Porównanie Bark B-250D vs Kolibri K-280T

Całkowita liczba miejsc na łodzi to w rzeczywistości maksymalna liczba osób dorosłych, dla których jest przeznaczona. Zazwyczaj liczba ta odpowiada liczbie miejsc siedzących.

Wybierając według tego wskaźnika, warto wziąć pod uwagę trzy punkty. Po pierwsze, przy maksymalnej liczbie osób na łodzi może być dość zatłoczona i niezbyt wygodna. Po drugie, oprócz ludzi, często na takie łodzie trzeba załadować bagaże, które mogą być ciężkie i nieporęczne. Po trzecie, możliwości łodzi są ograniczone nie tylko liczbą miejsc siedzących, ale także nośnością (patrz niżej). Dlatego jeśli planowany jest przewóz na statku osób o dużej budowie i/lub dużej ilości bagażu, najlepiej wybrać model z rezerwą miejsc.

Jeśli chodzi o konkretną liczbę, najmniejsze nowoczesne łodzie mają 1 lub 2 miejsca siedzące. Niezwykle popularne są również modele średniej wielkości z 3 lub 4 miejscami siedzącymi. Opcje 5-osobowe są stosunkowo rzadkie, a największe modele mogą pomieścić 6 lub więcej osób.

- Ciężko. Siedzenia mają formę kości, zwykle przymocowanych po obu stronach łodzi. Są uważane za bardziej niezawodne niż pompowane, a jednocześnie mają tradycyjną płaską powierzchnię i są tańsze ze względu na prostotę konstrukcji. Z drugiej strony twarde siedzenia po złożeniu zajmują więcej miejsca, a wygoda dla pasażerów jest czysto symboliczna.

- Sztywne przesuwanie. Deski sztywne opisane powyżej z możliwością regulacji położenia wzdłuż łodzi. Pozwalają na zmianę odległości między siedzeniami, a nawet łączenie dwóch w jedno.

- pompowane. Pompowane fotele są łatwe w użyciu i nadal dość wygodne. Zazwyczaj nie wymagają specjalnych mocowań, a zmieniając stopień pompowania można również zmienić sztywność, dostosowując właściwości powierzchni do preferencji konkretnej osoby. Ponadto siedzenia te, po spuszczeniu powietrza, zajmują minimalną ilość miejsca. Ich główną wadą jest stosunkowo wysoki koszt.

- Miękki. Rodzaj siedziska używany głównie w kajakach (patrz Typ). Mają sztywną podstawę, pokrytą gumą piankową lub innym podobnym materiałem i często są wyposażone w plecy. Taka konstrukcja zapewnia komfort podczas długich rejsów przy zachowaniu maksymalnej kontroli nad łodzią.

- Żaden. Niektóre łodzie mogą w ogóle nie mieć miejsc siedzących. Jedna z odmian takich modeli - miniaturowe łodzie wiosłowe (p...atrz "Typ"), przeznaczone dla jednej lub dwóch osób i wyposażone w pompowane płaskie dno (patrz "Typ dna"), które pełni rolę siedzenia. Druga opcja to łodzie wieloosobowe, do których „miejsca” należy dokupić osobno, w zależności od cech przeznaczenia.

- Sterowanie. Ta cecha oznacza, że łódź jest wyposażona w kierownicę i specjalne drążki, które podczas ruchu kierownicy obracają śmigło (a) w kierunku, w którym należy skręcić; zwykle obok kierownicy znajduje się uchwyt dławika. Sterowanie występuje wyłącznie w łodziach RIB z kilami z włókna szklanego (patrz Typ dna); ma to znaczący wpływ na koszty, ale jest to równoważone szeregiem praktycznych zalet. Tak więc kierownica znajduje się zwykle mniej więcej pośrodku kokpitu, skąd widok jest znacznie lepszy niż z rufy (szczególnie w trybie ślizgania, gdy dziób łodzi jest mocno podniesiony); a sternik siedzi prosto przy sterze, twarzą do przodu - wygodniej niż pozycja półobrotowa rumpla zewnętrznego.

