Porównanie Brille MTL-07 vs Delux TF-01

Rodzaj podstawy do jakiej przeznaczona jest oprawka oraz ilość takich gniazd - np. oznaczenie 3xE14 oznacza, że lampa posiada 3 gniazda na trzonek E14.

Liczba miejsc na żarówki jest dość oczywistym parametrem, zauważamy tylko kilka niuansów. Tak więc większa liczba żarówek (wszystkie pozostałe rzeczy są równe) pozwala na osiągnięcie większej jasności i/lub powierzchni świecenia, a także daje gwarancję w przypadku przepalenia jednej z nich - moc lampy zmniejszy się, ale nadal będzie działać. Jednocześnie do lamp stołowych często wystarcza jedno źródło światła, a takie modele są prostsze i bardziej kompaktowe.

Najpopularniejsze rodzaje cokołów to:

- E27. Klasyczny, najczęstszy rodzaj okrągłej („Edison”) podstawy - i ogólnie najpopularniejsza wersja podstawy w lampach domowych i żarówkach pod nimi. Jeśli nie masz konkretnych wymagań co do formy i funkcjonalności lampy stołowej, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na modele z takim uchwytem. Po pierwsze, różnorodność żarówek do E27 jest bardzo duża, mogą być różnego typu, mocy, jasności i koloru światła; po drugie, takie żarówki są sprzedawane prawie wszędzie i nie jest trudno je znaleźć.

- E14. Jest „mały gwint”. Mniejsza wersja okrągłej podstawy Edisona w porównaniu do opisanego powyżej E27, ma połowę średnicy (14 mm zamiast 27 mm). W związku z tym żarówki do takiego wkładu są również mniejsze i słabsze niż źródł...a światła do E27. Wśród lamp stołowych podstawa E14 znajduje zastosowanie głównie w modelach małogabarytowych, gdzie nie ma możliwości zamontowania pełnowymiarowej lampy E27.

- G4. Podstawa dwupinowa o średnicy pinów od 0,65 do 1,05 mm i odległości między nimi 4 mm. Stosowany jest głównie do okrągłych lub podłużnych żarówek halogenowych. Pod względem wielkości żarówki takie są podobne do tych stosowanych z trzonkiem E14 (patrz wyżej), ale z wielu powodów są znacznie rzadziej spotykane, jak lampy biurkowe pod trzonkiem G4.

- G6. 2-pinowa podstawa z ok. 6 mm odstępem między pinami. Występuje głównie w lampach halogenowych, podobnych do G4.

- GY6.35. Kolejna odmiana "sześciomilimetrowej" dwupinowej podstawy, z nieco grubszymi stykami niż G6. W takie zaślepki są wyposażone głównie lampy halogenowe, m.in. z przełączaną mocą.

- G9. 2-stykowa podstawa z rozstawem styków 9 mm. Stosowany głównie do konwencjonalnych lamp halogenowych; jednak rozmiar podstawy pozwala na zastosowanie go w większych i mocniejszych lampach niż w przypadku G4. Jednak ten rodzaj kontaktu jest uważany za dość specyficzny i jest stosunkowo rzadki.

- G23. Dwustykowa podstawa z odstępem między stykami 23 mm i średnicą styków 2 mm. W przeciwieństwie do opisanych powyżej styków typu G, stosowany jest głównie w świetlówkach z wydłużoną żarówką w kształcie litery U.

- GU10. 2-stykowa podstawa / cokół ze standardowym rozstawem styków 10 mm. Posiada wybrzuszenia na końcach sworzni, przeznaczone do mocowania w uchwycie przez obracanie.

- G10q. Specyficzny rodzaj podstawy stosowany w świetlówkach, które mają formę pierścienia. Niekompatybilny z oryginalnym G10.

- GU5.3. Podstawa dwupinowa o standardowej średnicy styku 1,4-1,6 mm i odległości między nimi 5,33 mm. Występuje głównie w lampach LED z charakterystycznym odbłyśnikiem „kopułowym”.

- 2G7. Czteropinowa podstawa, podobna do powyższej G23, do świetlówek kompaktowych w kształcie litery U. Różnica między takimi lampami od modeli z G23, oprócz liczby i kształtu styków, tkwi również w niektórych cechach ich pracy.

- R7S. Nasadki R7s mają konstrukcję sparowaną: sama lampa jest wydłużona, a na jej końcach znajdują się dwa styki wpuszczone w izolację. W związku z tym w gniazdach, w których na obu końcach zamontowana jest taka lampa, znajdują się metalowe kołki, które po zamontowaniu sięgają do styków. Całkiem specyficzny rodzaj podstawy, większość lamp pod R7S to halogenowe źródła światła kwarcowego o dość dużej mocy. Dlatego ta opcja nie otrzymała dystrybucji wśród lamp stołowych.

- T5. Miniaturowa dwupinowa podstawa używana głównie do małych, ale jasnych diod LED. Wkład do takiej podstawy jest niezwykle rzadki, głównie wśród dość specyficznych modeli - w szczególności urządzeń laboratoryjnych, które łączą lupę i oświetlenie na ruchomej nodze.

Maksymalna moc źródła światła dozwolona dla tej lampy.

Parametr ten ma inne znaczenie w zależności od źródła światła (patrz odpowiedni punkt). Jest to najbardziej krytyczne w przypadku modeli z oprawkami na żarówki wymienne: moc zastosowanych żarówek nie powinna przekraczać maksymalnej mocy oprawy. W przeciwnym razie przegrzeje się, a konsekwencje mogą być bardzo nieprzyjemne - aż do pożaru. W takim przypadku w przypadku modeli z kilkoma wkładami wskazana jest łączna moc wszystkich zainstalowanych źródeł światła. Aby określić maksymalną dopuszczalną moc pojedynczej żarówki, musisz podzielić całkowity limit przez liczbę wkładów. Na przykład w modelu z 7 „miejscami” i limitem 140 W można umieścić żarówki nie większe niż 140/7 = 20 W.

