Porównanie Xiaomi Mesh System AX3000 (1-Pack) vs Xiaomi Mi Wi-Fi6 Router AX6000

Ogólny rodzaj urządzenia. W dzisiejszych czasach oprócz znanych wielu z nas routerów (zarówno zwykłych, jak i gamingowych) można znaleźć w sprzedaży routery ADSL, punkty dostępowe (w tym kierunkowe), systemy MESH, Adaptery Wi-Fi , Wzmacniacze Wi-Fi oraz nawet terminale satelitarnego. Oto szczegółowy opis tego typu urządzeń:

— Router. Urządzenia znane wielu jako najpopularniejszy sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu. Jednak użytek takiej elektroniki nie ogranicza się do tego - można ją również wykorzystać do tworzenia sieci lokalnych i do jakichś innych, bardziej specyficznych celów. Od strony technicznej router jest punktem dostępowym do sieci bezprzewodowej obsługującej tryb NAT; aby uzyskać więcej informacji na temat tego trybu, zobacz „Funkcje i możliwości”, tutaj zauważamy, że to dzięki NAT możliwy jest dostęp do Internetu z kilku komputerów/gadżetów działających jednocześnie za pośrednictwem jednego konta dostawcy.

— Router gamingowy. Odmiana routerów opisanych powyżej, zoptymalizowana do użytku w grach online. Cechy takich urządzeń to obsługa najnowszych standardów komunikacji, wysoka prędkość połączenia przy minimalnych opóźnieniach, a także...obecność specjalnych narzędzi i funkcji (priorytet ruchu w grach, akceleratory połączeń, integracja z usługami gier, a nawet niektórymi grami online itp.). Specyficzna funkcjonalność routera do gier może być różna, jednak jeśli dążysz do maksymalnej prędkości i wygody w grach sieciowych, warto wybrać urządzenie z tej kategorii.

— Modem/router ADSL. Routery bezprzewodowe (patrz wyżej) zapewniające dostęp do Internetu za pomocą technologii ADSL. Kluczową zaletą tej technologii jest możliwość korzystania z istniejących sieci telefonicznych bez kłopotów z okablowaniem; jednocześnie komunikacja internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie kolidują ze sobą. Z drugiej strony, takie połączenie jest gorsze od przewodowego Ethernetu pod względem prędkości i funkcjonalności (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wejście danych (port WAN)”); dlatego w dzisiejszych czasach ADSL stopniowo „schodzi ze sceny”, a na rynku nie ma zbyt wielu urządzeń do tej technologii.

— Punkt dostępu. Urządzenia przeznaczone głównie do wykorzystania jako swego rodzaju „przejściówki” pomiędzy sieciami przewodowymi a urządzeniami bezprzewodowymi, a także do komunikacji pomiędzy poszczególnymi segmentami sieci poprzez kanał bezprzewodowy. Podstawową różnicą między takimi urządzeniami a routerami (patrz wyżej) jest brak funkcji NAT (patrz „Funkcje i możliwości”) - dlatego każde urządzenie bezprzewodowe podłączone do punktu dostępowego przesyła do sieci własny adres IP. Typowym przykładem sieci opartej na takim sprzęcie jest wspólny router do łączenia się z Internetem oraz kilka punktów dostępowych umieszczonych w kluczowych lokalizacjach i połączonych przewodowo z routerem.

— Kierunkowy punkt dostępu. Odmiana punktów dostępu opisanych powyżej, w których obszar zasięgu ma wyraźną kierunkowość. Mówiąc prościej, sygnał z takiego urządzenia nie rozchodzi się równomiernie we wszystkich kierunkach, lecz w pewnym kierunku, w postaci wiązki lub sektora. Taki sprzęt ma dwa główne obszary zastosowania. Pierwszy to sytuacje, w których punkt dostępu należy zainstalować nie pośrodku, a na krawędzi nakładanego obszaru - na przykład w rogu pokoju. W tym przypadku kierunkowa konstrukcja pozwala skoncentrować prawie całą moc nadajnika w obszarze roboczym, nie marnując jej na „niepotrzebne” kierunki. Drugim przypadkiem użycia jest komunikacja bezprzewodowa na duże odległości, na przykład między sieciami w różnych budynkach w trybie pomostowym (patrz „Funkcje i możliwości”); niektóre kierunkowe punkty dostępu mają zasięg do 10 km. Oczywiście do takiego połączenia urządzenie po drugiej stronie kanału bezprzewodowego również musi mieć odpowiedni zasięg, więc najprościej w takich przypadkach wykorzystać dwa punkty dostępu o tych samych parametrach.

