Porównanie Panasonic HC-VX980 vs Panasonic HC-WX970

Ogniskowa standardowego obiektywu aparatu w przeliczeniu na pełnoklatkową matrycę 35 mm. Parametr ten nazywany jest również „ekwiwalentną ogniskową” – EGF.

Sama ogniskowa to odległość od środka optycznego obiektywu (przy ustawianiu ostrości na nieskończoność) do matrycy, przy której na matrycy uzyskuje się najostrzejszy obraz. Jest to jedna z kluczowych cech każdego obiektywu, ponieważ określa kąty widzenia, stopień zbliżenia i odpowiednio specyfikę zastosowania optyki. Jednocześnie niemożliwe jest porównanie różnych opcji pod względem rzeczywistej ogniskowej: prawa fizyki są takie, że dla różnych rozmiarów matryc ta sama ogniskowa da różne kąty widzenia. Dlatego EFG został przyjęty jako uniwersalna cecha i kryterium porównawcze. Można to opisać jako ogniskową, jaką miałby obiektyw z matrycą 35 mm przy tych samych kątach widzenia.

Im dłuższa ogniskowa, tym węższy kąt widzenia i wyższy stopień zbliżenia widzianej sceny. Optyka z EGF do 18 mm należy do klasy ultraszerokokątnych („rybie oko”) i służy przede wszystkim do tworzenia efektów artystycznych. Odległości do 40 mm odpowiadają „szerokokątnemu”, 50 mm daje taki sam stopień zbliżenia jak gołym okiem, zasięg 70-100 mm uważany jest za optymalny dla fotografii portretowej, a duże wartości pozwalają na wykorzystanie optyka już jako teleobiektyw. Znając te przepisy, możesz z grubsza ocenić możliwości obiektywu i jego przydatność do określonych zadań; są też bardziej szczegółowe zalecenia, opisane w dedykowany...ch źródłach.

Należy również pamiętać, że zwykle nowoczesne kamery wideo są wyposażone w obiektywy o zmiennej ogniskowej (zoom), co pozwala na zmianę stopnia zbliżenia i kąta widzenia; zobacz Zoom optyczny, aby uzyskać szczegółowe informacje.

Szybkość transmisji bitów zapewniana przez kamerę podczas nagrywania wideo. Parametr ten jest również nazywany bitrate (tj. liczbą bitów na jednostkę czasu). W przypadku dowolnego formatu pliku używanego do nagrywania ogólna zasada jest taka, że im wyższa szybkość transmisji, tym lepsza jakość obrazu (szczególnie w przypadku formatów wykorzystujących kompresję stratną). Z drugiej strony, wysoka prędkość stawia odpowiednie wymagania co do możliwości używanych kart pamięci - więcej szczegółów patrz "Obsługa kart pamięci"; i odpowiednio zwiększa rozmiar pliku. Dlatego wiele nowoczesnych kamer wideo może pracować z różnymi szybkościami transmisji; pozwala to wybrać najlepszą opcję w zależności od tego, co w danej chwili jest dla Ciebie ważniejsze - maksymalna jakość lub możliwość pracy ze wolną kartą.

Jednocześnie zauważamy, że z punktu widzenia jakości parametr ten ma znaczenie głównie w przypadku profesjonalnego filmowania. Jeśli potrzebujesz aparatu do celów amatorskich, nie musisz gonić za maksymalną przepływnością: w końcu takie modele (i karty pamięci do nich) kosztują odpowiednio.

Zakres czasów otwarcia migawki, w których aparat może działać podczas fotografowania.

Początkowo czas otwarcia migawki to czas, w którym światło wpływa na materiał światłoczuły (film) podczas robienia pojedynczej klatki. W przypadku matryc cyfrowych jest to okres czasu, w którym obraz jest odczytywany z matrycy w celu zbudowania osobnej klatki. Podczas nagrywania wideo interwał ten nie może być większy niż 1 / n, gdzie n to liczba klatek na sekundę (patrz wyżej), ale może być mniejsza - na przykład, fotografowanie z liczbą klatek na sekundę 30 kl./s i szybkością migawki każdej klatki 1/60 s. Nie ma takich ograniczeń dla trybu fotografowania.

