Porównanie Canon Speedlite EL-100 vs Canon Speedlite 430EX III

Liczba przewodnia jest główną cechą opisującą moc impulsu świetlnego lampy błyskowej. Jest on opisywany jako maksymalna odległość (w metrach), przy której, przy ISO 100 i przysłonie obiektywu f/1 (przysłona 1), lampa błyskowa jest w stanie oświetlić „przeciętny” obiekt wystarczająco dla normalnej ekspozycji; Mówiąc najprościej - w jakiej odległości od lampy błyskowej możliwe będzie prawidłowe sfotografowanie sceny przy określonym ISO i przysłonie.

Istnieją formuły, według których znając liczbę przewodnią, można wywnioskować praktyczną odległość fotografowania dla każdej określonej wartości czułości i przysłony. Najprostszy wzór na obliczenie odległości przy ISO 100 wygląda następująco: S = N / f, gdzie S to odległość, N to liczba przewodnia, a f to wartość przysłony. Na przykład dla liczby przewodniej 56 i obiektywu f/2,8 odległość ta będzie wynosić 56/2,8 = 20 m. Zwiększenie lub zmniejszenie czułości odpowiednio 2 razy zwiększa lub zmniejsza wskazaną odległość o około 1,4 razy. Jeśli chcesz jak najdokładniej obliczyć odległość, skorzystaj z bardziej szczegółowych wzorów, które można znaleźć w specjalistycznych źródłach.

Oddzielnie należy zauważyć, że liczby przewodnie błysków są z reguły wskazywane przez producentów dla określonych ogniskowych obiektywów. Wynika to z faktu, że im krótsza ogniskowa i odpowiednio szerszy kąt widzenia, tym więcej światła potrzeba do oświetlenia sceny i tym mocniejszy powinien być impuls błysku (przy tej samej odległości). Dl...atego przy wyborze według liczby przewodniej warto zwrócić uwagę na ogniskową podaną przez producenta i wybrać model z rezerwą chodu - zwłaszcza, że liczby przewodnie są często przepisywane dla obiektywów o dość „dalekim zasięgu” (z ogniskowej około 80-100 mm w ekwiwalencie 35 mm).

Czas, potrzebny lampie błyskowej lub generatorowi (w przypadku lamp studyjnych) na przygotowanie się do następnego impulsu. Im jest mniejszy, tym lepiej. Parametr ten jest szczególnie ważny przy robieniu zdjęć seryjnych, gdy odstęp między klatkami jest niewielki: jeśli często fotografujesz w tym trybie, warto poszukać lampy błyskowej o jak najkrótszym czasie ładowania. Należy również pamiętać, że w specyfikacji zwykle podaje się najkrótszy czas ładowania; w niektórych trybach pracy może on być większy niż zadeklarowano.

Liczba błysków, jaką lampa błyskowa może wytworzyć bez ładowania lub wymiany baterii (patrz „Zasilanie”). Parametr ten jest bardzo przybliżony, ponieważ w praktyce silnie zależy od wielu czynników: czasu trwania błysku, wykorzystania wyświetlacza i jego podświetlenia (jeśli takowe są obecne, patrz poniżej), podświetlenia autofokusa (patrz „Funkcje i możliwości”) itp., a w przypadku wymiennych baterii - nawet od ich jakości. Często producenci podają w specyfikacji „idealną”, maksymalną możliwą liczbę błysków - tj. przy ich minimalnym czasie trwania, nieużywaniem dodatkowych funkcji, a nawet optymalnym trybem temperaturowym akumulatora. W rzeczywistości wskaźnik ten może być niższy. Niemniej jednak dane podane w specyfikacji umożliwiają ocenę autonomii lampy błyskowej, a nawet porównanie różnych modeli ze sobą.

Lampy błyskowe z obsługą formatu TTL. TTL to skrót od „przez obiektyw”, czyli "Przez soczewkę"; Jest to nazwa metody pomiaru ekspozycji przez ilość światła przechodzącego bezpośrednio przez obiektyw aparatu.

W fotografii cyfrowej TTL działa na zasadzie przedbłysku: przed główną ekspozycją lampa błyskowa emituje jeden lub więcej impulsów testowych. Ilość światła padającego z fotografowanego obiektu jest mierzona przez specjalne czujniki, na podstawie tych danych elektronika sterująca ustawia niezbędne parametry fotografowania, po których następuje właściwa ekspozycja. Pozwala to na precyzyjne dostrojenie aparatu i uzyskanie najlepszej jakości obrazu. Odstęp między impulsami testowymi a roboczymi jest dość mały, że może być całkowicie niewidoczny gołym okiem (zwłaszcza, gdy błysk jest zsynchronizowany przednią kurtyną migawki lub krótkim czasem otwarcia migawki).

