Porównanie SKIF Townee Jr SW vs SKIF Stylus

Profil głównej głowni, zastosowanej w nożu.

Profil opisuje ogólny kształt głowni; od tego zależy jej przeznaczenie i cechy szczególne zastosowania. Wśród najpopularniejszych profili obecnie wyróżnia się — drop-point, clip-point, normal blade (classic), bowie, tanto ; istnieje jednak wiele innych odmian, takich jak dagger, wharncliffe itp. Należy zauważyć, że różnica między niektórymi odmianami jest dość umowna, ten sam rzeczywisty kształt od różnych producentów (a nawet od różnych sprzedawców) może formalnie odnosić się do różnych typów profili. Tak więc, przyjrzymy się klasycznym, najbardziej charakterystycznym cechom różnych wariantów. Są to:

- Normal blade (classic). Tradycyjny profil głowni, znany w naszej okolicy, w szczególności z noży fińskich. Jego kolba jest ściśle prosta (jest to główna różnica w stosunku do drop point), podczas gdy ostrze ma prosty kształt w tylnej i środkowej części, a z przodu jest zaokrąglone i tworzy wyraźny czubek. Taki kształt sprawia, że głownia jest prosta, niedroga a przy tym uniwersalna, równie dobrze sprawdza się przy cięciu i przekłuciu, pozwala na użycie noża do strugania itp.

- Drop-point. Profil, pod wieloma względami podobny do opisanego powyżej normal, różni się p...rzede wszystkim kształtem kolby - nie jest prosta, lecz nieco zakrzywiona w dół wzdłuż łuku bliżej czubka. Jest też uniwersalna, a bliskość czubka do osi obciążenia przyczynia się do większej wydajności podczas przy przekłuciach (choć generalnie takie głownie nie są uważane za poważne narzędzie kłujące). Dzięki temu, a także łatwości wykonania, niskim kosztom i niezawodności, „drop pointy” są niezwykle popularne w nowoczesnych nożach.

- Сlip-point. Kolejny uniwersalny profil, podobny kształtem do drop-point, lecz różniący się jednym charakterystycznym szczegółem: przednia część kolby, schodząca w dół, nie jest wykonana w kształcie łuku, lecz w kształcie prostego skosu pod stosunkowo małym kątem. To jeszcze bardziej zwiększa skuteczność kłucia, „clip-pointy” są uważane za bardziej „agresywne” niż „dropy” i lepiej nadają się do użycia jako broń. Jednak takie noże są nadal przede wszystkim narzędziami i całkiem dobrze sprawdzają się w tej roli i w dość szerokim wachlarzu zadań.

- Bowie. Profil pierwotnie zaprojektowany do noży bojowych i myśliwskich. Samo ostrze kształtem jest podobne do wariantów opisanych powyżej - jest proste w tylnej i środkowej części oraz gładko zakrzywione ku krawędzi z przodu. Lecz pod względem kształtu kolby, "bowie" jest swego rodzaju przeciwieństwem "drop-point": przednia część kolby nie jest wypukła, lecz wklęsła, w wyniku czego czubek okazuje się być "nosowaty", lekko uniesiony ku górze. Wiele osób ceni takie głownie przede wszystkim za ich charakterystyczny wygląd zewnętrzny, lecz mają one też dość praktyczne zalety: przesunięty do tyłu środek ciężkości (co jest szczególnie widoczne w przypadku dużych ciężkich noży) oraz wysoką skuteczność zarówno podczas cięcia, jak i przy ukłuciach, która w niektórych modelach jest zwiększona dzięki obecności ostrzenia na wklęsłej części kolby.