— System MESH. Sprzęt do budowy sieci bezprzewodowych w formacie MESH. Ideą tego formatu jest użycie dużej liczby kompaktowych i stosunkowo małej mocy bezprzewodowych nadajników-odbiorników, które mogą komunikować się ze sobą w skoordynowany sposób. Tak więc można pokryć znaczny obszar (nawet do małego miasta), zapewniając niezawodne połączenie w dowolnym miejscu obszaru zasięgu. Dzieje się to w następujący sposób: laptop, smartfon lub inny gadżet Wi-Fi wchodzi w interakcję z najbliższym węzłem sieci MESH, następnie dane są przesyłane do głównego routera lub punktu dostępowego bezprzewodowo, wzdłuż łańcucha między węzłami. W tym przypadku stosuje się tzw. routing dynamiczny: sieć sama wyznacza optymalną ścieżkę transmisji danych i automatycznie ją zmienia, gdy użytkownik przemieszcza się między poszczególnymi węzłami.
W rzeczywistości dynamiczny routing jest kluczową różnicą między urządzeniami MESH a bardziej tradycyjnymi wzmacniaczami Wi-Fi. Przy tym praca odbywa się w formacie „bezproblemowym”: podczas przełączania z jednego węzła na drugi nie dochodzi do utraty komunikacji, a funkcje sieciowe wymagające stabilnego połączenia (pobieranie, oglądanie filmów, gry online, sesje autoryzacji) nie są przerywane. Innymi słowy, użytkownik w ogóle nie zauważa przełączania między poszczególnymi węzłami. Ponadto taki format pracy pozwala na utrzymanie stabilnej prędkości połączenia (podczas gdy użytek tradycyjnych wzmacniaczy, zwłaszcza w postaci łańcuchów, znacznie zmniejsza prędkość). Dzięki temu sieć MESH może być doskonałym rozwiązaniem w sytuacjach, w których potrzebny jest zestaw kilku wzmacniaczy Wi-Fi – od prywatnego domu z 2-3 piętrami po kompleksy biurowe i przemysłowe, a nawet dzielnice miejskie. Ponadto sprzęt do takich sieci może być sprzedawany w zestawach po kilka szt. (do 8); zobacz „W zestawie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

— Adapter Wi-Fi. Adaptery do łączenia się z sieciami Wi-Fi przeznaczone do komputerów stacjonarnych i innych urządzeń, które początkowo nie mają wbudowanych modułów Wi-Fi. Taki sprzęt może być zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny - więcej szczegółów patrz „Interfejsy (do adapterów)". W tym miejscu zauważamy, że zakup adaptera Wi-Fi może być dobrą alternatywą dla połączenia przewodowego - zwłaszcza jeśli router znajduje się daleko i niewygodne byłoby ciągnięcie przewodu.