Długie ekspozycje są dobre, ponieważ pozwalają na odbiór większej ilości światła do matrycy – odpowiednio obraz jest jaśniejszy, co jest szczególnie ważne przy słabym oświetleniu. Jednocześnie zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania rozmytego obrazu – ze względu na szybki ruch obiektów w kadrze, drżenie rąk operatora i inne przypadkowe ruchy kamery, których nawet system stabilizacji nie jest w stanie zrekompensować. Efekt ten może być przydatny do artystycznego rozmycia ruchu (motion blur), zwłaszcza podczas filmowania, ale w trybie fotograficznym najczęściej jest niepożądany. Krótkie czasy otwarcia migawki pozwalają uzyskać wyraźne kadry, ale przy mniejszej ilości światła, a w przypadku wideo nawet z efektem ostrych, szarpanych ruchów.

W związku z tym różne opcje ekspozycji będą optymalne dla każdej sytuacji..., a im szerszy ich zakres, tym więcej możliwości aparat ma do dostosowania do określonych warunków.

Presety i tryby regulacji balansu bieli dostępne w aparacie.

Balans bieli to cecha, która opisuje charakterystykę oświetlenia filmowanej sceny oraz zniekształcenia, jakie to oświetlenie wprowadza do kolorów odbieranych przez kamerę. Jego zastosowanie wynika z faktu, że nowoczesne matryce cyfrowe nie są w stanie samodzielnie dostosować się do różnych źródeł światła, tak jak robi to ludzkie oko. W praktyce oznacza to, że ten sam obiekt, sfotografowany w oświetleniu o różnych temperaturach barwowych (na przykład przy „ciepłej” lampie żarowej i „zimnej” świetlówce), będzie wyglądał inaczej bez regulacji. Aby tego uniknąć, stosowane jest ustawienie balansu bieli.

Główne opcje takiego ustawienia stosowane we współczesnych kamerach są następujące:

- Auto. Zgodnie z nazwą, w tym trybie elektronika kamery samodzielnie ocenia specyfikę oświetlenia filmowanej sceny i dokonuje odpowiednich korekt w odwzorowaniu kolorów. Ta regulacja jest najwygodniejsza dla operatora, ponieważ nie wymaga od niego żadnych dodatkowych działań – wszystko odbywa się przez automatyzację. Jednocześnie żaden taki system regulacji nie jest idealny i nie zawsze zapewnia 100% zgodność z balansem bieli aktualnego otoczenia. Dlatego nawet w najprostszych modelach, takich jak kieszonkowe (patrz „By Direction”) ta opcja rzadko jest jedyna, nie mówiąc już o profesjonalnym sprzęcie.

- Presety. Możliwość wyboru balansu bieli spośród kilku wariantów dostosowanych do standardowych wa...runków fotografowania — na przykład „słoneczny dzień”, „pochmurny”, „świetlówka”, „żarówka” itp. Taki system jest dość prosty nawet dla niedoświadczonych użytkowników, a jednocześnie dość niezawodny i wszechstronny, chociaż jego specyficzne możliwości zależą bezpośrednio od liczby ustawień wstępnych.

- Podręcznik. Ręczna regulacja balansu bieli zakłada, że operator sam „podpowiada” kamerze, który obiekt uznać za czystą biel – na tej podstawie elektronika wylicza charakterystykę oświetlenia (w przeciwieństwie do trybu automatycznego, gdy obiekt odniesienia wyznaczany jest również bez interwencja użytkownika). Najprostszym sposobem na to jest użycie zwykłej kartki papieru, ale procedura działa również w przypadku neutralnych szarych przedmiotów. Tryb ręczny pozwala bardzo dokładnie ustawić balans bieli dla konkretnej sceny, ale wymaga to trochę czasu i odpowiednich umiejętności – dlatego jest wykorzystywany głównie w profesjonalnych kamerach.

- Regulacja temperatury. Funkcja ta pozwala ustawić określoną wartość temperatury barwowej źródła światła (w kelwinach) - to tej temperaturze będzie odpowiadał balans bieli podczas fotografowania. Ten format konfiguracji jest szybszy i wygodniejszy niż ręczny, ale nie jest powszechnie używany. Wynika to z tego, że dobrze sprawdza się tylko w warunkach studyjnych, gdzie charakterystyka każdego źródła światła jest dokładnie znana – w pozostałych przypadkach ręczna regulacja jest zwykle bardziej niezawodna.

