Porównanie Soundcore Space One vs JBL Tune 770NC

Konstrukcja wtyczki dostarczonej w słuchawkach. Parametr ten ma znaczenie przede wszystkim dla modeli z interfejsem mini-Jack (patrz „Podłączenie”) - pozostałe wtyczki są w większości przypadków proste, wyjątki są niezwykle rzadkie.

- Prosta. Tradycyjną, najprostszą i bezpretensjonalną opcją są wtyczki, które nie mają żadnych zagięć. Z reguły są bez ograniczeń kompatybilne ze stacjonarnym sprzętem audio, komputerami, laptopami itp. Ale w przypadku smartfonów i innych przenośnych gadżetów ta opcja nie zawsze jest optymalna - wszystko zależy od tego, jak gadżet zostanie umieszczony w kieszeni lub etui. W niektórych przypadkach - na przykład podczas noszenia smartfona w zwykłej kieszeni spodni - taki przewód może się mocno giąć w okolicy wtyczki, na skutek czego szybko staje się bezużyteczny; w takich przypadkach należy zwrócić uwagę na wtyczki w kształcie litery L lub zakrzywione (patrz poniżej).

- w kształcie litery L. Wtyczki wygięte pod kątem 90° w kształcie litery L. Przeznaczone głównie do użytku ze smartfonami i innymi urządzeniami przenośnymi: podczas noszenia takie urządzenia można ustawić w taki sposób, aby wygięta wtyczka była wygodniejsza niż wtyczka prosta. Konstrukcja w kształcie litery L może okazać się najlepszym wyborem również dla sprzętu stacjonarnego, w którym przewód słuchawek zbliża się do złącza pod kątem prostym - na przykład taka sytuacja często występuje w komput...erach i laptopach.

- Pod kątem 45°. Odmiana opisanej powyżej wtyczki w kształcie litery L, wygięta nie pod kątem prostym, ale pod mniejszym (niekoniecznie dokładnie 45°). Przeznaczona jest również głównie do sprzętu kieszonkowego, a przy takim zastosowaniu takie wtyczki są uważane za jeszcze wygodniejsze i bardziej niezawodne niż tradycyjne w kształcie litery L. Ale w przypadku urządzeń stacjonarnych nie ma sensu specjalnie szukać modelu z podobnym złączem (chociaż technicznie takie jej użycie jest całkiem możliwe).

Sposób podłączenia kabla do słuchawek.

- Jednostronny. W takich modelach kabel jest podłączony tylko do jednej słuchawki. Ta opcja jest wygodniejsza i mniej podatna na zaplątanie, ale słuchawki muszą mieć opaskę, pałąk lub uchwyt na szyję, aby było gdzie schować kabel prowadzący do drugiego ucha.

- Dwustronny. W takich modelach do każdej słuchawki podłącza się osobno kabel (kabel do tego jest zwykle „rozwidlony” bliżej słuchawek, a czasem przy samej wtyczce). To jedyna opcja dostępna technicznie dla słuchawek bezopaski, pałąka lub uchwytu na szyję. Jednocześnie dwustronne mogą być również słuchawki nauszne, z opaską - w szczególności w modelach wysokiej klasy hi-fi i hi-end, gdzie taka konstrukcja jest przewidziana w celu zmniejszenia wpływu kabli na siebie.

Zasięg słuchawek bezprzewodowych (patrz „Typ połączenia”).

Oceniając zasięg należy pamiętać, że parametr ten jest raczej umowny i faktyczny zasięg może nieznacznie różnić się od zadeklarowanego (najczęściej w dół). Tak więc przy połączeniu przez kanał radiowy wskazany jest zasięg dla idealnych warunków - bez zakłóceń i przeszkód na ścieżce sygnału. W przypadku modeli Bluetooth zasięg zależy również od mocy modułu Bluetooth w urządzeniu, do którego podłączone są słuchawki. A wydajność kanału podczerwieni może spaść w czasie upałów lub w jasnym świetle słonecznym. Więc wybierając ze względu na wskaźnik ten, warto wziąć pewien zapas.

Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, ogólnie wskazany zasięg dość trafnie opisuje możliwości słuchawek i na jego podstawie całkiem da się ocenić i porównać ze sobą różne modele. Po drugie, nawet w najskromniejszych słuchawkach bezprzewodowych zasięg komunikacji wynosi około 8-10 m, 11-20 m jest uważany za średni wskaźnik, a dość duża liczba urządzeń może działać na odległości kilkudziesięciu, a nawet setek metrów. Dlatego warto zwracać uwagę na zasięg głównie w tych przypadkach, gdy planuje się oddalić się od źródła sygnału na znaczną odległość - od 5 m lub więcej - lub słuchać dźwięku przez ściany.

Rodzaj kabla przewidzianego w konstrukcji lub w zestawie słuchawek. Należy pamiętać, że parametr ten ma znaczenie zarówno w przypadku modeli przewodowych lub kombinowanych (patrz „Typ połączenia”), jak i niektórych modeli bezprzewodowych - w szczególności słuchawek dousznych i dokanałowych bez mocowania, w których przewód łączy jedną słuchawkę z drugą.

— Okrągły. Klasyczny przewód okrągły - prosty, bez oplotu i innych przyrządów. Jest niedrogi i w większości przypadków dość praktyczny, dzięki czemu występuje w większości współczesnych słuchawek. Wadą jest to, że przy małej grubości okrągły przewód ma tendencję do plątania się; dlatego ten rodzaj jest uważany za niezbyt wygodny w przypadku słuchawek kompaktowych, takich jak słuchawki douszne lub dokanałowe (patrz „Konstrukcja”), które często muszą być noszone w kieszeni lub torebce.

