Porównanie Kingston DataTraveler 80M 64Gb vs Kingston DataTraveler microDuo 3C 64Gb

Sposób podłączenia dysku flash USB do komputera (laptopa) zakłada zarówno złącze (typ wtyczki), jak i interfejs (prędkość). Wśród nich są: USB 2.0, USB 3.2 Gen1, USB C, microUSB i Lightning. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:

— USB 2.0. Uniwersalny interfejs używany w komputerach do podłączenia dużej liczby różnych urządzeń, w tym dysków zewnętrznych. Wersja 2.0 zapewnia przesyłanie danych z prędkością do 480 Mb/s i jest obecnie najbardziej rozpowszechniona, prawie wszystkie modele komputerów i laptopów, a nawet niektóre tablety są wyposażone w taki port (często w więcej niż jeden). Zwróć uwagę, że termin „USB 2.0” w tym przypadku oznacza interfejs wykorzystujący klasyczne złącze USB; modele z wtyczką typu C mają są przypisane do oddzielnej kategorii (patrz poniżej).

— USB 3.2 Gen1. Ulepszona wersja standardu USB. Zapewnia 10-krotnie szybszy transfer danych (do 4,8 Gb/s) w porównaniu z USB 2.0, a także wyższą moc zasilania, co ułatwia podłączenie wielu urządzeń do tego samego portu za pośrednictwem koncentratora (huba). Podobnie jak w przypadku USB 2.0 (patrz wyżej), ta kategoria obejmuje urządzenia z klasycznym złączem USB. Standardy USB 2.0 i 3.2 Gen1 są wzajemnie kompatybilne — to znaczy, do portu USB 3.2 Gen1 możn...a bez problemu podłączyć urządzenie drugiej wersji i odwrotnie. W tym przypadku prędkość będzie oczywiście ograniczona możliwościami najwolniejszego interfejsu, czyli USB 2.0. Jednocześnie producenci mogą oznaczyć swój pendrive jako 3.1 (dawna nazwa nowoczesnego interfejsu 3.2 Gen2), ale prędkości pokazują, że nie jest to druga generacja, ale pierwsza, tj. 3.0 pod poprzednią nazwą. Zmiana nazw interfejsów może być jeszcze bardziej myląca, więc lepiej patrzyć na wskaźniki prędkości, które dokładniej opisują wydajność modelu.

— microUSB. Swoista „mobilna” wersja standardu USB stosowana w urządzeniach przenośnych, takich jak smartfony i tablety. W związku z tym dyski flash z takim interfejsem połączenia są przeznaczone tylko do gadżetów mobilnych, a raczej do sprzętu z obsługą funkcji USB OTG (patrz „Funkcje i możliwości”). Aby połączyć się przez urządzenia peryferyjne USB OTG ze zwykłą wtyczką USB, musiałbyś użyć adaptera, a pamięć flash microUSB można podłączyć bezpośrednio. Jednocześnie konstrukcja takich pendrive'ów może również przewidywać klasyczną pełnowymiarową wtyczkę, co czyni je bardzo wszechstronnymi.

— USB C. Formalnie USB C nie jest osobnym interfejsem połączeniowym, ale rodzajem złącza, za pomocą którego można zrealizować połączenie przy użyciu jednej z powyższych wersji USB. Sama wtyczka znacząco różni się od klasycznego złącza USB. Po pierwsze, ma mniejszy rozmiar i może być używana z równą łatwością w sprzęcie stacjonarnym, jak i przenośnym. Po drugie, jest wykonana dwustronnie, co znacznie ułatwia połączenie: wtyczkę można włożyć za pierwszym razem, nawet na ślepo, nie martwiąc się, w którą stronę obrócić pendrive. Wtyczka ta nie jest kompatybilna z wcześniejszymi portami USB, dlatego w pendrive'ach USB C jest najczęściej używana równolegle ze zwykłą pełnowymiarową wtyczką.

— Lightning. Znany również jako 8-stykowy. Własne złącze Apple, używane w urządzeniach przenośnych (przede wszystkim iPhone i iPad), od 2012 roku. W związku z tym dyski flash przeznaczone do użytku z gadżetami Apple są wyposażone w złącze Lightning. Jednak ten interfejs z reguły nie jest jedyny – zwykle stanowi uzupełnienie standardowego złącza USB.

Maksymalna prędkość odczytu danych z dysku flash. Im wyższa ta prędkość, tym szybciej możesz przenieść informacje z pendrive'a na dysk komputera, co jest szczególnie ważne podczas pracy z dużą ilością danych. W praktyce prędkość odczytu zależy od wielu czynników, w tym przepustowości interfejsu (patrz „Rodzaj złącza”), cech konstrukcyjnych pendrive'a i komputera, używanego oprogramowania, obciążenia systemu itp.

Maksymalna prędkość zapisu danych na pendrive. Im wyższa prędkość zapisu, tym mniej czasu zajmuje przesłanie informacji z komputera na dysk flash USB, co jest szczególnie ważne w przypadku dużych ilości danych. Podobnie jak prędkość odczytu, w praktyce prędkość zapisu zależy od wielu czynników, w szczególności od interfejsu połączenia (patrz „Rodzaj złącza”), cech konstrukcyjnych napędu, obciążenia systemu itp.

Pendrive posiada wtyczkę USB, którą można wyciągnąć z etui podczas użytkowania i schować w niej podczas przechowywania. Jest to wygodne przede wszystkim dlatego, że takie dyski nie wymagają nakładki ochronnej, którą można łatwo zgubić; jednak z drugiej strony złącza chowane są uważane za mniej niezawodne niż złącza stałe.

Kapturek ochronny na wtyczkę USB, zamocowany bezpośrednio do obudowy dysku. W porównaniu z tradycyjnymi zdejmowanymi kapturkami ochronnymi ryzyko zgubienia takiego kapturka jest kilkukrotnie mniejsze - tak naprawdę zgubić go można tylko wraz z samym pendrivem.

Otwór w korpusie pendrive'a, który pozwala bezpiecznie przypiąć dysk do paska i nosić go jako brelok. Z reguły oczko na pasek znajduje się na jednym z końców korpusu pendrive'a (z boku lub pośrodku).