Porównanie Xiaomi Mi In-Ear Headphones Pro 2 vs Xiaomi Piston Fresh Bloom

Konstrukcja wtyczki dostarczonej w słuchawkach. Parametr ten ma znaczenie przede wszystkim dla modeli z interfejsem mini-Jack (patrz „Podłączenie”) - pozostałe wtyczki są w większości przypadków proste, wyjątki są niezwykle rzadkie.

- Prosta. Tradycyjną, najprostszą i bezpretensjonalną opcją są wtyczki, które nie mają żadnych zagięć. Z reguły są bez ograniczeń kompatybilne ze stacjonarnym sprzętem audio, komputerami, laptopami itp. Ale w przypadku smartfonów i innych przenośnych gadżetów ta opcja nie zawsze jest optymalna - wszystko zależy od tego, jak gadżet zostanie umieszczony w kieszeni lub etui. W niektórych przypadkach - na przykład podczas noszenia smartfona w zwykłej kieszeni spodni - taki przewód może się mocno giąć w okolicy wtyczki, na skutek czego szybko staje się bezużyteczny; w takich przypadkach należy zwrócić uwagę na wtyczki w kształcie litery L lub zakrzywione (patrz poniżej).

- w kształcie litery L. Wtyczki wygięte pod kątem 90° w kształcie litery L. Przeznaczone głównie do użytku ze smartfonami i innymi urządzeniami przenośnymi: podczas noszenia takie urządzenia można ustawić w taki sposób, aby wygięta wtyczka była wygodniejsza niż wtyczka prosta. Konstrukcja w kształcie litery L może okazać się najlepszym wyborem również dla sprzętu stacjonarnego, w którym przewód słuchawek zbliża się do złącza pod kątem prostym - na przykład taka sytuacja często występuje w komput...erach i laptopach.

- Pod kątem 45°. Odmiana opisanej powyżej wtyczki w kształcie litery L, wygięta nie pod kątem prostym, ale pod mniejszym (niekoniecznie dokładnie 45°). Przeznaczona jest również głównie do sprzętu kieszonkowego, a przy takim zastosowaniu takie wtyczki są uważane za jeszcze wygodniejsze i bardziej niezawodne niż tradycyjne w kształcie litery L. Ale w przypadku urządzeń stacjonarnych nie ma sensu specjalnie szukać modelu z podobnym złączem (chociaż technicznie takie jej użycie jest całkiem możliwe).

Rodzaj kabla przewidzianego w konstrukcji lub w zestawie słuchawek. Należy pamiętać, że parametr ten ma znaczenie zarówno w przypadku modeli przewodowych lub kombinowanych (patrz „Typ połączenia”), jak i niektórych modeli bezprzewodowych - w szczególności słuchawek dousznych i dokanałowych bez mocowania, w których przewód łączy jedną słuchawkę z drugą.

— Okrągły. Klasyczny przewód okrągły - prosty, bez oplotu i innych przyrządów. Jest niedrogi i w większości przypadków dość praktyczny, dzięki czemu występuje w większości współczesnych słuchawek. Wadą jest to, że przy małej grubości okrągły przewód ma tendencję do plątania się; dlatego ten rodzaj jest uważany za niezbyt wygodny w przypadku słuchawek kompaktowych, takich jak słuchawki douszne lub dokanałowe (patrz „Konstrukcja”), które często muszą być noszone w kieszeni lub torebce.

— Płaski. Główną zaletą płaskiego kabla jest to, że nie plącze się tak bardzo, jak okrągły, przez co znacznie łatwiej go rozplątać. Jest to szczególnie ważne w przypadku słuchawek dousznych i dokanałowych, które często są zwijane w celu przechowywania lub przenoszenia. Jednak większe modele nauszne mogą być również wyposażone w płaski przewód.

— Opaska na szyję. Przewód tak czy inaczej przystosowany do noszenia na szyi - na przykład w postaci pętli, z której wychodzą dwie osobne słuchawki. Główną zaletą tej konstr...ukcji jest wygoda w ciągłym noszeniu: w razie potrzeby słuchawki można zdjąć i zostawić zawieszone na opasce, a następnie szybko założyć z powrotem. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że ten typ występuje głównie w modelach dousznych i dokanałowych, dla których wspomniana zaleta jest szczególnie istotna.