Liczba trybów automatycznej ekspozycji, przewidzianych w konstrukcji aparatu.

Ekspozycją nazywane się określone połączenie podstawowych parametrów nagrywania - czasu otwarcia migawki, przysłony i czułości matrycy. Różne sytuacje mogą wymagać różnych połączeń, aby uzyskać najlepszą jakość obrazu. Na przykład do nagrywania dynamicznych scen wymagane są stosunkowo krótkie czasy otwarcia migawki, aby uniknąć rozmycia każdego kadru - a do normalnego oświetlenia każdego kadru należy otworzyć przysłonę lub zwiększyć czułość. W przypadku trybu portretowego warunki stawia już przysłona itp. Automatyczna ekspozycja znacznie ułatwia ustawienie wszystkich wymienionych parametrów – zamiast ręcznego doboru połączenia wystarczy, że operator włączy w kamerze określony program tematyczny.

Im więcej trybów automatycznej ekspozycji, tym większe możliwości dostosowania się kamery do konkretnej sytuacji, tym łatwiej jest z nim pracować w różnorodnych warunkach nagrywania. Jednocześnie warto zauważyć, że przy podliczaniu tych trybów nasz katalog uwzględnia nie tylko ustawienia automatyczne („portret”, „plaża”, „zachód słońca” itp.), lecz także „pełny automat”, gdy kamera sama określa specyfikę sceny, a także w pełni ręczny tryb ustawienia.

Lista programów tematycznych (tzw. trybów automatycznej ekspozycji) przewidzianych w aparacie. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat znaczenia tych programów, zobacz Autoekspozycja.

Funkcja ta, zgodnie z nazwą, zakłada obecność w konstrukcji drugiej kamery, z której obraz może być rejestrowany jednocześnie z „obrazem” z głównej optyki. Taka kamera zwykle znajduje się na uchylnym ekranie i jest obrotowa, co daje rozszerzone możliwości jej użycia: na przykład operator może jednocześnie nagrywać zarówno do tego, co się dzieje, jak i do siebie; lub możesz użyć dodatkowej kamery, aby uzyskać obraz szerokokątny i pracować z główną optyką przy dużych powiększeniach. Nagrywanie za pomocą dwóch kamer opiera się na zasadzie obrazu w obrazie; jednocześnie niektóre kamery pozwalają jednocześnie rejestrować obraz z głównej optyki w trybie normalnym, bez dodatkowego okna z obrazem z drugiej kamery.

Możliwość wykonywania zdjęć podczas nagrywania wideo. Zwykle jest to realizowane za pomocą osobnego przycisku, po naciśnięciu którego kamera rejestruje widoczny obraz jako zdjęcie, nie przerywając nagrywania.

Współczesne technologie pozwalają na zapisywanie pojedynczych kadrów z już gotowego filmu, jednak jednoczesne fotografowanie wypada korzystnie w dwóch aspektach. Po pierwsze, rozdzielczość „obrazu” w trybie fotograficznym jest często wyższa niż w przypadku nagrywania wideo, a po drugie procedura przetwarzania zdjęcia różni się od metody przetwarzania kadrów wideo i pozwala uzyskać lepszy obraz. Jeśli więc potrzebujesz możliwości uchwycenia poszczególnych momentów filmowanych wydarzeń, warto wybrać model z tą funkcją.

