Porównanie Sony XR-65X95L 65 " vs Sony XR-65A95K 65 "

Rodzaj matrycy zastosowanej w telewizorze. Wśród nich na największą uwagę zasługują OLED, QLED i NanoCell, które można znaleźć w telewizorach z odpowiedniego przedziału cenowego. Teraz bardziej szczegółowo o każdym z nich i o innych, bardziej klasycznych opcjach:

— OLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne. Takie diody LED mogą służyć zarówno do podświetlania tradycyjnej matrycy LCD, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagą OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED jest kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED zalety te są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami telewizorów OLED są wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy długotrwałej transmisji statycznych obrazów lub obrazów ze statycznymi elementami (logo kanału telewizyjnego, panel informacyjny itp.).

— QLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi technologię kropek kwantowych - QLED. Takie ekrany różnią się od zwykłych matryc LED konstrukcją podświetlenia: wielowarstwowe filtry barwne w takim podświetleniu zastępowane są powłoką cienkowarstwową, przepuszczającą światło na bazie nanocząstek, a tradycy...jne białe diody LED - niebieskimi. Pozwala to osiągnąć znaczny wzrost jasności i nasycenia kolorów przy jednoczesnej poprawie jakości odwzorowania kolorów, dodatkowo zmniejsza grubość i zmniejsza pobór mocy ekranu. Wadą matryc QLED jest tradycyjna - wysoka cena.

— QD-OLED. Modyfikacja technologii "kropek kwantowych" (QLED) zaprezentowana przez firmę Samsung pod koniec 2021 roku jako odpowiedź na zaawansowane matryce OLED firmy LG. Z zasady działania ta technologia jest całkowicie podobna do oryginalnej QLED: niebieskie diody LED, samoświecące piksele (zamiast oświetlenia zewnętrznego) oraz „kropki kwantowe”, które pełnią rolę filtrów barwnych, lecz jednocześnie praktycznie nie osłabiają światła (w przeciwieństwie do tradycyjnych filtrów). Jednocześnie dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się osiągnąć całkiem imponującą specyfikację, znacząco przewyższającą wiele innych matryc OLED. Specyfikacja ta obejmuje szczytową jasność 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębię czerni, a także pokrycie kolorów w 90% zgodnie ze standardem BT.2020 i w 120% zgodnie z DCI-P3. — TN+Film. Najstarszy z typów matryc stosowanych w nowoczesnych telewizorach, jest też najprostszy i najtańszy. Oprócz niskiego kosztu zaletą TN-Film jest dobry czas reakcji. Jednocześnie jakość obrazu i oddawanie barw są stosunkowo skromne, kąty widzenia niewielkie, a rezerwa jasności niska. Dlatego opcja ta jest używana głównie w modelach niedrogich z małymi ekranami.

— IPS. Typ matrycy pierwotnie opracowany w oparciu o wysoką jakość odwzorowania kolorów. Rzeczywiście, ekrany IPS dają jasne, nasycone kolory, mają dobrą przestrzeń kolorów, wysoką jasność i szerokie kąty widzenia. Początkową wadą tej technologii był krótki czas reakcji, ale w nowoczesnych modyfikacjach IPS moment ten został praktycznie wyeliminowany. To samo dotyczy kosztów: same ekrany IPS są droższe niż TN-film, ale w nowoczesnych telewizorach różnica ta jest stosunkowo niewielka, prawie niezauważalna na tle całkowitego kosztu telewizorów. Dzięki temu matryce tego typu cieszą się sporą popularnością.

— *VA. W tym przypadku chodzi o jedną z odmian matryc, takich jak VA - MVA, PVA, Super PVA itp. Poszczególne odmiany mogą się nieco różnić właściwościami użytkowymi, ale wszystkie mają wspólne cechy. W rzeczywistości matryce *VA są opcją przejściową między klasy wysoką IPS a niedrogą TN-Film: są stosunkowo niedrogie, zapewniają dość dobre odwzorowanie kolorów i kąty widzenia do 178°. Główną wadą takich ekranów jest długi czas reakcji, ale jest on stopniowo eliminowany wraz z rozwojem i ulepszaniem technologii. Matryce *VA stosowane są w szczególności w telewizorach pozycjonowanych jako funkcjonalne i jednocześnie niedrogie modele.