- Tanto. Pierwotnie tanto to tradycyjny japoński sztylet; jednak we współczesnych nożach najczęściej stosuje się nie klasyczny kształt, a tzw. „amerykańskie tanto”, z charakterystycznym kanciastym kształtem ostrza. Właściwie ostrze w takich nożach jest proste lub lekko zakrzywione (wypukłe) na prawie całej długości, lecz bliżej czubka wygina się ostro w górę, tworząc wyraźnie określony kąt (japońskie tanty nie mają takiego załamania i ostrze wygina się gładko). Amerykańskie tanto wyróżnia się nie tylko stylowym, „agresywnym” wyglądem, lecz także doskonałą stabilnością przy kłuciu (a także doskonałą skutecznością podczas cięcia), co przyczyniło się do jego dużej popularności.

- Spay-point. Odmiana profilu podobna kształtem do opisanego powyżej clip-point, lecz o większym kącie skosu. W efekcie kąt czubka, gdzie stykają się kolba i ostrze, okazuje się bardziej tępy, co zmniejsza skuteczność przy głębokich ciosach kłujących, lecz sprawia, że ostrze jest bardziej wytrzymałe i odporne na różne obciążenia. To ostatnie jest bardzo przydatne do różnych zadań domowych; w szczególności spray-point jest dość popularne wśród skinnerów - noży myśliwskich używanych do skórowania zdobyczy.

- Spear point. Rodzaj profilu inspirowany grotem włóczni. Pełnowartościowy grot włóczni ma symetryczny, obustronnie zaostrzony kształt i jest stosowany głównie w nożach bojowych i myśliwskich; kształt takiej głowni ma na celu zwiększenie skuteczności ciosów kłujących. Istnieje jednak uproszczona, bardziej „spokojna” wersja tego profilu: ma kształt zbliżony do drop pointa (patrz wyżej), jednak na przodzie kolby, przed grotem, przewidziany jest dodatkowy spust, tworzący fałszywe ostrze lub nawet pełnowartościowe dodatkowe ostrze. Takie „spear pointy” są wykorzystywane głównie do zastosowań domowych.

- Dagger. Kształt profilu wywodzący się ze sztyletów: głownia obosieczna z reguły jest długa i wąska, a kształt ściśle symetryczny, z wyraźnym czubkiem. Pod wieloma względami jest podobny do spear point, lecz jest przeznaczony nie tylko do kłucia, lecz także do cięcia; niektóre modele mogą nawet przewidywać różne ostrzenie po różnych stronach ostrza (gładkie z jednej strony i ząbkowane z drugiej).

- Сhisel. Ta nazwa tłumaczy się jako „dłuto” i dość wyraźnie opisuje ten rodzaj profilu. Takie głownie mają prostokątny lub podobny kształt, prawie nie mają czubka, a na przedniej stronie głowni znajduje się dodatkowa krawędź tnąca, ułożona prostopadle do głównego ostrza. Ogólnie rzecz biorąc, chisel jest dość wysoce wyspecjalizowanym, a zatem mało powszechnym typem profilu: jest wygodny w przypadku niektórych konkretnych prac, lecz pod względem ogólnej funkcjonalności i praktyczności jest gorszy od wielu wariantów opisanych powyżej.

-Сleaver blade. Profil, kształtem przypominający głownię toporka kuchennego: szeroka, masywna (jednak często w głowni wykonuje się otwory w celu zmniejszenia wagi), o prostym lub lekko zaokrąglonym kształcie ostrza i często bez wyraźnego czubka - przód głowni w takich przypadkach wygląda prostopadle lub prawie prostopadle. Wiele z tych modeli jest podobnych do opisanych powyżej głowni typu chisel, jednak krawędzi przedniej cleaver blade nie można naostrzyć. Istnieją jednak inne warianty kształtu – na przykład z wyraźnie zaokrąglonym ku górze ostrzem i skosem kolby, przypominające skróconą i pogrubioną wersję clip-pointa lub bowie (patrz wyżej). Jednak w każdym razie głownie typu cleaver są przeznaczone głównie do cięcia, a czasem do rąbania, i są słabo przystosowane do kłucia lub w ogóle nie są.