Wielu współczesnych producentów aparatów ma własne konstrukcje i odmiany technologii TTL, różniące się odpowiednio nazwą: np. Canon ma E-TTL i E-TTL II, Nikon D-TTL (we wczesnych modelach) i i-TTL (w późniejszych modelach). ) , dla Pentax - P-TTL itp. Obsługa jednej lub drugiej odmiany jest bezpośrednio związana z kompatybilnością lampy błyskowej z aparatami (patrz wyżej), a różne formaty zwykle nie są ze sobą kompatybilne.

Możliwość ręcznej zmiany mocy strumienia świetlnego z lampy błyskowej (przy stałym czasie trwania impulsu, patrz wyżej). Ta funkcja jest dostępna w większości nowoczesnych modeli; pozwala ustawić optymalne parametry fotografowania, aby nie „prześwietlić” kadru.

Charakterystyka modeli z regulacją mocy zwykle wskazuje poziomy, na które można ją ustawić. Tradycyjnie każdy kolejny (w kolejności malejącej) poziom odpowiada połowie potęgi poprzedniego i są one oznaczone liczbami ułamkowymi: 1/1 (pełna potęga), 1/2, 1/4, 1/8 itd. Funkcje kontrolowania mocy błysku w zależności od parametrów fotografowania są szczegółowo opisane w specjalnych źródłach, ale w każdym razie im więcej poziomów ustawień, tym więcej możliwości ustawienia optymalnych parametrów. Dotyczy to szczególnie strzelań na krótkich dystansach, gdzie wzrasta ryzyko nadmiernej „ekspozycji”.

Kąt, pod którym rozchodzi się główny strumień światła z lampy błyskowej. Parametr ten wyraża się nie bezpośrednio w stopniach, ale poprzez ogniskowe odpowiednich obiektywów w milimetrach: na przykład kąt rozproszenia 105 mm odpowiada kątowi widzenia obiektywu o tej samej ogniskowej (odpowiednik 35 mm). Pozwala to w łatwy sposób dobrać lampę błyskową do konkretnej optyki, tak aby jak najefektywniej oświetliła całą przestrzeń, która wpada w kadr. A najbardziej zaawansowane współczesne lampy błyskowe mogą mieć zmienny kąt rozproszenia, co pozwala dostosować je do różnych funkcji fotografowania/nagrywania; funkcja ta jest szczególnie przydatna przy korzystaniu z obiektywów zmiennoogniskowych. Zmiana kąta rozproszenia odbywa się dzięki ruchomemu obiektywowi, zamontowanemu w główce lampy i może być realizowana zarówno automatycznie, jak i ręcznie (więcej szczegółów w punkcie „Funkcje i możliwości”).

Możliwość obrócenia głowicy lampy (lampy) na bok.

Fotografowanie z lampą błyskową skierowaną bezpośrednio na scenę „z przodu” nie zawsze jest najlepszą opcją: w szczególności ten tryb wytwarza ostre, nieprzyjemne cienie, a przy fotografowaniu portretowym prowadzi do efektu „czerwonych oczu”. Jednocześnie, obracając głowę w kierunku sufitu, można uzyskać miękkie, rozproszone światło. Istnieją inne zastosowania głowic obrotowych.

Najprostsze modele lamp błyskowych z tą funkcją zwykle można obracać tylko w pionie. Bardziej zaawansowane opcje obejmują obrót poziomy. Tutaj zauważamy, że im większy kąt, tym więcej możliwości regulacji położenia głowicy daje lampa błyskowa. Zwykle nie przekracza 90° w pionie, a w płaszczyźnie poziomej może osiągnąć pełne 360°.

— Oświetlenie autofokusa. Lampa błyskowa posiada dodatkową funkcję oświetlającą system autofokusa aparatu. Współczesne aparaty fotograficzne w przeważającej mierze wykorzystują tzw. pasywne systemy autofokusa, które mają jedną poważną wadę: bardzo niską skuteczność przy słabym oświetleniu i/lub niskim kontraście fotografowanego obiektu. Oświetlenie autofokusa ma rozwiązać ten problem: przed ustawieniem ostrości scena jest oświetlana przez osobną lampę, umieszczoną w tym przypadku bezpośrednio w korpusie lampy. Zapewnia to wystarczającą liczba światła, aby autofokus działał prawidłowo. Najczęściej podświetlacze wytwarzają światło o charakterystycznej czerwonawej barwie, jednak niektóre zaawansowane modele wykorzystują oświetlenie w podczerwieni – niewidoczne dla oka, jednak odbierane przez kamerę. Ponadto systemy oświetlenia mogą wykorzystywać specjalny wzór światła zamiast pełnej wiązki, co również bardziej ułatwia pracę systemów autofokusa. W każdym razie obecność tej funkcji jest szczególnie ważna, biorąc pod uwagę, że lampa błyskowa jest często używana jako źródło światła w warunkach słabego oświetlenia.