— Wzmacniacz Wi-Fi. Urządzenia zaprojektowane do wzmacniania sygnału Wi-Fi z istniejącego routera lub punktu dostępowego. Pozwalają rozszerzyć obszar zasięgu, pozbyć się „martwych stref”, a także poprawić ogólną jakość komunikacji i sprawić, że sygnał będzie stabilniejszy. Ten rodzaj urządzenia różni się od sprzętu MESH (patrz wyżej), który ma podobny cel, brakiem dynamicznego routingu (wzmacniacze Wi-Fi są zaprojektowane do pracy bezpośrednio z routerem, przynajmniej w stałym łańcuchu), a także w niemożności bezproblemowej pracy (wzmacniacz jest postrzegany jako osobna sieć - patrz dokładniej „Funkcje i możliwości - Tryb wzmacniacza"). Ponadto łączenie się za pośrednictwem takiego urządzenia może znacznie spowolnić prędkość. Z drugiej strony, wzmacniacze Wi-Fi są znacznie tańsze niż węzły systemu MESH. Tak więc ten konkretny rodzaj sprzętu może być najlepszą opcją do prostego użytku domowego, kiedy wystarczy tylko nieznacznie rozszerzyć istniejący zasięg i nie ma potrzeby budowania obszernej sieci z wieloma równoważnymi punktami połączeniowymi. — Internet satelitarny (Starlink). Terminale umożliwiające dostęp do sieci WWW za pośrednictwem łączności satelitarnej. Infrastruktura takich systemów składa się zazwyczaj z satelitów znajdujących się na niskiej orbicie kosmicznej, sieci stacji bazowych na Ziemi oraz terminali klienckich służących do odbioru sygnałów i udostępniania Internetu. Monopolistą w tym obszarze jest należąca do Elona Muska firma SpaceX z jej terminalami Starlink.

Wraz z wprowadzeniem do masowego użytku systemów satelitarnych możliwe stało się zapewnienie szybkiego dostępu do Internetu tam, gdzie wcześniej było to niemożliwe ze względu na brak lub słaby rozwój tradycyjnych metod transmisji danych. Jednocześnie taki Internet przyda się podczas regularnych przerw w dostawie prądu i z dala od cywilizacji. Wśród wad tej technologii wymienia się wysoki koszt sprzętu oraz wysoką miesięczną opłatę za korzystanie z usługi (w porównaniu z tradycyjnym połączeniem kablowym i internetem komórkowym).

Liczba pojedynczych urządzeń, dostarczanych w zestawie.

Parametr ten ma znaczenie przede wszystkim dla urządzeń MESH (patrz „Rodzaj urządzenia”): ta technika została pierwotnie zaprojektowana dla rozgałęzionych sieci bezprzewodowych, w których liczba poszczególnych węzłów może wynosić dziesiątki, przy tym najlepiej współpracują ze sobą węzły MESH jednego modelu. W związku z tym takie urządzenia opłaca się kupować nie osobno, ale w zestawie (2 urządzenia, 3 urządzenia i więcej). Niektórzy producenci urządzeń MESH praktykują produkcję osobnych urządzeń głównych (routerów) i satelitów pomocniczych. Przy czym zwykle mogą one współpracować tylko z konkretnym modelem systemu MESH. W takich przypadkach podawana jest obecność routera lub satelity w komplecie.

. Jednakże inne rodzaje urządzeń Wi-Fi, głównie routery i punkty dostępowe, mogą również być sprzedawane w zestawie po kilka jednostek. Takie zestawy są tak samo przeznaczone do sytuacji, gdy w sieci powinno być kilka urządzeń bezprzewodowych - na przykład, aby zainstalować kilka punktów dostępowych w biurowcu połączonych siecią przewodową.

Sposoby połączenia z Internetem (lub z inną siecią zewnętrzną, np. w trybie pomostu) obsługiwane przez urządzenie.

Klasyczną, najpopularniejszą obecnie wersją takiego połączenia jest LAN (Ethernet), jednak to nie koniec. Połączenie przewodowe może odbywać się również za pośrednictwem ADSL lub światłowodu SFP, a bezprzewodowe – za pośrednictwem sieci komórkowych (za pomocą karty SIM, karty SIM 5G lub modemu zewnętrznego do 3G lub 4G), a także przez Wi-Fi. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:

- Ethernet (RJ45). Klasyczne połączenie przewodowe za pośrednictwem kabla sieciowego za pomocą złącza RJ-45. Znane również jako „LAN”, chociaż to określenie nie jest całkowicie poprawne. W dzisiejszych czasach jest to jeden z najpopularniejszych sposobów przewodowego połączenia z Internetem, jest również szeroko stosowany w sieciach lokalnych. Wynika to z faktu, że prędkość Ethernetu jest w rzeczywistości ograniczona jedynie możliwościami kontrolerów sieciowych; jednocześnie nawet najprostsze moduły obsługują do 100 Mb/s, a w zaawansowanym sprzęcie wartość ta może sięgać nawet 10 Gb/s.