- Obecność wizjera. Obecność wizjera w konstrukcji aparatu - specjalnego urządzenia optycznego w postaci tubusu z okularem i małym ekranem pod nim. W rzeczywistości rola tego urządzenia jest podobna do konwencjonalnego wyświetlacza: prowadzenie kadru, kontrola parametrów nagrywania, oglądanie materiału filmowego. Główna różnica polega na tym, że w tym przypadku ekran jest maksymalnie zamknięty, a jego widoczność jest prawie niezależna od warunków oświetlenia otoczenia; jest niezastąpiony w jasnym świetle słonecznym i w innych podobnych sytuacjach, w których ekspozycje zewnętrzne „oślepiają”. Dodatkowo wizjer może się przydać również w przypadku, gdy ważna jest tajemnica – nie daje odbicia na twarzy operatora i nie demaskuje go; a takie systemy zużywają mniej energii. Z drugiej strony podczas pracy okular należy zbliżyć do oka; a jeśli zewnętrzny wyświetlacz pozwala trzymać aparat np. na wyciągniętej ręce nad głową, to wizjer nie daje takiej swobody manewru. Ponadto filmowanie za pomocą takiego urządzenia może być dość żmudne, szczególnie dla nieprzyzwyczajonych użytkowników; a wizjery są słabo kompatybilne z okularami. W rezultacie element ten znajduje się głównie w profesjonalnych modelach aparatów (patrz „Wg kierunku”).

- Wbudowana lampa błyskowa. Obecność lampy błyskowej w aparacie - pulsujące źródło światła do robienia zdjęcia. Najpopularniejszym celem lampy błyskowej jest oświetlanie w warunkach sł...abego oświetlenia; ponadto może być używany do fotografowania pod jasne światło i do innych zadań specjalnych. W aparatach wyposażonych w lampę podświetlenia (patrz niżej) ta sama lampa może pełnić funkcję lampy błyskowej.

- Podświetlenie lampy. Obecność własnej lampy w konstrukcji kamery do oświetlania niewystarczająco oświetlonych scen. Lampa ta różni się od opisanej powyżej lampy błyskowej tym, że jest przeznaczona do pracy podczas nagrywania wideo i działa w trybie światła ciągłego, a nie pulsacyjnego. Własne oświetlenie pozwala na samodzielne użytkowanie kamery, bez zewnętrznych urządzeń oświetleniowych, których nie zawsze można zainstalować. Nie zapominaj jednak, że jego działanie zużywa również energię akumulatora.

- Gorący but. Gorąca stopka to wyspecjalizowany uchwyt do mocowania opcjonalnych akcesoriów. Najczęściej służy do zewnętrznych lamp błyskowych, ale to nie koniec: do gorącej stopki można przymocować zewnętrzne wizjery, mikrofony, moduły GPS i wiele innych. Istnieje kilka ogólnie przyjętych standardów dla tego osprzętu, ponadto każdy producent stosuje własny zestaw styków pomocniczych do sterowania zaawansowanymi funkcjami sprzętu zewnętrznego; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze takiego sprzętu. Jeśli jednak zamierzamy korzystać z akcesoriów zewnętrznych, warto wybrać aparat z gorącą stopką. Większość z tych modeli to modele profesjonalne (patrz „Przez polecenie”), ale są wyjątki.

- Wbudowany głośnik. Kamera posiada własny głośnik. Funkcja ta umożliwia oglądanie materiału filmowego z dźwiękiem bez korzystania z dodatkowego sprzętu, takiego jak słuchawki. Zwróć uwagę, że jakość wbudowanych głośników zwykle nie jest wysoka i nie są one przeznaczone do poważniejszych zadań (na przykład odtwarzania muzyki); a oglądane pozwalają nie tyle ocenić jakość dźwięku, ile określić, czy dany dźwięk został nagrany.

- Wbudowany projektor. Obecność w budowie kamery własnego projektora. Funkcja ta znacznie ułatwia oglądanie materiału filmowego: pozwala na dostarczenie dość dużego „obrazu” (o przekątnej kilkudziesięciu centymetrów) za pomocą samej kamery, bez korzystania z telewizorów czy innych zewnętrznych ekranów. Co prawda do oglądania potrzebujesz odpowiedniej powierzchni - przynajmniej zwykłej jasnej ściany; a moc samych projektorów jest niska, a w jasnym świetle obraz może być w ogóle niewidoczny. Niemniej jednak, jeśli film ma być pokazany kilku widzom naraz, ta opcja jest zdecydowanie wygodniejsza niż oglądanie go na własnym ekranie aparatu. Dodatkowo na projektorze możesz obejrzeć dowolny film, który jest odpowiedni dla formatu, osadzonego w pamięci - innymi słowy, możesz użyć kamery jako odtwarzacza.