— Płaski. Główną zaletą płaskiego kabla jest to, że nie plącze się tak bardzo, jak okrągły, przez co znacznie łatwiej go rozplątać. Jest to szczególnie ważne w przypadku słuchawek dousznych i dokanałowych, które często są zwijane w celu przechowywania lub przenoszenia. Jednak większe modele nauszne mogą być również wyposażone w płaski przewód.

— Okrągły, w oplocie. Przewód okrągły, uzupełniony oplotem zewnętrznym - zwykle tekstylnym. Szczegóły dotyczące przewodu okrągłego znajdują...się powyżej. A obecność oplotu daje takiemu kablowi szereg zalet w stosunku do klasycznego, w „gołej” izolacji. Tak więc przewód okazuje się trwalszy, niezawodny i odporny na załamania i naciski, mniej plącze się, ma solidny wygląd, a w niektórych modelach oplot zapewnia również ekranowanie przed zakłóceniami zewnętrznymi. Wadą tych zalet jest podwyższona cena.

— Spiralny. Kabel okrągły, zwinięty w postaci sprężyny. Główną zaletą przewodu spiralnego jest to, że prawie się nie plącze i można go rozciągnąć względem pierwotnej długości. To ostatnie jest bardzo wygodne, jeśli w trakcie korzystania ze słuchawek trzeba zmienić odległość do źródła sygnału. Wadami kabla spiralnego są nieporęczność i stosunkowo wysoki koszt. Dlatego jest on często stosowany w słuchawkach ze średniej i najwyższej półki (w tym w modelach profesjonalnych).

— Okrągły, pleciony. Kabel w postaci dwóch przewodów skręconych w spiralę. Nie należy mylić tego wariantu z przewodem spiralnym - w danym przypadku nie chodzi o sprężynę. Taki kabel wyróżnia się przede wszystkim niezwykłym wyglądem; dla większej oryginalności okablowanie może być wykonane w różnych kolorach. Jest też nieco bardziej odporny na splątanie niż klasyczny okrągły, choć wiele zależy od grubości. Jednocześnie poszczególne druty mogą być zauważalnie cieńsze niż pełny przewód okrągły, co nieznacznie zmniejsza niezawodność.

Obsługa słuchawek dla Hi-Res Audio. Odpowiedni format ma na celu zapewnienie dźwięku zbliżonego do nagranego w studiu. Hi-Res Audio odnosi się do sygnału cyfrowego o parametrach od 96 kHz / 24 bity, a dla technologii analogowej wymaganie rozszerzonego pasma przenoszenia jest ustawione na 40 kHz. Ścieżki audio w tym formacie brzmią jak najbliżej oryginalnych pomysłów autorów utworów. Licencja Hi-Res oznacza słuchawki premium dla zapalonych audiofilów.

Impedancja to nominalna rezystancja słuchawek na przepływ prądu przemiennego, takiego jak sygnał audio.

Przy niezmienności wszystkich pozostałych parametrów, wyższa impedancja zmniejsza zniekształcenia, ale wymaga mocniejszego wzmacniacza - inaczej słuchawki po prostu nie będą w stanie wytworzyć wystarczającej głośności. W związku z tym wybór rezystancji zależy przede wszystkim od tego, do którego źródła sygnału planuje się podłączać słuchawki. Tak więc w przypadku przenośnego gadżetu (smartfona, odtwarzacza kieszonkowego) optymalny wskaźnik to 16 omów lub mniej, niezły - 17-32 omy. Wyższe wartości - 33 - 64 omy i 65 - 96 omów - będą wymagały dość mocnych wzmacniaczy, takich jak te stosowane w komputerach i telewizorach. Modele o impedancji 96 - 250 omów i większej są przeznaczone głównie do sprzętów audio o klasie Hi-End i do użytku profesjonalnego; w takich przypadkach szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Czułość własnego mikrofonu słuchawek.

Im czulszy mikrofon, tym wyższy poziom sygnału z niego, przy tej samej głośności, i tym lepiej ten model nadaje się do wychwytywania cichych dźwięków. I odwrotnie, niska czułość umożliwia filtrowanie szumów tła. Jednocześnie warto zauważyć, że te niuanse są ważne głównie przy profesjonalnej pracy z dźwiękiem. A przy prostych zadaniach, takich jak komunikacja głosowa przez telefon czy internet, czułość nie ma większego znaczenia: w słuchawkach tej specjalizacji dobierana jest tak, aby zapewnić działanie mikrofonu.

Funkcja, która pozwala na automatyczne wstrzymanie odtwarzania utworu przy zdjęciu słuchawek (lub jednej słuchawki).

Automatyczne wstrzymywanie występuje głównie w modelach bezprzewodowych (patrz „Typ podłączenia”) formatu true wireless (patrz „Typ kabla”); istnieją jednak inne typy słuchawek z tą funkcją - na przykład z podłączeniem kombinowanym i konstrukcją nauszną. W każdym razie za działanie automatycznego wstrzymania zwykle odpowiada czujnik zbliżeniowy, który uruchamia się, gdy słuchawkę odsuwa się od ucha. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w sytuacjach, w których przy zdjęciu słuchawek nie ma czasu na ręczne wstrzymanie odtwarzania - np. trzeba pilnie zareagować na to, co dzieje się w pobliżu. Jednocześnie niektóre modele są w stanie automatycznie wznowić odtwarzanie, gdy słuchawka wróci na swoje miejsce, jednak funkcja ta nie jest ściśle obowiązkowa - jej obecność należy wyjaśnić osobno.