- Sheepsfoot ("kopyto owcze/stopa owcza"). Profil, który jest swoistym przeciwieństwem opisanego powyżej profilu klasycznego: w takich głowniach ostrze jest proste lub prawie proste, a kolba w przedniej części jest zaokrąglona w dół w kierunku ostrza. Dzięki temu czubek jest jak najmniej agresywny, prawie niezdolny do przekłuwania. Co więcej, „noga owcza” jest uważana za idealną odmianę dla narzędzia ratunkowego: taki nóż może na przykład przeciąć mocno przylegający do ciała pas bezpieczeństwa, nie obawiając się zranienia osoby.

- Wharncliffe. Profil podobny do opisanego wyżej sheepsfoot; czasami te dwa warianty są nawet łączone w jeden typ. Jednak nadal istnieje różnica: w wharncliffe kolba w przedniej części łączy się z czubkiem po bardziej płytkim łuku, w przeciwieństwie do sheepsfoot, a łuk ten zaczyna się zauważalnie bliżej rękojeści. Za zalety takiego profilu uważa się wysoką dokładność cięcia (dzięki prostemu ostrzu na całej długości), a także dobrą przydatność do strugania i skrobania (z tego samego powodu). Dodatkowo, czubek również okazuje się dość funkcjonalny, potrafi np. dokładnie wyciąć płytki kontur o skomplikowanym kształcie. Jednak ogólnie rzecz biorąc, ten profil nie jest tak wszechstronny jak wspomniany wcześniej "klasyczny" lub „drop-point”; początkowo zyskał popularność w "nożach dżentelmeńskich" - małych składanych kieszonkowych modelach kategorii EDC. Warto również zauważyć, że na rynku dostępnych jest kilka innych wariantów wharncliffe - z lekko zakrzywionym ku górze, a nie prostym ostrzem.

- Skinner. Profil, który występuje wyłącznie w nożach myśliwskich i ma dość wąską specjalizację - "skinner", jak sama nazwa wskazuje, przeznaczony jest do skórowania trofeów myśliwskich. W związku z tym, kształt noża jest zoptymalizowany pod kątem maksymalnej wygody. Głownia jest wystarczająco szeroka, często dość krótka. Kształtem przypomina nieco drop point (patrz wyżej), jednak „skinnery” mają rozszerzenie bliżej czubka, a sam czubek może w ogóle nie być przewidziany - noże tego typu nie są przeznaczone do kłucia. Ze względu na te cechy, „skinnery” prawie nie nadają się do użytku w żadnym innym celu, poza pierwotnym; zakup takiego noża ma sens w postaci dodatku do uniwersalnego noża myśliwskiego (lub „arsenału” kilku noży).

- Gut-hook. Modyfikacja profilu drop-point (patrz wyżej) występująca w nożach myśliwskich. Na kolbie takiej głowni, na samej krawędzi, umieszcza się specjalny haczyk z zaostrzoną krawędzią wewnętrzną; taki haczyk jest wygodny do skórowania i rozbioru zdobyczy. Jednocześnie nóż okazuje się niemal tak uniwersalny jak oryginalny drop point – dzięki podobnemu kształtowi ostrza; jedyną rzeczą jest to, że gut-hook nie jest dobrze przystosowany do silnych ciosów kłujących, ponieważ obecność haczyka nieco zmniejsza trwałość głowni. Należy również zauważyć, że prawie wszystkie takie noże są niezręczne - podobna konstrukcja jest uważana za optymalną dla gut-hook, biorąc pod uwagę cechy profilu.

- Persian-point. Profil nieco podobny do opisanego powyżej bowie i różniący się przede wszystkim kształtem i rozmiarem wklęsłej części czubka: zajmuje większość kolby, a czasami cała kolba jest wklęsłą. Zauważamy również, że stopień krzywizny kolby może być różny - od prawie prostego kształtu, nieco innego od „klasycznego”, po wyraźny łuk o dziwacznym kształcie, ze zmiennym promieniem zgięcia. Persian-point jest jednym z „historycznych” profili używanych od czasów starożytnych; pozwala na użycie noża z równą skutecznością zarówno jako broni (w tym do dźgania), jak i jako narzędzia do różnych codziennych zadań. Jednak cechy stosowania silnie zależą od konkretnego kształtu głowni.