- moduł Wi-Fi. Kamera posiada własny moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi. Standard ten wykorzystywany jest do budowy sieci komputerowych, a od niedawna również do bezpośredniej komunikacji pomiędzy różnymi urządzeniami: laptopami, smartfonami, tabletami itp. Konkretne użycie Wi-Fi może się różnić w zależności od modelu aparatu i obejmować takie opcje, jak bezpośrednie kopiowanie treści na urządzenie zewnętrzne lub nawet do Internetu (na przykład w serwisie YouTube), zdalne sterowanie aparatem, używanie jako kamery internetowej ( patrz poniżej), aktualizacja oprogramowania itp. A wszystko to odbywa się bez użycia przewodów, zasięg komunikacji może sięgać 100 m, a ściany nie są przeszkodą (choć zmniejszają „zasięg”).

- chip NFC. Obecność chipa do komunikacji bezprzewodowej NFC w aparacie. Zasięg takiego połączenia wynosi do 10 cm, a w aparatach pełni rolę pomocniczą, ułatwiając bezprzewodowe połączenie aparatu z urządzeniem zewnętrznym (smartfon, tablet itp.), który również posiada chip NFC. Zamiast przekopywać się przez ustawienia, wystarczy zbliżyć oba urządzenia i potwierdzić połączenie Wi-Fi (patrz wyżej). W związku z tym ten chip jest instalowany tylko w kamerach z bardziej „ważnymi” możliwościami bezprzewodowymi.

- Moduł GPS. Obecność w aparacie wbudowanego modułu nawigacji satelitarnej GPS. Sam taki moduł podczas pracy ustala tylko aktualną lokalizację na podstawie danych z satelitów, ale sposób wykorzystania tych danych zależy od konkretnego modelu kamery. Najczęściej urządzenia z GPS są w stanie co najmniej dodać geotagi do materiału filmowego - informacje o współrzędnych geograficznych miejsca nagrywania; ale poza tym można zapewnić szersze możliwości - na przykład wyszukiwanie wśród materiałów po miejscu filmowania czy nawet pełną nawigację po mapie.

- Odłączany mikrofon. Obecność uchwytu w konstrukcji kamery do instalacji zewnętrznego wymiennego mikrofonu; sam mikrofon może być dołączony lub zakupiony osobno. Funkcja ta jest typowa dla profesjonalnych modeli i kamer 3D podobnych funkcjonalnie do nich (patrz „W stronę”) - pozwala nagrywać dźwięk o wyższej jakości i z mniejszym szumem niż przy pracy wbudowanego mikrofonu.

- Funkcja kamery internetowej. Możliwość podłączenia urządzenia do komputera i wykorzystania go jako kamery internetowej - do wideorozmów, emisji wideo bezpośrednio do sieci, bezpośredniego nagrywania do komputera itp. Przewagą kamer nad tradycyjnymi kamerami internetowymi jest wyższa rozdzielczość i ogólna jakość obrazu. Jednocześnie ta przewaga nie jest ostatnio bardzo wyraźna, a większe wymiary sprawiają, że pełnowymiarowe aparaty nie są tak wygodne; dlatego funkcja ta nie była powszechnie stosowana.

- Bezpośrednia kopia na dysk twardy. Możliwość podłączenia zewnętrznego dysku twardego bezpośrednio do kamery i kopiowania na nią materiału bez użycia komputera. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy musisz wykonać kopię (na przykład w celu zwolnienia pamięci aparatu), a komputera nie ma w pobliżu.

- Druk bezpośredni. Możliwość podłączenia aparatu do drukarki (w celu drukowania zrobionych zdjęć) bezpośrednio, bez użycia komputera. Autorskie narzędzia programowe w takich modelach mogą mieć dość rozbudowane możliwości zarządzania drukowaniem: wybór obrazów, drukowanie wielu kopii, rozmiar i liczbę wydruków na arkuszu, jakość wydruku, komunikaty o błędach itp. Zazwyczaj drukowanie bezpośrednie wykorzystuje technologię PictBridge przy użyciu połączenia USB. Musi być obsługiwana nie tylko przez aparat, ale także przez drukarkę; jednocześnie połączenie nie wymaga dodatkowej konfiguracji, instalacji sterowników itp.