- ADSL. Technologia używana głównie do przewodowych połączeń internetowych za pośrednictwem istnieją...cych stacjonarnych linii telefonicznych. Jest to jej główna zaleta - można używać gotowych linii bez manipulacji przy układaniu dużej liczby dodatkowych przewodów; natomiast ADSL działa niezależnie od połączeń telefonicznych i nie zakłóca ich działania. Jednocześnie prędkość takiego połączenia jest zauważalnie niższa niż przez Ethernet – nawet w zaawansowanym sprzęcie nie przekracza 24 Mb/s. Ponadto ruch podczas komunikacji ADSL jest rozłożony asymetrycznie: pełną prędkość osiąga się tylko podczas pracy nad odbiorem, prędkość transmisji danych jest znacznie niższa, co stwarza problemy w komunikacji wideo i niektórych innych zadaniach. Tak więc w dzisiejszych czasach ADSL jest stopniowo zastępowany przez bardziej zaawansowane standardy, chociaż ta technologia jest wciąż daleko do całkowitego zniknięcia.

- Wi-Fi. Łączenie się ze źródłem danych zewnętrznych przez Wi-Fi. Z definicji ten format jest używany przez adaptery Wi-Fi (patrz „Typ urządzenia), a także większość urządzeń MESH. (Jeśli jednak zestaw dostawczy systemu MESH obejmuje zarówno węzły, jak i główne urządzenie sterujące dla nich, to wejście WAN może być wskazane dla urządzenia sterującego, a często nie jest to Wi-Fi). Również wprowadzanie tego typu danych może być zapewnione w innych typach urządzeń - w szczególności routerach i punktach dostępowych (np. do pracy w trybie pomostu lub wzmacniacza).

- Modem 3G (USB). Połączenie z Internetem przez sieć komórkową 3G za pomocą oddzielnego modemu zewnętrznego podłączonego do portu USB. Najczęściej chodzi o sieci UMTS (rozwój telefonii komórkowej GSM), najbardziej rozpowszechnione w Europie i przestrzeni poradzieckiej; jednak może być również możliwe użycie modemów do sieci CDMA (technologia EV-DO). Te detale, a także kompatybilność z określonymi modelami modemów, należy wyjaśnić osobno. Jednak w każdym przypadku komunikacja 3G może być dobrym rozwiązaniem w sytuacjach, w których przewodowe połączenie z Internetem jest utrudnione lub niemożliwe – na przykład w sektorze prywatnym. Ponadto niektóre urządzenia Wi-Fi z tą funkcją są wyposażone w autonomiczne zasilacze i mogą być używane nawet „w drodze”. Prędkość przesyłania danych w komunikacji 3G jest zbliżona do szerokopasmowego połączenia przewodowego (od 2 do 70 Mb/s przy normalnym sygnale, w zależności od konkretnej technologii); jest to jednak mniej niż w sieciach 4G (patrz niżej), chociaż zasięg 3G jest większy, a sprzęt dla tego standardu jest tańszy.

- Modem 4G (LTE) (USB). Połączenie z Internetem przez sieć komórkową 4G (LTE) za pomocą oddzielnego modemu zewnętrznego podłączonego do portu USB. Pod względem głównych cech jest podobne do opisanego powyżej połączenia 3G, z tą zmianą, że w tym przypadku wykorzystywane są bardziej zaawansowane sieci – czwartej generacji. Szybkość transmisji danych w takich sieciach sięga około 150 Mb/s; nie są one tak rozpowszechnione jak komunikacja 3G, jednak można się spodziewać, że sytuacja wkrótce się zmieni. Ponadto należy zauważyć, że w Europie i przestrzeni poradzieckiej sieci LTE są zwykle wdrażane w oparciu o sieci 3G UMTS i GSM; więc w przypadku braku pełnego zasięgu 4G modemy dla takich sieci mogą pracować w standardzie 3G, a nawet GSM.