Osobno warto przypomnieć, że rzeczywista jasność żarówki będzie zależeć nie tylko od jej mocy, ale także od jej rodzaju. Tak więc przy tej samej jasności „energooszczędne” lampy fluorescencyjne mają moc 3 - 5 razy mniej niż żarówki, a źródła światła LED - 10 razy mniej. Dzięki temu obsługa małej mocy nie przeszkadza w osiągnięciu wysokiej jasności.

W przypadku lamp biurkowych z wbudowanymi diodami LED ich maksymalna moc odpowiada rzeczywistej mocy jednostki LED. Możesz z grubsza oszacować możliwości takiej lampy za pomocą powyższego wzoru - jasność diody LED odpowiada jasności żarówki o 10 razy większej mocy. Na przykład, jeśli zwykłeś radzić sobie z 60-watową żarówką, najprawdopodobniej wystarczy ci 8-watowa lam...pa LED.

Moc określa również pobór mocy lampy. Nie jest on jednak szczególnie wysoki w lampach stołowych, a w modelach z wymiennym wkładem, ponadto nie zależy od maksymalnej mocy samej lampy, ale od właściwości faktycznie zainstalowanych żarówek.

Materiał, z którego wykonany jest korpus i/lub klosz lampy.

- Plastikowy. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny, dzięki czemu jest popularnym materiałem. Plastik może mieć dowolny kolor i przezroczystość, z łatwością można z niego wykonać nawet części o skomplikowanych kształtach, a takie produkty trochę ważą. Wadą tej opcji jest stosunkowo niska wytrzymałość; jednak w przypadku lamp stołowych w zupełności wystarcza do normalnego użytkowania, a nawet w przypadku różnych codziennych „kłopotów”, takich jak upadek ze stołu na podłogę. Generalnie plastik jest słabo odporny na zarysowania – ale ten szczegół jest czysto estetyczny, zresztą wiele zależy od konkretnego rodzaju plastiku.

- Metal. Ogólna nazwa łącząca kilka rodzajów stopów. Wskazuje się, gdy producent, z tego czy innego powodu, postanowił nie określać składu metalu użytego do lampy. W każdym razie takie etui i odcienie są zauważalnie mocniejsze i bardziej niezawodne niż plastikowe, ale są droższe i w większości przypadków ważą więcej.

- Stal. Stal może być stosowana zarówno w zaawansowanych, jak i stosunkowo niedrogich lampach stołowych. W pierwszym przypadku produkt często wykonany jest ze stali nierdzewnej i ma polerowaną powierzchnię, w drugim można zastosować prostsze gatunki stali z farbą lub inną powłoką ochronną. Tak czy inaczej, ten materiał jest trwały i tańszy niż aluminium, jednak waży znacznie więcej.

- Aluminium. Ten materiał można przypisać do klasy pr...emium. Aluminium łączy w sobie wytrzymałość stali i niską wagę plastiku; ponadto takie obudowy i abażury mogą mieć dość stylowy i bogaty wygląd, świetnie nadają się do lamp high-tech. Wadą tego materiału jest tradycyjna - dość wysoka cena.

- Szkło. Materiał używany głównie w lampach dekoracyjnych i lampach świecowych (patrz Typ). Szkło może być przezroczyste lub półprzezroczyste, mieć różne kolory i być uzupełnione różnymi wytłaczanymi zdobieniami. Podobny wygląd można uzyskać przy użyciu plastiku, ale szkło wygląda bardziej „reprezentacyjnie”, ponadto bardzo długo zachowuje swój pierwotny wygląd – dzięki swojej odporności na zarysowania. Takie lampy okazują się ciężkie, ale może to być zarówno wadą, jak i zaletą – masywny korpus jest bardziej stabilny i stwarza dodatkowe poczucie solidności. Ale jednoznacznymi wadami lamp szklanych są kruchość i wysoki koszt.

- Drewno. Kolejny materiał stosowany w lampach dekoracyjnych. Warto zauważyć, że drzewo nie tylko dobrze wygląda, ale też jest całkiem praktyczne: wytrzymałość takiego materiału jest porównywalna z właściwościami plastiku (a czasem nawet wyższa), a drobne ryski na nim mogą być zupełnie niewidoczne. Drewniane obudowy są jednak trudniejsze do wykonania i znacznie droższe – i to dość, że opisane zalety nie uzasadniają różnicy w cenie. A stylistycznie nie pasują do wyposażenia nowoczesnego miejsca pracy. Dlatego drewno w lampach stołowych jest używane wyłącznie jako materiał projektowy.

- Ceramika. Ceramika pozwala na nadanie oprawie przytulnego „domowego” wyglądu, dzięki czemu doskonale nadaje się do lamp stołowych i modeli dekoracyjnych (patrz „Rodzaj”). Główną wadą tego materiału jest kruchość i wrażliwość na uderzenia. Rzeczywiście, wiele rodzajów ceramiki może pękać podczas upadku lub innego silnego uderzenia, ale istnieją również odmiany o wysokiej wytrzymałości; specyficzne właściwości materiału są zwykle bezpośrednio związane z kategorią cenową lampy.

- Tekstylia. Tkanina praktycznie nie jest używana w przypadkach, jednak często znajduje się w abażurach i abażurach, zwłaszcza wśród lamp stołowych (patrz „Rodzaj”): tkanina delikatnie rozprasza przechodzące przez nią światło i może nadać mu taki czy inny odcień.