— Okrągły, w oplocie. Przewód okrągły, uzupełniony oplotem zewnętrznym - zwykle tekstylnym. Szczegóły dotyczące przewodu okrągłego znajdują się powyżej. A obecność oplotu daje takiemu kablowi szereg zalet w stosunku do klasycznego, w „gołej” izolacji. Tak więc przewód okazuje się trwalszy, niezawodny i odporny na załamania i naciski, mniej plącze się, ma solidny wygląd, a w niektórych modelach oplot zapewnia również ekranowanie przed zakłóceniami zewnętrznymi. Wadą tych zalet jest podwyższona cena.

— Spiralny. Kabel okrągły, zwinięty w postaci sprężyny. Główną zaletą przewodu spiralnego jest to, że prawie się nie plącze i można go rozciągnąć względem pierwotnej długości. To ostatnie jest bardzo wygodne, jeśli w trakcie korzystania ze słuchawek trzeba zmienić odległość do źródła sygnału. Wadami kabla spiralnego są nieporęczność i stosunkowo wysoki koszt. Dlatego jest on często stosowany w słuchawkach ze średniej i najwyższej półki (w tym w modelach profesjonalnych).

— Okrągły, pleciony. Kabel w postaci dwóch przewodów skręconych w spiralę. Nie należy mylić tego wariantu z przewodem spiralnym - w danym przypadku nie chodzi o sprężynę. Taki kabel wyróżnia się przede wszystkim niezwykłym wyglądem; dla większej oryginalności okablowanie może być wykonane w różnych kolorach. Jest też nieco bardziej odporny na splątanie niż klasyczny okrągły, choć wiele zależy od grubości. Jednocześnie poszczególne druty mogą być zauważalnie cieńsze niż pełny przewód okrągły, co nieznacznie zmniejsza niezawodność.

— Zamek błyskawiczny. Przewód dwustronny (patrz „Podłączenie kabla”), z pojedynczymi drutami ukrytymi w połówkach zamka błyskawicznego. Zapięcie nie obejmuje całej długości kabla, ale zwykle zajmuje połowę lub więcej. Same słuchawki z podobnym przewodem najczęściej należą do miniaturowych odmian - dokanałowych lub dousznych. Takie modele są bardzo wygodne w „pakowaniu” i „rozpakowywaniu” do przechowywania i przenoszenia: po zapięciu na suwak można połączyć dwa przewody w jeden, a gdy słuchawki znów będą potrzebne, odpiąć je rozłączając. Dzięki temu zapięty zamek błyskawiczny jest bardzo odporny na plątanie. I takie akcesorium wygląda dość nietypowo.

— W postaci sznurka. Przewód, który wygląda jak sznurek - jak te używane w butach lub ubraniach. Warto odróżniać taki kabel od opaski na szyję (patrz wyżej) - w tym przypadku nie mamy na myśli sposobu noszenia przewodu, a konkretny rodzaj oplotu. Taki przewód ma porównywalną szerokość do przewodu płaskiego, dzięki czemu jest odporny na plątanie. Jednak główną zaletą tego rodzaju jest wciąż jego oryginalny wygląd: „sznurki” są często wykonane w jasnych kolorach, można je pomalować na kilka kolorów, uzupełnić wzorem itp.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Średnica głośnika słuchawkowego; w modelach z kilkoma przetwornikami (patrz „Liczba przetworników”) z reguły brany jest pod uwagę rozmiar największego głośnika, inne rozmiary mogą się określać w uwagach.

Ogólnie parametr ten ma znaczenie przede wszystkim w przypadku słuchawek nausznych (patrz „Konstrukcja”). W nich przetworniki mogą mieć różne rozmiary; im większy, tym bardziej nasycony dźwięk i tym lepiej głośnik odtwarza basy, jednak duże przetworniki mają odpowiedni wpływ na wymiary, wagę i cenę słuchawek. Natomiast słuchawki dokanałowe i douszne z definicji mają bardzo małe głośniki, a bogaty bas osiągany jest dzięki innym cechom konstrukcyjnym.