— Sterowanie w aparacie. Możliwość zmiany ustawień lampy błyskowej za pomocą elementów sterujących samego aparatu, do którego jest podłączona. W niektórych przypadkach (na przykład w przypadku połączenia bezprzewodowego) jest to znacznie wygodniejsze niż przenoszenie uwagi z aparatu na lampę błyskową.

— Automatyczne powiększanie. Możliwość automatycznej zmiany kąta rozproszenia światła lampy błyskowej. Informacje na temat kąta rozproszenia można znaleźć w odpowiednim akapicie powyżej; tutaj zauważamy, że ta funkcja zapewnia synchronizację lampy błyskowej z obiektywem: gdy zmienia się ogniskowa obiektywu, kąt rozproszenia zmienia się automatycznie. Zapewnia to najefektywniejsze doświetlenie sceny, a jednocześnie eliminuje konieczność każdorazowego ręcznego dopasowywania lampy błyskowej do zmienionego kąta widzenia.

— Ręczny zoom. Możliwość ręcznej zmiany kąta rozproszenia błysku (patrz: „Kąt rozproszenia światła”). Funkcja ta rozszerza możliwości „dostrajania” parametrów pracy i umożliwia ustawienie parametrów, które nie są dostępne w przypadku automatycznego powiększania (patrz wyżej). Dodatkowo przyda się, jeśli musisz używać kilku obiektywów stałoogniskowych o różnych ogniskowych - lampę błyskową można łatwo dostosować do każdego z nich.

— Pracuj w trybie wiodącym. Możliwość obsługi lampy błyskowej jako lampy głównej w systemie z wieloma lampami błyskowymi. Sterowanie całym systemem odbywa się poprzez lampę główną, ustawiane są parametry pracy lamp podrzędnych i wydawana jest komenda wyzwolenia błysku (pamiętaj, że sama lampa główna może w ogóle nie wyzwolić impulsu). Jeśli planujesz fotografować z wykorzystaniem systemu wielu lamp błyskowych, na pewno przyda Ci się model z tą funkcją – bez niej stworzenie systemu nie będzie możliwe. Oczywiście lampy błyskowe master i slave muszą być wzajemnie kompatybilne; Tę kwestię należy wyjaśnić osobno.

— Praca w trybie slave. Możliwość obsługi lampy jako slave w systemie multi-flash. W tym trybie urządzenie łączy się z główną lampą błyskową i wyzwala błysk na jej polecenie. Więcej informacji na temat systemów flash można znaleźć w części „Praca w trybie głównym” powyżej.

— Synchronizator radiowy. Urządzenie przeznaczone do bezprzewodowego sterowania lampą błyskową lub zestawem lamp błyskowych (jeśli każda z nich posiada własny odbiornik). Zazwyczaj odrębny moduł instalowany w gorącej stopce; Po wydaniu polecenia strzału moduł ten dostarcza sygnał radiowy do wszystkich skonfigurowanych dla niego odbiorników, zapewniając synchroniczne wyzwalanie błysków. Jednocześnie niektóre modele lamp z tą funkcją mogą odbierać nie tylko sygnał rozruchowy, jednak także parametry pracy (przede wszystkim czas trwania i moc impulsu) za pośrednictwem kanału radiowego.

Możliwość bezprzewodowego podłączenia lampy do aparatu lub do innej lampy błyskowej w trybie master/slave (o ile takie funkcje są dostępne, patrz poniżej). Format i konkretne cechy takiego połączenia mogą być różne: połączenie przewodowe, kanał IR, radio itp. Sterowanie bezprzewodowe jest niezbędne, jeśli konieczne jest umieszczenie lampy błyskowej z dala od aparatu; Ułatwia także tworzenie wielu systemów lamp błyskowych w celu uzyskania optymalnego oświetlenia. Funkcje te są szczególnie przydatne podczas fotografowania w studiu (choć nie ograniczają się do tego).