- Hawkbill. Głownia w kształcie sierpa, zakrzywiona w dół, przypominająca dziób drapieżnego ptaka. Czubek takiej głowni okazuje się zauważalnie niższy od linii środkowej, a ostrzenie odbywa się wzdłuż wewnętrznej, wklęsłej strony głowni. Klasycznymi przedstawicielami Hawkbill są karambity - noże pierwotnie stworzone do dość specyficznych zastosowań; zobacz „Rodzaj”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Recurved blade. Profil zakładający ostrze w kształcie litery S - lekko zwężające się od podstawy do pierwszej części trzeciej, wyraźnie rozszerzające się do drugiej części trzeciej, z wyraźnym czubkiem; kształt kolby jest zwykle podobny do profilu drop-point (patrz wyżej). Jedną z głównych zalet takiego profilu jest stylowy i agresywny wygląd. Pod względem funkcjonalności, zakrzywione ostrze jest przeznaczone głównie do siekania, cięcia zgrubnego i rozpruwania; takie noże słabo nadają się do kłucia, a także do precyzyjnego cięcia.

- Latin. Tradycyjny typ profilu najczęściej spotykany wśród maczet; pierwotnie pojawił się w Ameryce Łacińskiej, stąd nazwa. Głownia typu latin ma pewne rozszerzenie bliżej czubka, większość głowni, zaczynając od rękojeści, jest płaska, lecz bliżej końca głowni ostrze wznosi się stromym łukiem ku czubkowi. Kolba jest prosta lub lekko wklęsła, w niektórych modelach może być przewidziane ostrzenie ząbkowane lub nawet pełnowartościowa piła. Jak wszystkie maczety, głownie „łacińskie” przeznaczone są głównie do cięcia, sprzyja temu, w szczególności, przesunięty do czubka środek ciężkości głowni; szczegółowe informacje na temat korzystania z takich narzędzi, patrz „Rodzaj”.

- Golock. Profil głowni pochodzący z Malezji; występuje wyłącznie w maczetach. Początkowo „golok” to cięższy, grubszy i jednocześnie krótszy profil niż tradycyjny „łaciński”; zakłada on zauważalne rozszerzenie bliżej czubka i stromo wznoszącą się do czubka krawędź tnącą, co nadaje głowni wyraźny kształt przypominający kroplę. Jednak w naszych czasach pod oznaczeniem golock produkowane są głownie, które są bardzo dalekie od pierwotnej konfiguracji i przypominają drop point, a nawet sheepsfoot (patrz wyżej).

- Parang. Inna odmiana maczety wywodząca się z Malezji: duża i ciężka głownia o zakrzywionym kształcie, z wypukłą (zagiętą ku czubkowi) krawędzią tnącą i zauważalnym rozszerzeniem od rękojeści do końca (bardziej wyraźnym niż w klasycznych maczetach typu latin). Sam czubek najczęściej znajduje się na linii ostrza, jednak może znajdować się wyżej, w okolicy linii kolby. Zauważamy również, że profil „parang” przewiduje również wymagania dotyczące rękojeści: musi być zagięta w dół i mieć pogrubienie na końcu, aby zapewnić bezpieczne trzymanie w dłoni. Tak więc, ogólny kształt takiej maczety przypomina literę S. Ze względu na swój kształt i dużą wagę, parangi pozwalają na efektywne siekanie małym zamachem.

- Kukri. Profil stosowany w nożach o tej samej nazwie; w naszym katalogu takie noże określane są jako maczety, lecz początkowo „kukri” to osobny rodzaj ciężkiego noża, który pochodzi z Nepalu. Taki profil trudno pomylić z czymś innym: długa (kilkadziesiąt centymetrów) głownia jest wygięta w dół, wyraźnie poszerzona przy czubku i zaostrzona wzdłuż wewnętrznej, wklęsłej strony. Ten kształt w połączeniu z wysuniętym do przodu środkiem ciężkości sprawia, że kukri jest niezwykle skuteczne w rąbaniu. Takie noże są również używane jako noże bojowe, lecz generalnie są to bardzo wszechstronne narzędzia, nadające się do pokojowego wykorzystania w turystyce, rolnictwie itp.