Rodzaj przetworników dźwięku zainstalowanych w słuchawkach. Rodzaj określa zasadę działania przetworników i niektóre cechy ich konstrukcji.

- Dynamiczne. Najprostszy typ przetworników działających na zasadzie elektromagnesu. Ze względu na połączenie niskiego kosztu z całkiem przyzwoitą wydajnością jest również najczęściej spotykany, szczególnie wśród słuchawek klasy podstawowej i średniej. Taki przetwornik składa się z magnesu, cewki umieszczonej w jego polu i membrany przymocowanej do cewki. Kiedy prąd przemienny (sygnał) płynie przez cewkę, ona zaczyna wibrować, przenosząc wibracje do membrany i wytwarzając dźwięk. Z akustycznego punktu widzenia głównymi zaletami dynamicznych przetworników jest szeroki zakres częstotliwości i dobra głośność, wadą jest stosunkowo duże prawdopodobieństwo zniekształceń, zwłaszcza gdy przetwornik jest zużyta.

- Armaturowe. Rodzaj modyfikacji dynamicznych przetworników (patrz odpowiedni punkt), stosowany głównie w wysokiej jakości słuchawkach dokanałowych. Konstrukcja takiego przetwornika oparta jest na metalowej płytce w kształcie litery U. Jeden koniec jest nieruchomy, drugi, ruchomy, znajduje się między biegunami magnesu trwałego, a wokół niego (bliżej poprzeczki) nawinięta jest cewka, przez którą przepływa prąd sygnałowy. Wibrując pod wpływem tego prądu, ruchoma część płytki przenosi drgania na sztywną membranę, do której jest połączona cienką igłą. T...echnologia ta pozwala uzyskać dobrą głośność i niskie zniekształcenia przy bardzo małych rozmiarach samej słuchawki. Wady armaturowych przetworników, oprócz ich wysokich kosztów, to nierównomierna charakterystyka częstotliwościowa i stosunkowo wąski zakres częstotliwości. Jednak w drogich słuchawkach tego typu można dostarczyć jednocześnie kilka przetworników, m.in. na zasadzie hybrydowej (patrz odpowiedni punkt).

- Hybrydowe. Hybrydowymi nazywano zwykle urządzenia, łączące dynamiczne i armaturowe przetworniki. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tych odmian, patrz powyżej; ich kombinacja służy do łączenia zalet i kompensowania wad. Z reguły w takich słuchawkach jest tylko jeden przetwornik dynamiczny, odpowiada on za niskie częstotliwości, a armaturowych może być kilka, dzielą one między siebie niską i wysoką częstotliwości. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie bardziej jednolitej odpowiedzi częstotliwościowej niż w modelach czysto armaturowych, jednak znacząco wpływa to na cenę.

- Planarne. Konstrukcja przetworników tego rodzaju obejmuje dwa silne magnesy trwałe, pomiędzy którymi znajduje się cienkowarstwowa przetwornik. Kształt samych słuchawek może być okrągły (przetworniki ortodynamiczne) lub prostokątny (izodynamiczne). Według zasady działania takie układy są podobne do dynamicznych, z tą poprawką, że w konstrukcji nie ma cewki - jej rolę pełni sama przetwornik z zastosowanymi ścieżkami przewodzącymi, do których doprowadzany jest sygnał audio. Z tego powodu praktycznie nie występują zniekształcenia związane z nierównomiernymi wibracjami membrany; ponadto dźwięk jako całość jest czysty i niezawodny, a charakterystyka częstotliwościowa jest równomierna. Główne wady słuchawek magnetyczno-planarnych to ich wysoki koszt, zwiększone wymagania dotyczące jakości sygnału i dość duże wymiary. Ponadto są one nieco gorsze od dynamicznych pod względem głośności i ogólnego zakresu częstotliwości.