— PLS. W rzeczywistości - jedna z opisanych powyżej odmian matryc IPS, opracowana przez firmę Samsung. Według producenta w takich matrycach udało się osiągnąć wyższą jasność i kontrast niż w tradycyjnych IPS, a także nieco obniżyć koszty.

— NanoCell. Matryca oparta na kropkach kwantowych. Ten rodzaj matryc jest stosowany w telewizorach LG i został po raz pierwszy zaprezentowany w 2017 roku. Matryce NanoCell wykorzystują strukturę klasycznych wyświetlaczy LCD. Ale w przeciwieństwie do tych ostatnich, używają tak zwanych kropek kwantowych zamiast klasycznego ogólnego podświetlenia tła, które zapewniają światło monochromatyczne. Technologia NanoCell pozwala zmniejszyć zużycie energii, jednocześnie zwiększając zasięg kolorów i kąt widzenia. Warto zauważyć, że matryce NanoCell nie są jedynymi, które wykorzystują technologię kropek kwantowych. Podobne rozwiązania oferują: Samsung (matryca QLED), Sony (Matryca Triluminos), Hisense (ULED).

— Edge LED — boczne podświetlenie matrycy. W tym przypadku diody LED są rozmieszczone na obwodzie ekranu. Aby równomiernie rozprowadzić oświetlenie, tło matrycy posiada specjalny odbłyśnik. Istotną zaletą telewizorów Edge LED jest minimalna grubość urządzenia. Spośród wad można wyróżnić obecność rozjaśnień wzdłuż krawędzi, które pojawiają się w określonych warunkach. Światła można zobaczyć w scenach, w których dominują ciemne odcienie.

— Direct LED — podświetlenie matrycy. W takim przypadku diody LED są równomiernie rozmieszczone na całym obszarze ekranu. Bezpośrednie podświetlenie LED sprawia, że obraz jest jednocześnie kontrastowy i jasny. Telewizory z tą technologią mają dobrą reprodukcję kolorów. Wadą mogą stać zwiększony pobór mocy i zwiększone wymiary obudowy. Dodatkowo takie telewizory mają duże opóźnienie wejściowe, przez co ekrany z podświetleniem Direct LED słabo nadają się do gier dynamicznych.

— FALD (Full-Array Local Dimming) to technologia podświetlenie szeroko stosowana w telewizorach LG. Bliskim odpowiednikiem FALD jest bezpośrednie podświetlenie LED. Diody LED są również równomiernie rozmieszczone na całej powierzchni matrycy, ale technologia FALD zapewnia jasny, nasycony kolorami obraz o wysokim kontraście. Inną charakterystyczną cechą FALD jest zdolność do reprodukcji czerni naturalnej. Kiedy na ekranie wyświetla się czerń, diody...LED są wyłączane w grupach, w sektorach, co pozwala na silne nasycenie czerni. Oczywiście obfitość diod LED na matrycy sprawia, że telewizor jest masywniejszy, a jednocześnie cięższy. "Apetyt" na prąd w takich modelach jest powyżej średniej.

— Mini LED. System podświetlenia ekranu na podłożu ze zredukowanych diod LED (stąd prefiks Mini). Na tej samej płaszczyźnie panelu telewizora liczba diod LED wzrosła kilkukrotnie, jeśli narysujemy paralele z tradycyjnymi systemami LED. Dzięki temu płótno z podświetleniem Mini LED posiada wielokrotnie więcej lokalnych stref przyciemniania obrazu (Local Dimming), co jest niezbędne do poprawnego działania technologii obrazu z rozszerzonym zakresem dynamiki. Do odtwarzania treści HDR systemy Mini LED są znacznie lepsze niż zwykłe wyświetlacze LCD.

— Dual LED. Markowy system podświetlenia stosowany w telewizorach Samsung. Technologia polega na podświetlaniu obrazu na ekranie dwoma rodzajami diod LED: jedna emituje światło w zimnym spektrum, druga w ciepłym. Podwójne podświetlenie Dual LED poprawia odwzorowanie kolorów i zwiększa kontrast szczegółów, dostosowując tonację kolorów obrazu do treści na ekranie.