- Bolo. Profil głowni maczety, znany również jako profil "filipiński” - z uwagi na miejsce pochodzenia. Cechą szczególną takiej głowni jest to, że począwszy od drugiej części trzeciej (patrząc od strony rękojeści) rozszerza się ona w obu kierunkach – zarówno w kierunku ostrza, jak i w kierunku kolby – a następnie zbiega się do czubka, znajdującego się prawie na linii środkowej noża (zwykle nieco wyżej lub niżej). Samo ostrze może być wypukłe lub w kształcie litery S, podobnie do recurved blade (patrz wyżej). Początkowo bolo jest narzędziem rolniczym, jego pierwotnym przeznaczenie to wycinanie krzewów i małych drzewek.

Obecność matowego pokrycia na ostrzu noża. Najpopularniejszym kolorem takich ostrzy jest czarny, lecz są też inne warianty, w tym nawet biały. Głównym przeznaczeniem matowego pokrycia jest zapobieganie odblaskom od ostrza, które mogą zdradzić posiadacza noża lub spowodować niedogodności podczas pracy. Jest to szczególnie ważne podczas polowań i innych podobnych czynności, dlatego funkcja ta jest często spotykana w modelach myśliwskich i wędkarskich (patrz „Rodzaj”), a także w „nożach survivalowych”. To jeszcze nie wszystko. Przykładowo matowe pokrycie stosuje się również w narzędziach wielofunkcyjnych, chodzi przede wszystkim o wygodzie podczas pracy. W niektórych nożach takie ostrza pełnią raczej rolę estetyczną, nadając wyrobowi stylowy wygląd lub podobieństwo do modelu wojskowego.

Całkowita długość ostrza noża. Parametr ten jest jednym z najważniejszych, wiąże się z nim kilka praktycznych cech szczególnych.

Po pierwsze, długość ostrza jest bezpośrednio określana na podstawie przeznaczenia wyrobu, a nawet w ramach tego samego rodzaju (patrz wyżej) mogą występować różne warianty. Na przykład, noże myśliwskie do skórowania są zwykle dość krótkie, do 10 cm - w przeciwieństwie do wariantów ogólnego przeznaczenia. Dlatego warto wybierać model bazując na tym parametrze, biorąc pod uwagę pracę, do której planuje się użyć noża.

Po drugie, wymiary ostrza określają ogólne wymiary samego noża. Jest to szczególnie ważne w przypadku modeli turystycznych (patrz „Rodzaj”): chociaż nóż jest zwykle noszony w stanie złożonym, w charakterystyce standardowo wskazuje się jego rozmiar w stanie rozłożonym. A na podstawie długości ostrza można dość wyraźnie oszacować długość złożonego noża: zwykle jest ona 1,5 - 1,7 razy dłuższa niż samo ostrze, w żadnym wypadku nóż nie może być krótszy niż jego własne ostrze.

Po trzecie, długość ostrza może być (i jest w wielu krajach WNP) jednym z kryteriów oceny, czy nóż jest bronią białą. Zazwyczaj w dokumentacji jest wskazywana pewna minimalna wartość długości: krótsze ostrza nie należą do kategorii broni białej, niezależnie od ich konstrukcji, a dla dłuższych ostrzy obowiązują określone kryteria oceny (twardość materiału, kształt końcówki, grubość ostrza itp.).

Jednocześnie należy mieć na uwadze,...że długość ostrza można mierzyć na różne sposoby: od czubka do początku rękojeści, od czubka do kołka służącego do otwierania itp. W praktycznym zastosowaniu nie odgrywa to decydującej roli, może jednak stwarzać problemy natury prawnej: np. metody ekspertyz państwowych mogą nie uwzględniać kołka. Jeśli więc masz co do tego wątpliwości, najlepiej kupić nóż, który posiada oficjalny certyfikat, że dany model nie jest bronią białą.

