Porównanie Bosch Gaz 6000 WBN-18C RN 18 kW vs Vaillant atmoVIT VK INT 484/1-5 48.9 kW

Ze względu na sposób montażu kotły dzielą się na dwa podstawowe rodzaje: ścienne i stojące.

— Kotły ścienne, jak sama nazwa wskazuje, przeznaczone są do montażu ściennego. Mają zwykle niewielką moc, co pozwala obejść się bez osobnego pomieszczenia do ich montażu; oraz stosunkowo niewielkie wymiary, pozwalające dopasować kocioł do wnętrza kuchni czy łazienki.

— Kotły stojące mają zwykle większą moc w porównaniu do ściennych, co odpowiednio wpływa na ich wagę, wymiary i w rzeczywistości sposób montażu. Waga wynika również z obecności żeliwnego wymiennika ciepła, który jest uważany za bardziej niezawodny i trwały niż miedziany, stalowy lub siluminowy. Kotły stojące obejmują większość kotłów o mocy 50 kW i prawie wszystkie kotły o mocy 100 kW lub więcej.

— Parapetowe. Kotły tego typu również można nazwać „przyściennymi” - przeznaczone są one do montażu blisko ściany; jednocześnie sam montaż może być zarówno ścienny, jak i stojący, w zależności od wymiarów i wagi urządzenia. Wszystkie kotły parapetowe są opalane gazem (patrz "Źródło energii") i mają zamkniętą komorę spalania (patrz poniżej); w danym przypadku komin wyprowadza się bezpośrednio przez ścianę, w pobliżu której znajduje się kocioł. Jedną z kluczowych zalet takich urządzeń jest ich mały rozmiar; kocioł parapetowy jest uważany za dobry wariant dla małego mieszkania w mieście lub prywatnego domu z małymi pokojami. Do zalet t...akich urządzeń należy również to, że nie spalają one powietrza z pomieszczenia i natychmiast usuwają produkty spalania na zewnątrz. Dodatkowo wiele kotłów tego typu posiada otwory konwekcyjne i przy pracy pełni również rolę grzejników.

W zależności od zestawu funkcji kotły są podzielone na jednoprzewodowe i dwuprzewodowe.

- Jednoprzewodowy kotły które są wyposażone w wymiennik ciepła, w którym ciepło ze spalania paliwa jest przekazywane do nośnika ciepła w instalacji grzewczej. Jedyną funkcją takich kotłów jest ogrzewanie pomieszczeń. Technicznie możliwe jest zastosowanie kotłów jednoprzewodowych do dostarczania ciepłej wody, lecz wymaga to dodatkowego bojlera (tzw. bojlera pośredniego ogrzewania).

- W kotłachdwuprzewodowych, pierwotny wymiennik ciepła jest uzupełniony wtórnym wymiennikiem, w związku z tym, kocioł o takiej konstrukcji, oprócz ogrzewania pomieszczeń dostarcza również gorącą wodę. Przy tym, można wykorzystać zarówno bieżącą wodę, jak i wodę zgromadzoną w specjalnym pojemniku (patrz. Wbudowany bojler).

Maksymalna powierzchnia pomieszczenia, którą kocioł może wydajnie ogrzać. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne budynki mają różne właściwości termoizolacyjne, a nowoczesne budynki są znacznie „cieplejsze” niż domy 30-letnie, a tym bardziej 50-letnie. W związku z tym, punkt ten ma raczej charakter referencyjny i nie pozwala na pełną ocenę rzeczywistego ogrzewanego obszaru. Istnieje wzór, za pomocą którego można wywnioskować maksymalną powierzchnię grzewczą, znając moc użyteczną kotła i warunki klimatyczne, w których będzie on używany; zobacz "Moc użyteczna", aby uzyskać szczegółowe informacje. W naszym przypadku powierzchnia grzewcza liczona jest według wzoru „moc kotła pomnożona przez 8”, co w przybliżeniu jest równoznaczne wykorzystaniu w kilkunastoletnich domach.

Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.

Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.

Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).

Minimalna moc cieplna, z jaką kocioł grzewczy może pracować w trybie ciągłym. Praca z minimalną mocą pozwala zmniejszyć liczbę cykli włączania i wyłączania, które niekorzystnie wpływają na trwałość kotłów grzewczych.

Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.

Maksymalna temperatura robocza chłodziwa w układzie kotła podczas pracy w trybie grzania.

Maksymalne dopuszczalne ciśnienie w obiegu grzewczym kotła, przy którym kocioł pracuje i nie ma ryzyka fizycznego uszkodzenia konstrukcji. W systemie grzewczym maksymalne ciśnienie wynosi zwykle około 3 bary, w przypadku systemu zaopatrzenia w ciepłą wodę do 10 barów. Po przekroczeniu maksymalnego ciśnienia uruchamia się zabezpieczenie (zawór bezpieczeństwa) i część wody jest wypuszczana z obiegu, do momentu osiągnięcia normalnego poziomu ciśnienia.

Maksymalne dopuszczalne ciśnienie w obwodzie dostarczania ciepłej wody (CWU) kotła, przy którym może on pracować przez nieograniczony czas bez awarii i uszkodzeń. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Maks. ciśnienie w obiegu grzewczym ”.