- Elektrostatyczne. Podobnie do magnetyczno-planarnych (patrz odpowiedni punkt), takie przetworniki są zaprojektowane zgodnie z zasadą „kanapki”. Jednak przetwornik w nich znajduje się nie między magnesami, ale między metalowymi siatkami i jest wykonana z bardzo cienkiej metalizowanej folii. Sygnał dźwiękowy jest podłączony do takiego systemu w specjalny sposób, a przetwornik zaczyna wibrować w wyniku przyciągania i odpychania od sieci, tworząc dźwięk. Przetworniki elektrostatyczne zapewniają bardzo wysoką jakość dźwięku, niskie zniekształcenia i wysoką wiarygodność, ale są nieporęczne, skomplikowane i drogie w użyciu. I chodzi nie tylko o wysoki koszt samych słuchawek - do ich działania potrzebne są dodatkowe, dopasowujące się wzmacniacze o wahaniu napięcia o setki, a nawet tysiące woltów, a takie urządzenia kosztują dużo i mają odpowiednie wymiary.

Liczba przetworników zainstalowanych w każdej pojedynczej słuchawce. Jest wskazany tylko dla modeli z więcej niż jednym przetwornikiem.

Znaczenie tej funkcji zależy od typu przewodników (patrz wyżej). Tak więc w modelach hybrydowych z definicji jest ich kilka - zakres częstotliwości jest między nimi rozłożony, co ma pozytywny wpływ na charakterystykę częstotliwościową. W tym samym celu można zastosować kilka przetworników armaturowych. Dzięki tradycyjnej, dynamicznej zasadzie działania za pomocą kilku przewodników, można również zapewnić efekt trójwymiarowego dźwięku (patrz „Dźwięk”).

W każdym razie słuchawki z dużą liczbą przetworników, przy równych wszystkich innych parametrach, będą bardziej zaawansowane, ale także droższe.

Obecność systemu redukcji szumów we własnym mikrofonie słuchawek.

Zgodnie z nazwą taki system ma za zadanie eliminować zbędny hałas – przede wszystkim podczas rozmów. Zwykle opiera się on na filtrze elektronicznym, który przepuszcza dźwięk ludzkiego głosu i tłumi dźwięki tła, takie jak hałas miejski, szum wiatru w kratce mikrofonu itp. Dzięki temu nawet w hałaśliwym otoczeniu, za sprawą redukcji szumów mikrofonu, mowa jest wyraźna i zrozumiała; co prawda system nieuchronnie wprowadza zniekształcenia do końcowego dźwięku, jednak nie są one w tym przypadku krytyczne.

— ENC. Technologia ENC (Environment Noise Cancellation) znacznie redukuje hałas otoczenia dzięki mikrofonom kierunkowym. Znajduje zastosowanie zarówno w urządzeniach do gier, aby gracze mogli swobodnie komunikować się na czacie głosowym, jak i w modelach słuchawek TWS, aby wygodnie rozmawiać przez telefon w hałaśliwym otoczeniu.

— cVc. Redukcja szumów mikrofonu cVc (Clear Voice Capture) to zaawansowana technologia spotykana głównie w drogich modelach słuchawek. Algorytmy cVc skutecznie tłumią echo i hałas z otoczenia. Przetwarzanie dźwięku w tej technologii odbywa się na kilku poziomach jednocześnie - algorytm określa referencyjny poziom sygnału do szumu, automatycznie dostosowuje mowę do pożądanego poziomu głośności, stosuje korektory adaptacyjne do przetwarzania całego głosu, a także specjalistyczne filtry by us...unąć mamrotanie, sybilanty oraz syczenie.

Obecność własnej regulacji głośności w słuchawkach. Taki regulator może być umieszczony zarówno na przewodzie, jak i na jednej z muszli (ta ostatnia opcja jest typowa dla modeli bezprzewodowych). W każdym razie funkcja ta pozwala w łatwy sposób regulować głośność: w tym celu nie trzeba wchodzić do ustawień komputera, wciskać przycisków na odtwarzaczu czy smartfonie itp., wystarczy skorzystać z dostępnego regulatora. Z drugiej strony dodatkowe wyposażenie komplikuje i zwiększa koszt konstrukcji, a także zwiększa prawdopodobieństwo zniekształceń. Z tego powodu regulacja głośności praktycznie nie występuje w profesjonalnych słuchawkach.