- Zawór spustowy wody. Obecność oddzielnego zaworu w konstrukcji łodzi do odprowadzania wody z kokpitu za burtę. W wielu modelach taki zawór może być używany zarówno na lądzie, jak i w ruchu, a w każdym razie znacznie upraszcza usuwanie wody, która dostała się do środka - w przeciwnym razie musiałby zostać odpowietrzony, a nawet cały statek musiałby być przewrócony.

- Uchwyty do przenoszenia. Obecność specjalnych uchwytów w konstrukcji łodzi do przenoszenia łodzi w pozycji nadmuchanej. Same cylindry stosowane we współczesnych łodziach mają zwykle gładką powierzchnię z minimalną ilością wystających części, w wyniku czego trudno je uchwycić. Dlatego dla dodatkowej wy...gody przewidziano osobne uchwyty - znacznie ułatwiają one takie zadania, jak wyciąganie statku na brzeg.

- Oarlocks. Obecność dulek w konstrukcji łodzi - specjalne urządzenia po bokach, do których można zamontować wiosła podczas wiosłowania. Jednocześnie każda łopatka jest przymocowana mniej więcej pośrodku i może poruszać się w płaszczyźnie pionowej i poziomej. Taka instalacja zapewnia dodatkową wygodę i zmniejsza obciążenie ramion wioślarza - w przeciwnym razie musiałby pracować tylko jednym wiosłem, stale je utrzymując na wadze i ryzykując wypuszczenie do wody. Co prawda wioślarstwo z użyciem dulek zakłada pozycję wioślarza z plecami do przodu, ponadto jest słabo przystosowane do niektórych sytuacji (np. Do manewrowania na terenach zalewowych); ale te urządzenia zwykle nie przeszkadzają w wiosłowaniu w inny sposób.

- Rym. Obecność oczka w konstrukcji łodzi - specjalne mocowanie do lin, zwykle instalowane na dziobie. Taki uchwyt może mieć inny projekt i przeznaczenie. Tak więc klasyczne oko jest wykonane w postaci pierścienia i jest używane zarówno do liny kotwicznej, jak i do liny holowniczej; ale są też opcje „czysto kotwicowe” - w postaci stojaka z rowkiem, przez który przechodzi lina (tak, aby była zamocowana we właściwym miejscu i nie ocierała się ponownie o boki).

- Bulwark. Obecność nadburcia w konstrukcji łodzi - bariera zainstalowana nad głównymi cylindrami; z reguły taka bariera jest sama w sobie dodatkowym balonem. Nadburcie spełnia kilka funkcji. Najbardziej oczywistym z nich jest wzrost pojemności, komfortu i bezpieczeństwa: dzięki zwiększonej wysokości burt zmniejsza się ryzyko wypadnięcia przedmiotów lub ludzi z kokpitu, można tam umieścić więcej ponadgabarytowych ładunków i mniej rozprysku przez takie strony. Ponadto nadburcie zwiększa sztywność wzdłużną kadłuba, ponadto jego objętość można oddzielić od głównych cylindrów; wszystko to ma pozytywny wpływ na ogólną niezawodność. Ta cecha występuje głównie wśród modeli z wyższej półki zaprojektowanych z myślą o trudnych warunkach i długich pobytach z dala od wybrzeża.

- Listwa odbojowa. Służy jako odporny na wstrząsy zderzak. Belka jest przyklejana na obwodzie łodzi, wzdłuż linii styku deski z przeszkodami i służy jako odbojnik, gdy łódź jest zacumowana do drewnianych lub betonowych pomostów. Może być wykonany z gumy, PCV, plastiku i innych materiałów. Oczywiście zainstalowanie go na łodzi ma również pewne negatywne aspekty. Tak więc prawidłowa wiązka sprawia, że łódź jest nieco cięższa i pogarsza jej skręcanie. Taka łódź jest trudniejsza do transportu i przechowywania.