- Karta SIM. Połączenie z Internetem przez sieć komórkową za pomocą karty SIM operatora komórkowego zainstalowanej bezpośrednio w urządzeniu. Konkretny typ obsługiwanych sieci zależy zarówno od możliwości routera, jak i od warunków konkretnego operatora komórkowego; jednak wszystkie takie urządzenia są kompatybilne z co najmniej sieciami 3G, a często 4G. Cechy tych sieci zostały szczegółowo opisane powyżej (można tam również przeczytać o zaletach mobilnego połączenia z Internetem). Ta opcja jest wygodna, ponieważ pozwala obejść się bez osobnego modemu USB - wystarczy kupić kartę SIM, której koszt jest niewielki. Ponadto zastosowanie kart SIM pozytywnie wpływa na kompaktowość i łatwość przenoszenia. Z drugiej strony, wbudowany moduł sieci komórkowej odczuwalnie wpływa na całkowity koszt – a kupując go i tak trzeba będzie za niego zapłacić (podczas gdy modelu z obsługą zewnętrznych modemów nie trzeba kupować od razu z modemem, takie urządzenia zwykle umożliwiają również połączenie przewodowe). Dlatego warto zwrócić uwagę na tę opcję, jeśli początkowo planujesz łączyć się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych.

- Karta SIM (5G). Możliwość obsługi urządzeń Wi-Fi w szybkich sieciach mobilnych 5G o szczytowej przepustowości do 20 Gb/s dla odbioru i do 10 Gb/s dla transmisji danych. Realizowane za pośrednictwem karty SIM z odpowiednią obsługą 5G. Dany standard pozwala na zmniejszenie poboru mocy w porównaniu z poprzednimi wersjami, a także wykorzystuje szereg kompleksowych rozwiązań mających na celu poprawę niezawodności i ogólnej jakości komunikacji - w szczególności wieloelementowe macierze antenowe (Massive MIMO) oraz technologie kształtowania wiązki (Beamforming).

- SFP (optyka). Połączenie przez kabel światłowodowy o standardzie SFP. Takie połączenie może być realizowane z dużymi prędkościami (mierzonymi w gigabajtach na sekundę), a światłowód w przeciwieństwie do kabla Ethernet jest prawie niewrażliwy na zakłócenia zewnętrzne. Z drugiej strony, obsługa tego standardu nie jest tania, a jego możliwości są zbędne do użytku domowego. Dlatego SFP znajduje się przede wszystkim w profesjonalnych urządzeniach Wi-Fi.

Maksymalna prędkość, obsługiwana przez urządzenie przy łączności bezprzewodowej w paśmie 5 GHz.

Pasmo to jest wykorzystywane w Wi-Fi 4, Wi-Fi 6 i Wi-Fi 6E jako jedno z dostępnych, w Wi-Fi 5 jako jedyne (patrz „Standardy Wi-Fi”). Prędkość maksymalna podawana jest w specyfikacji w celu zaznaczenia rzeczywistych możliwości konkretnego sprzętu - mogą być one zauważalnie skromniejsze od ogólnych możliwości standardu. Poza tym wszystko zależy od generacji Wi-Fi. Na przykład urządzenia obsługujące Wi-Fi 5 mogą teoretycznie przesyłać do 6928 Mb/s (przy użyciu ośmiu anten), a Wi-Fi 6 do 9607 Mb/s (przy użyciu tychże ośmiu strumieni przestrzennych). Maksymalna możliwa prędkość łączności jest osiągana w określonych warunkach i nie każdy model sprzętu Wi-Fi w pełni je spełnia. Konkretne liczby są umownie podzielone na kilka grup: wartość do 500 MB/s jest dość skromna, wiele urządzeń obsługuje prędkości w zakresie 500 - 1000 MB/s, wskaźniki 1 - 2 GB/s można zaliczyć do średnich wartości, a najbardziej zaawansowane modele w swojej klasie zapewniają prędkość wymiany danych na poziomie ponad 2 GB/s.

