. Jeśli nie masz możliwości „przymierzenia” łopaty „na żywo”, możesz zmierzyć wysokość do żądanego punktu (10 cm poniżej ramienia lub łokcia) i przy wyborze porównać tę wysokość z długością narzędzia . Należy pamiętać, że łopata bez uchwytu (patrz wyżej) może być nieco dłuższa niż to konieczne - „nadmiar” uchwytu zwykle nie powoduje żadnych szczególnych niedogodności. Ale jeśli masz uchwyt, dopasowanie długości jest niezwykle ważne.

Jeśli mówimy o małych łopatach do celów turystycznych/motoryzacyjnych, to tutaj warto zacząć od kompromisu pomiędzy wydajnością a kompaktowością. Krótsza łopata będzie wygodniejsza w przechowywaniu i transporcie, ale może okazać się niewygodna i nieefektywna podczas ciężkiej pracy (zarówno ze względu na niewygodę w rękach, jak i ze względu na małą długość dźwigni, która wymaga dużego wysiłku).