Całkowita waga noża. Należy oceniać wskaźnik ten w zależności od rodzaju (patrz wyżej) i przeznaczenia: np. dla kompaktowego modelu turystycznego zazwyczaj zaletą jest niewielka waga, wśród myśliwych i wędkarzy wszystko zależy od specjalizacji, a maczety z definicji, powinny być ciężkie - w przeciwnym razie cięcie takim ostrzem będzie po prostu niewygodne.

- Bez czubka. Modele, głownia których nie posiada charakterystycznego czubka. Taka konstrukcja nie pozwala na przekłucie, co w niektórych sytuacjach może być zaletą. Na przykład, takie modele doskonale sprawdzają się w roli „pierwszego noża dla młodego turysty”: brak czubka zmniejsza prawdopodobieństwo zranienia się, co jest ważne dla dzieci, które nie mają umiejętności bezpiecznego posługiwania się nożem. W sytuacjach „dorosłych” brak czubka może być przydatny np. przy usuwaniu skóry z upolowanego zwierzęcia (aby nie przekłuć wnętrzności) lub przecinaniu siatki ciasno przylegającej do boku gumowej łódki. Ponadto obecność czubka może być jednym z kryteriów cechujących białą broń; w wielu krajach nóż bez końcówki automatycznie nie jest taką bronią, niezależnie od innych cech konstrukcyjnych.

- Blokada ostrza. Obecność w składanym nożu specjalnej blokady, która zapobiega przypadkowemu złożeniu ostrza. Takie składanie jest zarówno niewygodne, jak i bardzo traumatyczne, ponieważ palce posiadacza zwykle znajdują się na ścieżce ruchu ostrza; blokada zapobiega tego rodzaju problemom. Należy pamiętać, że w kompaktowych szwajcarskich nożach, których ostrze nie stanowi zagrożenia ze względu na niewielkie rozmiary - blokady może nie być, a wśród noży motylkowych tej funkcji w zasadzie nie przewidziano - konstrukcja samej rękojeści nie pozwala na złożenie noża, gdy jest trzymany w ręku.

- Otwieranie jedną ręką.... Możliwość otwarcia noża składanego (patrz "Konstrukcja") jedną ręką. Wśród noży z tą cechą szczególną można wyróżnić dwie odmiany - z otwieraniem ręcznym i automatycznym. W modelach „ręcznych”, do otwierania jedną ręką, na głowni znajduje się występ (kołek) lub wycięcie, które pełni rolę ogranicznika dla kciuka; w "automatach" ostrze rozkłada się (a w wielu nożach wysuwanych od przodu - również składa się) pod działaniem sprężyny sterowanej przyciskiem lub suwakiem. Funkcja ta zapewnia jednak dodatkową wygodę; należy jednak pamiętać, że w niektórych krajach otwieranie jedną ręką jest uważane za jedną z oznak broni białej.
Należy zaznaczyć, że noże motylkowe w naszym katalogu są również uważane za „jednoręczne”, przy czym z definicji: każdy taki nóż można „rozkręcić” z pozycji zamkniętej do otwartej przy użyciu stosunkowo prostej techniki.

- Hak Emersona. Przyrząd przeznaczony do otwierania składanego noża bezpośrednio po wyjęciu z kieszeni. Nóż z takim przyrządem, w przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych modeli, nosi się na klipsie czubkiem do góry, a nie do dołu; a sam hak znajduje się na kolbie u podstawy głowni i jest zaprojektowany w taki sposób, że podczas wyjmowania noża hak można zaczepić o krawędź kieszeni i otworzyć ostrze całkowicie lub prawie całkowicie. Funkcja ta może być bardzo przydatna w sytuacjach krytycznych, w których, jak mówią, o wszystkim decyduje ułamek sekundy. Z drugiej strony, należy pamiętać, że do jej efektywnego wykorzystania wymagana jest pewna umiejętność; a hak Emersona nie jest przyjazny dla tkanin, może uszkodzić materiał kieszeni, dlatego najlepiej stosować tę metodę otwierania z dżinsami lub inną odzieżą wykonaną z gęstego, wytrzymałego materiału.