Rodzaj powłoki ekranu telewizora.

- Matowa. W przeszłości była pierwszym rodzajem powierzchni ekranów LCD, często spotykana jest i obecnie. Ekrany z taką powłoką mają średnią charakterystykę jasności, nasycenia i jakości kolorów, są gorsze od błyszczących odpowiedników pod tym względem. Jednak matowe wykończenie ma jedną ważną zaletę: praktycznie nie ma odblasków z oświetlenia zewnętrznego. W niektórych sytuacjach może to być ważną zaletą - na przykład, jeśli telewizor jest zainstalowany naprzeciwko okna. A dla niektórych użytkowników przyjemniejsze jest patrzenie na ekran bez odblasków, chociaż obraz jest mniej wyraźny.

- Błyszcząca. Powłoka zaprojektowana w celu poprawy jasności i jakości kolorów widocznego obrazu w porównaniu do ekranów matowych. Twórcom udało się osiągnąć dany cel: „błyszczące” ekrany naprawdę zapewniają bogate kolory i jaśniejszy obraz. Główną wadą takich ekranów jest pojawianie się na nich odblasków od oświetlenia zewnętrznego - może to zepsuć całe wrażenie wizualne. W związku z tym klasyczna błyszcząca powłoka praktycznie nie jest używana w czasach teraźniejszych, jej miejsce zajęły rozwiązania antyodblaskowe (patrz poniżej).

- Błyszcząca (antyodblaskowa). Modyfikacja błyszczącego wykończenia, stworzona zgodnie z nazwą, w celu wyeliminowania głównej wady klasycznego połysku - olśnienia z zewnętrznego oświetlenia. Nie oz...nacza to, że takie ekrany w ogóle nie olśnią, ale odbicia na nich są znacznie mniejsze niż na zwykłych błyszczących. Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest co najmniej nie gorsza, a często nawet lepsza (zwłaszcza, że takie powłoki są ciągle ulepszane). Dzięki temu najnowocześniejsze telewizory wszystkich kategorii cenowych wyposażone są w ekrany antyodblaskowe.

Nominalna moc dźwięku systemu głośników telewizora.

Im większy ekran i im większa szacowana odległość od widza, tym silniejsza musi być akustyka, aby być normalnie słyszanym. Producenci biorą to pod uwagę, co więcej, coraz częściej zapewniają też solidny zapas. Jeśli więc kupisz telewizor do oglądania w domu w cichym, spokojnym otoczeniu, możesz zignorować moc dźwięku: z pewnością wystarczy do takiego zastosowania. Sensowne jest szukanie modeli z głośnikami o dużej mocy do hałaśliwego otoczenia - na przykład kawiarni lub innej instytucji publicznej. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych źródłach, ale tutaj zwracamy uwagę, że nawet w takich przypadkach podłączenie zewnętrznych głośników może być dobrą alternatywą.

Liczba głośników zainstalowanych w telewizorze.

Teoretycznie jeden głośnik jest wystarczający do pracy z dźwiękiem, ale większość modeli z poziomu podstawowego i średniego (a także wiele urządzeń klasy premium) ma dwa głośniki - do pracy w stereo, co pozwala uzyskać pewną głośność dźwięku. Więcej niż dwa głośniki zwykle oznacza, że telewizor ma zaawansowane możliwości audio, takie jak subwoofer lub soundbar (patrz poniżej).

Obecność subwoofera jako części zestawu głośnikowego telewizora.

Subwoofer jest to dedykowany głośnik dla niskich i bardzo niskich częstotliwości. Wzbogaca dźwięk basowy, co jest szczególnie przydatne podczas oglądania filmów przygodowych z odpowiednimi efektami dźwiękowymi (uderzenia, wybuchy), a także koncertów. Należy pamiętać, że cechy „subwooferów” do zabudowy są zwykle znacznie gorsze niż zewnętrznych; nie spodziewaj się więc basu jak w kinie z systemu audio telewizora. Jednak przewaga jakości basów tych telewizorów (w porównaniu do modeli bez subwoofera) będzie nadal zauważalna.