Port WAN charakteryzuje zdolność urządzenia do odbioru sygnału przewodowego. Spotyka się modele z jednym portem bądź dwoma portami WAN, a w rzadkich przypadkach może to być większa liczba podłączanych dostawców. Taka rozszerzona liczba złączy WAN wpływa na koszt i w związku z tym występuje częściej wśród routerów przeznaczonych do zastosowań profesjonalnych.

Jeśli chodzi o prędkość, przy wyborze urządzenia priorytetem jest prędkość wyjściowego portu LAN lub Wi-Fi. Natomiast szybsze porty WAN ( 1 Gb/s, 2.5 Gb/s, 5 Gb/s, 10 Gb/s) pozwalają na rozłożenie obciążenia na kilka wyjść jednocześnie bez obniżania wskaźników szybkości, jak to może mieć miejsce w przypadku portu WAN 100 Mb/s.

Obecność w konstrukcji urządzenia portu WAN/LAN, który można ponownie przypisać i który może współpracować zarówno z siecią zewnętrzną (WAN), jak i lokalną (LAN). Takie rozwiązanie pozwala zmniejszyć całkowitą liczbę portów, a jednocześnie rozszerzyć możliwości urządzenia i dostosować je do swoich potrzeb.

We współczesnym sprzęcie Wi-Fi wskaźnik ten może być różny: oprócz najprostszych urządzeń z 1 anteną, istnieją modele, w których liczba ta wynosi 2, 3, 4, a nawet więcej. Sens stosowania kilku anten tkwi w dwóch szczegółach. Po pierwsze, jeśli na antenę przypada kilka urządzeń zewnętrznych, muszą one dzielić między sobą szerokość pasma, a rzeczywista prędkość łączności dla każdego abonenta odpowiednio spada. Po drugie, taka konstrukcja może być również wymagana przy komunikacji z jednym urządzeniem zewnętrznym - do współpracy z technologią MU-MIMO (patrz poniżej), co pozwala w pełni wykorzystać możliwości nowoczesnych standardów Wi-Fi.

W każdym razie więcej anten oznacza zwykle bardziej zaawansowane i funkcjonalne urządzenie. Z drugiej strony, parametr ten znacząco wpływa na koszt; dlatego sensowne jest poszukiwanie sprzętu z dużą liczbą anten, głównie wtedy, gdy krytyczna jest szybkość i stabilność łączności.

- Zewnętrzna. Anteny umieszczone na zewnątrz obudowy są zwykle większe niż anteny wewnętrzne i są zwykle wyposażone w obrotowe mocowania, które umożliwiają ustawienie pręta w optymalnej pozycji, niezależnie od położenia samego urządzenia. Wszystko to wpływa pozytywnie na siłę sygnału. Ponadto istnieją wyjmowane anteny zewnętrzne - w razie potrzeby można je zastąpić mocniejszymi. Główną wadą tej opcji jest jej nieporęczność.

- Wewnętrzna. Anteny umieszczone wewnątrz obudowy są uważane za mniej zaawansowane niż anteny zewnętrzne. W większości przypadków są mniejsze, a wydajność zależy od położenia urządzenia (choć wielu producentów stosuje technologie kompensujące ten efekt). Jednocześnie sprzęt z antenami wewnętrznymi ma schludny wygląd bez zbędnych wystających części.

- Zewnętrzna/wewnętrzna. Obecność w urządzeniu obu powyższych typów anten jednocześnie (w tym przypadku może być więcej niż jedna z tych i innych). Obecność wielu anten poprawia jakość połączenia, ale jeśli wszystkie są zewnętrzne, urządzenie może być zbyt nieporęczne. Dlatego w niektórych modelach routerów stosuje się kompromis: część anten jest schowana w obudowie, co pozytywnie wpływa na kompaktowość i wygląd.

Łączna liczba anten w routerze odpowiedzialnych za komunikację w paśmie 5 GHz. Aby uzyskać więcej informacji na temat liczby anten, patrz „Łączna liczba anten”, o paśmie - „Pasmo częstotliwości”.