- Wgłębienie pod palec. Obecność w konstrukcji noża specjalnego wgłębienia, znajdującego się na rękojeści, gdzie przy prostym chwycie umieszcza się palec wskazujący. Funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę przy trzymaniu noża, lecz czyni go mniej uniwersalnym - przy korzystaniu z innych wariantów chwytu, poza prostym, wgłębienie może sprawiać trudności (dlatego np. w modelach myśliwskich występuje ono dość rzadko). Zwróć uwagę, że obecność wgłębienia pod palec i jego głębokość może służyć jako jedno z kryteriów określania przynależności noża do broni białej.

- Mocowanie na pasek. Obecność w konstrukcji rękojeści noża mocowania na smycz - specjalny pasek. Smycz zapewnia dodatkową wygodę podczas wyjmowania noża z pokrowca, może służyć do dodatkowego umocowania rękojeści w dłoni, zamontowania przeciwwagi ułatwiającej zadanie ciosów (dotyczy maczet i podobnych modeli patrz „Rodzaj”) itp. Tradycyjne mocowanie na pasek to zwykły otwór w rękojeści. Jednak w niektórych typach noży (w szczególności szwajcarskich) rolę tę może pełnić pierścień, który służy również do mocowania samego noża do karabinka, pęku kluczy itp.

- Pokrowiec. Klasyczny pokrowiec - to akcesorium, które zapewnia wygodę, a czasem dodatkowe bezpieczeństwo podczas przechowywania i transportu narzędzia. Jednocześnie różnica między takim akcesorium a pochwą (pełniącą podobną funkcję) polega na tym, że z reguły cały nóż jest umieszczony w pokrowcu, podczas gdy pochwa zakrywa tylko głownię, pozostawiając rękojeść na zewnątrz. W związku z tym, noże składane i multitools są zwykle wyposażane w pokrowce, a takie akcesoria są dość popularne wśród modeli nieskładanych. A oto główne warianty stosowanych materiałów:

• Pokrowiec z tkaniny. Najpopularniejsza obecnie odmiana. Jako „tkaninę” zwykle stosuje się trwały i niezawodny materiał, który jest odporny na ścieranie, ekstremalne temperatury, promieniowanie ultrafioletowe itp.; typowym przykładem jest gęsty nylon („cordura”) lub włókno poliuretanowe. W każdym razie pokrowce z tkaniny są tańsze niż skórzane i nie są tak wymagające w pielęgnacji, a jednocześnie są niezawodne, praktyczne i dobrze wyglądają, dlatego są powszechnie stosowane.
• Pokrowiec skórzany. Pokrowiec skórzany wyróżnia przede wszystkim charakterystyczny wygląd. Często taki wyrób to nie tylko użyteczny dodatek do noża, lecz pełnowartościowe akcesorium modowe, które dodatkowo podkreśla styl i charakter właściciela. A pod względem stopnia ochrony pokrowce skórzane przewyższają nieco te z tkaniny. Z drugiej strony, skóra naturalna jest dość droga, wymaga przestrzegania specjalnych zasad pielęgnacji, a w niektórych sytuacjach może stracić swój wygląd i właściwości użytkowe (np. gdy zamoczy się i szybko wyschnie, materiał może ulec zniekształceniu). A różne zamienniki skóry (co również w tym przypadku może być sugerowane) mogą mieć różne cechy - z reguły zależą one bezpośrednio od ceny.
• Futerał. Ta odmiana jest podawana w naszym katalogu w dwóch przypadkach: albo jeśli producent nie określił bezpośrednio konkretnego materiału, albo gdy nóż może być dostarczany z różnymi rodzajami pokrowców (według wyboru użytkownika lub w zależności od partii/regionu dostawy - kwestię tę należy wyjaśnić osobno). Jednak w każdym przypadku materiał można często określić na podstawie zdjęć - w końcu pokrowce są najczęściej wykonywane ze skóry lub tkaniny i nie jest trudno odróżnić te warianty.