Dekoder można ogólnie opisać jako standard, w którym zapisywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku odpowiedni dekoder musi być obsługiwany przez urządzenie. Dolby Digital i DTS były pierwszymi wersjami dekodowania wielokanałowego, później były wprowadzane nowe wersje i ulepszenia . Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

- Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywną dystrybucję dźwięku między kanałami, lecz przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być wykorzystywany w prawie dowolnej liczbie kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami z takim obliczeniem, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej jego miejsca. Dzięki Dolby Atmos głośniki górne (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za bardzo pożądane. Jednak w skrajnych przypadkach można je sobie darować.

- DTS X. Analogicznie do opisanego powyżej Dolby Atmos, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informację o tym, gdzie (zgodnie z zamysłem reżysera) powinien znajdować się obiekt słyszalny przez użytkownika i jak powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk powinien być rozprowadzany na istniejących kanałach w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przypisany do konkretnej...liczby kanałów dźwiękowych - może być ich tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Należy również pamiętać, że dekoder ten umożliwia oddzielną regulację głośności dialogów.

Rodzaje tunerów cyfrowych (odbiorników) przewidzianych w konstrukcji telewizora.

Takie tunery są niezbędne do odbioru telewizji cyfrowej przez TV; jednocześnie do normalnej pracy standard transmisji musi odpowiadać typowi tunera (z osobnymi wyjątkami, patrz poniżej). Należy pamiętać, że odbiorniki są również dostępne jako oddzielne urządzenia; jednak łatwiej (i często taniej) jest od razu kupić telewizor z tunerem wbudowanym o wymaganym formacie. W telewizji nowoczesnej można znaleźć tunery naziemne DVB-T2, kablowe DVB-C oraz satelitarne DVB-S i DVB-S2, głównymi cechami których są:

- DVB-T2 (naziemne). Główny nowoczesny standard nadawania cyfrowego. Takie nadawanie ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjnym analogiem: pozwala na przesyłanie wyższej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku, z lepszą jakością dźwięku i obrazu, a jakość ta jest w pełni zachowana, dopóki sygnał nie zostanie osłabiony do poziomu krytycznego. Jednak w niektórych krajach naziemne nadawanie cyfrowe jest dopiero uruchamiane, więc dostępność zasięgu DVB-T2 w twoim regionie należy wyjaśnić osobno.

- DVB-C (kablowe). Podstawowy nowoczesny standard cyfrowej transmisji naziemnej. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanego DVB-C2 jest nadal szeroko stosowany i najprawdopodobniej sytuacja ta długo się nie zmieni.

- DVB-S (satelitar...ne). Pierwsza generacja standardu cyfrowego DVB dla nadawania satelitarnego. Obecnie jest to stosunkowo rzadkie ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanego DVB-S2, który jest również wstecznie kompatybilny z oryginalnym DVB-S.

- DVB-S2 (satelitarne). Najbardziej zaawansowany i popularny obecnie standard cyfrowej transmisji satelitarnej. Będąc spadkobiercą DVB-S, zachował z nim kompatybilność; dlatego producenci często ograniczają się do zainstalowania w swoich telewizorach tylko tunera DVB-S2 - pozwala on na odbiór obu głównych formatów transmisji satelitarnej.

Możliwość wyświetlania na ekranie telewizora obrazów z kilku źródeł jednocześnie. Zwykle w trybie „obraz w obrazie” na tle obrazu głównego wyświetlane jest małe okienko pokazywane ma pełnym ekranie, w którym można zobaczyć dodatkowy obraz (lub kilka takich okienek). Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania tej „wielozadaniowości” jest pomijanie przerw reklamowych w programach telewizyjnych: w tym czasie można przełączyć obraz główny na bardziej interesujący kanał i pozostawić reklamę w oknie pomocniczym, aby nie przegapić koniec i później kontynuować oglądanie. Należy jednak pamiętać, że obraz dla każdego okna musi pochodzić z różnych źródeł - innymi słowy, nie da się włączyć dwa kanały jednocześnie z jednego tunera. A ostatnio wyjście obrazu ze smartfona jako drugiego obrazu stało się nie mniej istotne - w szczególności komunikator, aby siedząc przy telewizorze nie przegapić żadnej ważnej informacji.