- Amortyzator wodny. Częścią błotnika jest rębak wodny - pas zagęszczonego materiału po zewnętrznej stronie boków. Ten pasek zapewnia ochronę podczas cumowania w doku, przejeżdżania przez roślinność wodną i tym podobne. A deflektor wody to „daszek” pochylony wzdłuż błotnika; jego celem jest zapobieganie przedostawaniu się wody do kokpitu łodzi, zwłaszcza podczas poruszania się z dużą prędkością.

- Kabel Leer. Lina jest instalowana na mocowaniach od zewnętrznej strony desek i „otacza” je w całości lub w części. Funkcja ta ma wiele zastosowań. Na przykład osoba za burtą może trzymać się kabla - jest to łatwiejsze niż czepianie się samych cylindrów lub innych urządzeń. Kabel może być również używany jako zamiennik lub dodatek do uchwytów do przenoszenia (patrz "Cechy dodatkowe"), jako miejsce do mocowania różnego sprzętu itp.

Maksymalna moc silnika dozwolona dla tej łodzi.

Ograniczenie mocy wynika przede wszystkim z faktu, że nie każda łódź normalnie toleruje duże prędkości. Ponadto mocne silniki i dużo ważą, co stawia odpowiednie wymagania dotyczące wytrzymałości pawęży. Dlatego wysoce niepożądane jest przekroczenie dopuszczalnej mocy: nawet przy niskim ciągu konstrukcja będzie poddawana nienormalnym obciążeniom, a pełny ciąg może doprowadzić do przewrócenia lub uszkodzenia łodzi.

Średnica balonu łodzi - nadmuchiwanej skorupy, która tworzy boki - w stanie całkowicie napompowanym. Parametr ten wpływa przede wszystkim na wymiary kokpitu (patrz niżej): przy tych samych wymiarach łodzi grubszy cylinder pozostawia mniej miejsca w kokpicie. Również nośność jest w pewnym stopniu związana ze średnicą - duży cylinder zwykle zatrzymuje więcej powietrza i zapewnia większą wyporność; jednak w praktyce możliwość transportu ładunku w dużym stopniu zależy również od charakterystyki dna i ogólnej wytrzymałości konstrukcji.

Wymiary nadmuchiwanej łodzi w długości i szerokości, wzdłuż zewnętrznych krawędzi (z wyłączeniem wioseł, silnika itp.). Parametr ten pozwala oszacować, ile miejsca zajmie łódź w pozycji roboczej. Ponadto wartość pierwszego wymiaru - długość - wskazuje na inne parametry: im większa, tym lepiej łódź nadaje się do ślizgu i tym większa jest z reguły jej pojemność (patrz „Liczba miejsc”).

Wymiary kokpitu - wewnętrzna przestrzeń łodzi, w której mieszczą się pasażerowie i ładunek. Im większe są te wymiary, tym bardziej przestronny statek, jednak jego wymiary całkowite (patrz wyżej) odpowiednio się zwiększają. Długość kokpitu mierzy się od dziobu do rufy, szerokość mierzy się w największej odległości między lewą a prawą burtą.

Wymiary łodzi są całkowicie opróżnione i złożone. Im bardziej kompaktowa złożona łódź, tym wygodniej będzie przechowywać i transportować; jednocześnie zbyt małe, w porównaniu z analogami, gabaryty mogą mówić o małej grubości skorupy i stosunkowo małej niezawodności.

Gęstość tkaniny PVC, z której wykonana jest łódź.

Im wyższa gęstość, tym cięższy będzie statek, wszystkie inne rzeczy będą równe. Ponadto ogólnie przyjmuje się, że gęstsza tkanina jest jednocześnie trwalsza, niezawodna i trwała. Wiele jednak zależy również od specyfiki produkcji konkretnej marki PVC. W rezultacie różnica w osiągach między dwiema łodziami o różnych gęstościach może nie być tak znacząca, jak sama różnica w gęstości.