- Pochwa. To akcesorium, podobnie jak pokrowiec, służy do wygodnego i bezpiecznego przechowywania i przenoszenia noża. Różnica polega na tym, że pochwa ukrywa jedynie głownię, pozostawiając otwartą rękojeść. W związku z tym, sensowne jest uzupełnianie podobnymi wyrobami tylko noży nieskładanych. Zwróć uwagę, że pochwa jest zwykle zaprojektowana z myślą o możliwości szybkiego wyjęcia noża (kolejna różnica w porównaniu ze wspomnianymi pokrowcami). A oto najpopularniejsze materiały używane na takie akcesoria:

• Pochwa plastikowa. Plastik to niedrogi, a jednocześnie dość praktyczny materiał. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnych rodzajów tworzyw sztucznych, różniących się właściwościami; pozwala to wybrać wariant dla niemal każdego celu i kategorii cenowej noża. Z tego powodu pochwy plastikowe są bardzo popularne. Zwracamy uwagę, że wyroby wykonane z kydexu (który jest również formalnie plastikowy) są wymienione osobno w naszym katalogu.
• Pochwa kydexowa. Początkowo „Kydex” to znak towarowy firmy Sekisui SPI, jednak obecnie pod tą nazwą jednoczy się również podobne materiały innych producentów. Kydex to w rzeczywistości specjalny, zaawansowany rodzaj tworzywa sztucznego, który jest bardzo trwały, odporny na zarysowania (taka powierzchnia jest trudna do zarysowania nawet celowo) i jest ogólnie niezawodny. Dla ilustracji można zauważyć, że w naszych czasach nawet owiewki samolotów oraz roboty głębinowe są wykonane z takiego materiału. W związku z tym, pochwa z kydexu została wyszczególniona w osobnej kategorii. Oczywiście takie wyroby kosztują więcej niż plastikowe - jednak różnica w cenie nie jest tak poważna, jak można by sobie wyobrazić. Tak więc, takie pochwy mogą być dołączane nawet do stosunkowo prostych modeli noży.
• Pochwa skórzana. Pochwa skórzana ma te same cechy, co pokrowce wykonane z tego materiału. Takie wyroby wyglądają świetnie; dość często oprócz praktycznych funkcji pełnią również rolę modowych dodatków. Materiał ten szczególnie dobrze komponuje się z nożami myśliwskimi i turystycznymi o tradycyjnym designie; w rzeczywistości takie modele najczęściej uzupełniane są o pochwę skórzaną. A od strony praktycznej skóra ma doskonałą trwałość. Jednocześnie materiał ten wymaga przestrzegania pewnych specjalnych zasad użytkowania i pielęgnacji. Na przykład mokry wyrób skórzany musi schnąć powoli, w niskiej temperaturze, w przeciwnym razie może stracić połysk i się odkształcić. Dla pełnej gwarancji zaleca się wykonywać okresową obróbkę powierzchni takich pochw za pomocą specjalnych środków. Należy również pamiętać, że prawdziwa skóra jest dość droga, a zamienniki skóry (które również mogą być używane w tym przypadku) mogą mieć różne właściwości - z reguły zależą one bezpośrednio od ceny.
• Pochwa z tkaniny. Pochwa wykonana z gęstej i wytrzymałej tkaniny - zwykle na bazie włókien syntetycznych (np. nylonowej "cordury"). Dla ochrony przed kontaktem tkaniny z głownią, takie wyroby często przewidują dodatkową wstawkę wykonaną z tworzywa sztucznego lub innego gęstego materiału. Jednak generalnie ten wariant z wielu powodów jest używany dość rzadko - głównie w stosunkowo niedrogich nożach.